Ένα ενδιαφέρον υπόμνημα, που περιγράφει σε αδρές γραμμές τις αιτίες που γιγάντωσαν το πρόβλημα συντηρήσεως των αεροσκαφών τακτικών μεταφορών C-130 της Πολεμικής Αεροπορίας, επιδιώκοντας να αποδώσει ακριβοδίκαια το μερίδιο ευθύνης που έχει η ΕΑΒ, εξέδωσε ο πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων ΕΑΒ ΑΕ Νικόλαος Καπίρης.
Ο πρόεδρος, καυτηριάζει την πρακτική απευθείας αναθέσεως συμβάσεως σε ιδιωτική εταιρεία, η οποία όπως υποστηρίζει δεν πληροί κριτήρια για την συντήρηση των C-130, θέτοντας το ερώτημα πώς η εταιρεία εξασφαλίζει χρήματα για την συγκεκριμένη ανάθεση ενώ δεν εξεύρισκε μέχρι τώρα για την προμήθεια των απαραιτήτων ανταλλακτικών προς συντήρηση των συγκεκριμένων αεροσκαφών. Είναι προφανές ότι η εξέλιξη αυτή, με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΑΒ στις 4 Μαΐου, υπήρξε η αφορμή για την δημόσια τοποθέτηση του προέδρου του ΣΕΕΑΒ.
Το υπόμνημα περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο συσσωρεύτηκαν τα C-130 στην ΕΑΒ και τους λόγους για τους οποίους παρέμεναν ασυντήρητα. Οι δύο βασικοί λόγοι είναι η έλλειψη – μη αγορά των απαραιτήτων υλικών και η έλλειψη προσωπικού, μετά τις αθρόες διαρροές από την επιβολή του ενιαίου μισθολογίου λόγω των Μνημονίων. Βεβαίως, και οι δύο λόγοι, δεν θα μπορούσαν να δημιουργηθούν το ίδιο ευχερώς, εάν η εταιρεία δεν ήταν κρατική. Ο πρόεδρος αποδίδει κατηγορίες για σκόπιμη “δυσφημιστική εκστρατεία” εις βάρος της ΕΑΒ, που καλλιεργήθηκε στον Τύπο, με προφανή σκοπό την απαξίωσή της και την προετοιμασία του εδάφους για αλλαγές στο ιδιοκτησιακό καθεστώς της.
Ο κ. Καπίρης επισημαίνει τους δύο βασικούς λόγους που γιγάντωσαν το πρόβλημα, υποδεικνύοντας ότι τακτοποίησή τους, μπορεί να επαναφέρει την εταιρεία στην ανάκαμψη. Ωστόσο, ο ίδιος λέει ότι από τους συμβασιούχους που προσλαμβάνονται την τελευταία διετία, το 50% παραιτείται, επομένως υπάρχει αντικειμενικό ζήτημα στην θεραπεία της συγκεκριμένης πληγής. Και αυτό, είναι προφανώς μια πραγματικότητα, η οποία υποχρεώνει και πιέζει εκ νέου, σε εξεύρεση κάποιων λύσεων, ασφαλώς όμως υπό συνθήκες πλήρους διαφάνειας.
Τα κυριότερα αποσπάσματα του υπομνήματος, έχουν ως εξής:
ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ ΜΕΤΑΓΩΓΙΚΩΝ ΑΕΡΟΣΚΑΦΩΝ C-130 HERCULES ΚΑΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΕΑΒ Α.Ε.
Σε επιβεβαίωση σχετικών δημοσιευμάτων που αναρτήθηκαν κυρίως στον ηλεκτρονικό τύπο το τελευταίο χρονικό διάστημα, πραγματοποιήθηκε στις 4/5/2022 σύσκεψη του Δ.Σ. της ΕΑΒ, όπου ελήφθη με οριακή πλειοψηφία, η απόφαση ανάθεσης της συντήρησης μέρους των αεροσκαφών C-130 της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, σε ιδιωτική εταιρία.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει, πως ένα Διοικητικό Συμβούλιο κρατικής επιχείρησης δεν λειτουργεί αυτόβουλα και πως αυτή η απόφαση είναι ουσιαστικά και ξεκάθαρα κατευθυνόμενη.
