Το πρώτο καθαρά ναυτικό μαχητικό είχε την ονομασία YF-17. Το μαχητικό επιλέχθηκε από το αμερικανικό ναυτικό και τελικά υιοθετήθηκε ως το F/A-18 Hornet. Ο ανταγωνιστής του στον διαγωνισμό του ναυτικού των ΗΠΑ, F-16, μπορεί να έχασε την θέση για το ναυτικό άλλα κατέληξε στην πολεμική αεροπορία. Τα Hornet έκαναν την πρώτη τους πτήση στις 18 Νοεμβρίου 1978. Η αρχική παραγωγή περιλάμβανε F/A-18A μονοθέσια αεροσκάφη σε ποσότητα 371 μονάδων, τα πρώτα από τα οποία παραδόθηκαν το 1983.
Όπλα
Το F/A-18 προσφέρει πολύ καλύτερες επιλογές όπλων από τους προκατόχους του, και αποτελεί και ένα αεροσκάφος πολλαπλών ρόλων με ισχυρές ικανότητες αερομαχιών. Το εξελιγμένο του ραντάρ πολλαπλής χρήσης APG-65 αποτέλεσε στάνταρ για μετέπειτα μαχητικά αεροσκάφη.
Για τον ρόλο της αεροπορικής υπεροχής, το F/A-18 ήταν οπλισμένο με τους AIM-7 Sparrow αέρος-αέρος πυραύλους μικρής και μεσαίας εμβέλειας και τους βελτιωμένους AIM-9 Sidewinder μικρής εμβέλειας πυραύλους αέρος-αέρος. Για αποστολές βομβαρδισμών στόχων ξηράς κουβαλούσε τους AGM-62 Walley, τους AGM-65 Maverick και τους AGM-83E SLAM πυραύλους. Για αντιπλοϊκούς ρόλους κουβαλούσε τους αντιπλοϊκούς πυραύλους AGM-84 Harpoon. Το F/A-18 μπορούσε να κουβαλήσει και τους AGM-88 HARM πυραύλους, οι οποίο μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν εναντίων συστημάτων αεράμυνας. Υπήρχε και ένα πυροβόλο 20 χιλιοστών έξη καννών M61A1 Vulcan.
Το F/A-18 έκανε το πολεμικό ντεμπούτο του κατά την διάρκεια των El Dorado Canyon δράσεων εναντίων της Λιβύης τον Απρίλιο του 1986. Μετέπειτα χρησιμοποιήθηκε σε μεγάλο βαθμό κατά την διάρκεια της Επιχείρησης Desert Storm το 1991.
Αντικατάσταση
Το F/A-18 αντικαταστάθηκε από το F/A-18C, το οποίο αποτέλεσε το βασικό μοντέλο της σειράς έως το 1999, ενώ 347 είχαν παραγγελθεί από τις ΗΠΑ. Το πρώτο F/A-18C έκανε την παρθενική του πτήση στις 3 Σεπτεμβρίου 1986. Η έκδοση είχε την δυνατότητα να εκτοξεύσει τους AIM-120 AMRAAM και την IRR έκδοση του AGM-65 Maverick πυραύλου. Διέθετε επίσης βελτιωμένα ηλεκτρονικά και νέα εκτινασσόμενα καθίσματα NACES.
Αφού 137 F/A-18C παραδόθηκαν, η παραγωγή άλλαξε σε μία έκδοση νυχτερινής επίθεσης με εξοπλισμό όπως τα γυαλιά νυχτερινής όρασης GEC Cat's Eye για τους πιλότους, τους AAS-38 FLIR εξωτερικούς λοβούς στόχευσης και έγχρωμες οθόνες. Το πρώτο Hornet νυχτερινής επίθεσης παραδόθηκε στις 1 Νοεμβρίου του 1989.
Η πολυχρηστικότητα του Hornet είχε ως αποτέλεσμα να εξαχθεί σε αρκετές χώρες και σε μεγάλη ποσότητα. Ο Καναδάς ήταν ο πρώτο ξένος πελάτης, ο οποίος έλαβε 98 μονοθέσια CF-188A αεροσκάφη. Η Αυστραλία ακολούθησε με μία παραγγελία 57 AF-18A και η Ισπανία με 60 EF-18A και 24 F/A-18A από το αμερικανικό ναυτικό. Άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι η Σουηδία και η Νορβηγία, οι οποίες έλαβαν 26 και 57 μονάδες αντίστοιχα.