Εξάλλου, έναντι ποιών θα όρθωναν ανάστημα τα αξιοκρατικά διορισμένα από την πολιτική ηγεσία στελέχη;
Αυτό είναι το τίμημα που πληρώνει όλα τα χρόνια η πολύπαθη ΕΑΒ, όπως και κάθε άλλος κρατικός φορέας. Ο μέτοχος, που είναι και ο βασικός πελάτης, έχει το πάνω χέρι στις αποφάσεις και τα εντεταλμένα πρόσωπα που στελεχώνουν τις εκάστοτε διοικήσεις, δρουν ως μαριονέτες, εφαρμόζοντας πολιτικές ατόμων που δεν είχαν ποτέ ουδεμία σχέση με την εταιρία.
Αλίμονο όμως.
Τέτοιοι άνθρωποι ορίζουν την μοίρα της και έδωσαν εντολή στα φερέφωνά τους, ώστε να λάβουν αυτή την παράλογη και ασύμφορη για το δημόσιο συμφέρον απόφαση. Για τους εναπομείναντες εργαζόμενους όμως, που και ξέρουν που πέφτει η εταιρία και που θυσίασαν τα τελευταία δέκα πέτρινα χρόνια την ποιότητα της οικογενειακής τους ζωής προκειμένου να την κρατήσουν όρθια, αυτή η εξέλιξη δεν αποτελεί έκπληξη.
Από το καλοκαίρι του 2020, διαφαίνονταν οι τάσεις.
Τα έχουμε ξαναπεί και ξαναγράψει. Σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και χτίσιμο πρόσκαιρων και χάρτινων συμμαχιών, με κάθε κόστος για τον Έλληνα φορολογούμενο.
Οι ζυμώσεις ξεκίνησαν νωρίς. Προσπάθησαν και προσπαθούν ακόμα να τα στείλουν στο Ισραήλ που δεν είναι καν πιστοποιημένο κέντρο συντήρησης. Όταν η ΕΑΒ πριν τα χρόνια των μνημονίων παρέδιδε αεροσκάφη C130, από Μαρόκο, και Σαουδική Αραβία. Δεν γίνεται να συντηρείται το εκπαιδευτικό κέντρο στην Καλαμάτα, ούτε να πετούν τα drones στο Αιγαίο δωρεάν… Δεν τους έχει βγει ακόμα. Έστειλαν στην Πορτογαλία ένα C130 στις 27/04/2022 με προϋπόθεση μόλις το παραλάβουν να στείλουν και δεύτερο. Με ποια διαδικασία; Με τι κόστος;
Το τι ισχύει όμως στην πραγματικότητα με την συντήρηση των μεταγωγικών αεροσκαφών στην ΕΑΒ, είναι κάτι που γνωρίζουν οι 1.600 εργαζόμενοι που την θεωρούν σπίτι τους και δεν κρύβεται. Τα δεδομένα που εξηγούν πως οδηγήθηκαν τα πράγματα στην σημερινή κατάσταση και το τι και ποιοι φταίνε, είναι αδιάσειστα και κάτω από προσεκτική και λεπτομερή παρουσίαση, θα μπορούσαν να στοιχειοθετήσουν ακόμα και παρέμβαση της Ελληνικής Δικαιοσύνης!
Πριν από δώδεκα έτη, εφαρμόστηκαν σκληρά μέτρα για την υποτιθέμενη «εξυγίανση» της Εθνικής οικονομίας.
Προκειμένου να μην γίνουν αντιληπτές από τους αγαπητούς μας γείτονες οι αμυντικές αδυναμίες που δημιουργήθηκαν, αναζητήθηκαν λύσεις απελπισίας. Για την Πολεμική μας Αεροπορία, μία από αυτές ήταν η θυσία μέρους των πτητικών της μέσων, προκειμένου να εξασφαλιστούν ανταλλακτικά, που θα επιτρέψουν την συντήρηση των υπόλοιπων αεροσκαφών του στόλου. Έτσι και διατηρήθηκε το αξιόμαχο του όπλου, για μία σειρά ετών.
Τι σήμαινε όμως αυτό για την Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία;
Οι συνεχής αρνητικές εξελίξεις, οδήγησαν την ΠΑ στην απαίτηση αφαίρεσης λειτουργικών εξαρτημάτων ακόμα και από τα ενταγμένα αεροσκάφη, ενώ τελούσαν υπό καθεστώς συντήρησης εντός της ΕΑΒ. Στην θέση αυτών, καθιερώθηκε να προωθούνται στην εταιρία τα απάρτια που είχαν εμφανίσει βλάβη, προκειμένου να επισκευαστούν εκ νέου, για να αξιοποιηθούν στον ενταγμένο φόρτο.
Έτσι δημιουργήθηκε σταδιακά ένας αέναος και φαύλος κύκλος αφαιρο-τοποθετήσεων και επισκευών εξαρτημάτων, που οδήγησε σε τεράστιες καθυστερήσεις στις αποδόσεις των προγραμμάτων. Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, η γενικότερη δυσπραγία προμήθειας υλικών, ένεκα της οικονομικής κρίσης και οι συνεπακόλουθες καθυστερήσεις, οδήγησαν σε λήξη της προθεσμίας ένταξης λοιπών C130.
Πέραν αυτής της κατάστασης, η εταιρία σε εφαρμογή πολιτικών προφανώς επιλογών, συνέχισε και συνεχίζει μέχρι σήμερα να δίνει προτεραιότητα στην ικανοποίηση παραγγελιών, που αφορούν σε προγράμματα που εμπλέκεται η Αμερικάνικη Lockheed Martin. Έτσι η ροή ανταλλακτικών για τα κατασκευαστικά προγράμματα του F-16 και του C130, αλλά και των αναβαθμίσεων των P-3 και F-16 Viper, παραμένει αθρόα. Αντίθετα όμως, για τα λοιπά προγράμματα της ΠΑ, τα υλικά αγοράζονται επιλεκτικά και με μέτρο. Αφθονία λοιπόν σε ανταλλακτικά για τα C-130, ακόμα δεν υπάρχει.
Στην έλλειψη όμως υλικών, έρχεται να προστεθεί ένα ακόμα επιπλέον σοβαρό πρόβλημα, που δεν είναι άλλο από εκείνο της επάρκειας τεχνικού προσωπικού. Πολύτιμοι τεχνικοί αποχώρησαν και συνεχίζουν να αποχωρούν μέχρι και σήμερα, αναζητώντας εργασία στο εξωτερικό.
Λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά τα στοιχεία που προαναφέρθηκαν και που για τον κάθε νουνεχή άνθρωπο αιτιολογούν στο έπακρο την παρατεταμένη παραμονή των αεροσκαφών C-130 στην ΕΑΒ, ας έρθουμε να θέσουμε προς ιθύνοντες και μη, μία σειρά εύλογων ερωτοαπαντήσεων:
Όπως τονίστηκε στην εισαγωγή του υπομνήματος, είναι πάρα πολύ βολικό να κατηγορήσεις την απρόσωπη κρατική και έντεχνα απαξιωμένη επιχείρηση. Έτσι υπάρχει πάτημα για να αιτιολογήσεις την προμελετημένη είσοδο υπεργολάβων, πόσο δε μάλλον την πιθανή αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος.
Πως νομιμοποιείται η απευθείας ανάθεση έργου από το κράτος, προς μία ιδιωτική επιχείρηση; Αυτή η εταιρία, δεν διαθέτει πιστοποίηση για την εργοστασιακή συντήρηση αεροσκαφών C-130, ούτε και κατάλληλες εγκαταστάσεις. Από την άλλη, τα εγκλωβισμένα μεταγωγικά δεν πετούν.
Αποκαλύψαμε πως ο ένας από τους δύο λόγους που τα C-130 καθηλώθηκαν, είναι η έλλειψη ανταλλακτικών, είτε λόγω χαμηλής οικονομικής ρευστότητας, είτε λόγω του εκτεταμένου κανιβαλισμού. Ένας ακόμα επιβαρυντικός παράγοντας, είναι η υποχρέωση στην τήρηση των νόμων, για τις προμήθειες του Δημοσίου.
Πως για την ικανοποίηση των παραγγελιών που έθετε η ΕΑΒ τόσα χρόνια για τα C-130 δεν υπήρχαν χρήματα και τώρα με την ιδιωτική εταιρία-σωτήρα, θα βρεθούν ως διά μαγείας; Το βουνό των ανταλλακτικών που θα απαιτηθούν για την επαναφορά 4 αεροσκαφών σε πτητική κατάσταση, με ποιους οικονομικούς πόρους θα αποπληρωθούν, από ποια πηγή και με ποιες νόμιμες και διαφανής διαδικασίες;
Η εταιρία εδώ και δύο χρόνια, προκηρύσσει ανά εξάμηνο προσλήψεις προσωπικού με Σύμβαση Ορισμένου Χρόνου. Παρόλο που τελικά οι μισοί παραιτούνται, τα Αμερικάνικου ενδιαφέροντος προγράμματα έχουν στελεχωθεί πάση θυσία. Συγκεκριμένα το P-3B με 68 τεχνικούς και το F-16 Viper, με 156… Εφόσον ενδιαφερόμαστε διακαώς για την σωτηρία των Ελληνικών C-130, με ποια λογική το αντίστοιχο τμήμα της ΕΑΒ αφέθηκε να ρημάξει; Ποιος μπορεί να πιστέψει, λαμβάνοντας υπόψη τις τρέχουσες εξελίξεις, πως αυτό ήταν τυχαίο;
Τέλος, ας μας δώσει οποιοσδήποτε νοήμων άνθρωπος θα μπορούσε να το πράξει, μία λογική απάντηση στο εξής απλό ερώτημα: Την περίοδο μεταξύ των ετών 2008 έως 2012, το αρμόδιο για την συντήρηση των C-130 τμήμα της ΕΑΒ, ΠΑΡΕΔΩΣΕ ΣΤΗΝ ΠΑ 13 ΑΕΡΟΣΚΑΦΗ!!! Ποιες είναι οι συνθήκες που άλλαξαν από τότε;
Είναι απλά τα πράγματα. Εάν τις επαναφέρουμε, θα βελτιώσουμε και πάλι την παραγωγικότητα της εταιρίας. Είναι αυτό όμως το ζητούμενο, ή συντρέχουν λόγοι για την διαφαινόμενη αλλαγή πλεύσης της κρατικής επιχείρησης;
Για να ξαναθυμηθούμε λοιπόν συνοπτικά τις αιτίες, αυτές είναι μόνο δύο:
• Έλλειψη υλικών για τους λόγους που αναπτύχθηκαν παραπάνω.
• Έλλειψη τεχνικού προσωπικού, λόγω εφαρμογής ενιαίου μισθολογίου και καθιέρωσης συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου.
Εφόσον το κράτος αντιμετωπίσει αυτά τα ζητήματα με σωστή θέληση και ορθή πολιτική βούληση, τόσο τα μεταγωγικά C-130, όσο και το σύνολο των υπολοίπων προγραμμάτων της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας, θα αποδίδονται ποιοτικά άρτια και στην ώρα τους.
Ο Πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων ΕΑΒ ΑΕ
ΚΑΠΙΡΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
