Γράφοντας για το oryxspioenkop.com οι Stijn Mitzer και Joost Oliemans αναφέρονται εκτενώς στην "Ελληνική υποστήριξη στον Στρατό Αντίστασης της Ουκρανίας".
Συγκεκριμένα αναφέρουν πως μέχρι τώρα, το σύνολο σχεδόν των χωρών-μελών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ έχουν παράσχει σε διαφορετικό βαθμό στρατιωτική υποστήριξη για να βοηθήσουν την Ουκρανία στον αγώνα της κατά του ρωσικού στρατού. Ενώ η μεταφορά μιας συστοιχίας S-300PMU SAM από τη Σλοβακία και η προμήθεια Javelin και NLAW ATGMs από τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν συγκεντρώσει μεγάλη δημόσια προσοχή, πολλές ακόμη χώρες έχουν συμβάλει με τους δικούς τους αντίστοιχους τρόπους.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Δραματικές αλλαγές! Παραπαίει η ουκρανική άμυνα-Ρωσική πρόοδος σε κάθε κατεύθυνση του Ντονμπάς
Μία από αυτές τις χώρες είναι η Ελλάδα, η οποία δεσμεύτηκε να παράσχει στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία ήδη από τις 27 Φεβρουαρίου. Αυτή συνίστατο σε 20.000 τυφέκια εφόδου Καλάσνικοφ, 815 εκτοξευτές ρουκετών RPG-18 μιας χρήσης και έναν άγνωστο αριθμό μη κατευθυνόμενων ρουκετών των 122 χιλιοστών. Τουλάχιστον δύο φορτία αεροπλάνων αξίας οπλισμού και πυρομαχικών απεστάλησαν στην Ουκρανία λίγο αργότερα, όπου ο οπλισμός αυτός χρησιμοποιείται επί του παρόντος σε δράση κατά των ρωσικών δυνάμεων, αναφέρει το άρθρο.
Και συνεχίζει:
Έκτοτε, η Ελλάδα έχει αναφερθεί πολλές φορές ως πιθανή πηγή για πρόσθετα οπλικά συστήματα. Πιο συγκεκριμένα, η Ελλάδα διαθέτει ένα τεράστιο οπλοστάσιο σοβιετικής κατασκευής, με το οποίο οι ουκρανικές δυνάμεις είναι ήδη εξοικειωμένες (σε αντίθεση με τους περισσότερους δυτικούς τύπους οπλισμού που παραδίδονται σήμερα). Αυτό περιλαμβάνει τα συστήματα S-300PMU-1, Tor-M1 και 9K33 Osa SAM εκτός από πολλαπλούς εκτοξευτές πυραύλων (MRL), τεθωρακισμένα οχήματα μάχης (AFV) και άλλο εξοπλισμό. Είναι βέβαιο ότι οι ΗΠΑ για το λόγο αυτό εξέτασαν την Ελλάδα ως μια πιθανή πηγή σοβιετικής κατασκευής οπλισμού που θα μπορούσε να τεθεί άμεσα σε υπηρεσία, ενώ ανάλογες προσπάθειες έγιναν και με την Κύπρο για την προμήθεια των συστημάτων SAM Buk-M1 και Tor-M1. [3] Παρ' όλα αυτά, στις αρχές Απριλίου η ελληνική κυβέρνηση απέρριψε επίσημα την προμήθεια τέτοιου εξοπλισμού με το σκεπτικό ότι δεν θα έθετε σε κίνδυνο τις δικές της αμυντικές δυνατότητες, ενώ αργότερα επιβεβαίωσε ότι δεν σχεδίαζε να στείλει επιπλέον στρατιωτικό εξοπλισμό στην Ουκρανία.
Αν και οι δηλώσεις της ελληνικής κυβέρνησης είναι βέβαιο ότι ήταν απογοητευτικές για την Ουκρανία, η οποία έχει ελάχιστες άλλες ευκαιρίες να αποκτήσει συστήματα SAM μεγαλύτερου βεληνεκούς όπως τα Tor και Buk, η προμήθεια προηγμένου οπλισμού όπως τα Osa και Tor-M1 θα μπορούσε να αποδυναμώσει σοβαρά τη στάση της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας. Ενώ οι ΗΠΑ έχουν υποσχεθεί να αποζημιώσουν τις χώρες εάν αποφασίσουν να προμηθεύσουν υψηλής ποιότητας εξοπλισμό στην Ουκρανία ή να αναπτύξουν προσωρινά αμερικανικά συστήματα στη χώρα αυτή, υπάρχουν λίγα δυτικά συστήματα που θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν κατάλληλα αυτά που χρησιμοποιούνται σήμερα με την Ελλάδα. Οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις πιθανότατα δεν θα ήταν σε διαφορετική περίπτωση σε θέση να προμηθευτούν συστήματα αντικατάστασης λόγω της περιορισμένης χρηματοδότησής τους, ενώ η παράδοση συστημάτων αντικατάστασης από τις ΗΠΑ αναμένεται να προκαλέσει σφοδρές αντιδράσεις από την Τουρκία.
Οι S-300
Ενώ η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα του ΝΑΤΟ που διαθέτει το Tor, η Πολωνία, η Βουλγαρία και η Ρουμανία διαθέτουν σημαντικό αριθμό συστημάτων 9K33 Osa, και ως εκ τούτου αποτελούν πιο λογικές πηγές τέτοιου οπλισμού, με το S-300PMU-1 ειδικότερα να αποτελεί ένα από τα πιο πολύτιμα περιουσιακά στοιχεία της Ελλάδας (τουλάχιστον στα χαρτιά). Τα S-300PMU-1 της Ελλάδας, τα οποία παρέλαβε από την Κύπρο ως αποτέλεσμα της κυπριακής πυραυλικής κρίσης στα τέλη της δεκαετίας του 1990, ρυμουλκούνται από ημιρυμουλκούμενα φορτηγά KrAZ-260B, σε αντίθεση με τα βαρύτερα ερπυστριοφόρα οχήματα ή τα φορτηγά MAZ-543M που συχνά συνδέονται με τους S-300. Συνεπώς, μόνο για τα συστήματα ραντάρ του PMU-1, η ανάπτυξη μπορεί να διαρκέσει έως και δύο ώρες, μειώνοντας σημαντικά την τακτική του κινητικότητα και εκθέτοντας τα συστήματα σε ρωσικά UAV που μπορούν να κατευθύνουν επίγεια πυρομαχικά στη θέση ανάπτυξής τους. Η Ουκρανία το έχει ήδη διαπιστώσει αυτό με τον δύσκολο τρόπο, χάνοντας 12 εκτοξευτές ημιρυμουλκούμενων 5P851A (που χρησιμοποιούνται με το σύστημα S-300PT SAM) κατά τις πρώτες ημέρες του πολέμου, υποστηρίζει ακόμη το άρθρο και προσθέτει:
Τα καλάζνικοφ
Αν και η προμήθεια έως και 20.000 τυφεκίων εφόδου τύπου AK Kalashnikov, 815 RPG-18 και μη κατευθυνόμενων ρουκετών 122 χιλιοστών (για τα MRL BM-21 ή RM-70) υπολείπεται αρκετά από τέτοιες παραδόσεις βαρύτερου οπλισμού, αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει ελάχιστο ενδιαφέρον να σημειωθεί σχετικά με αυτόν τον οπλισμό. Για παράδειγμα, το πώς η Ελλάδα έφτασε στην κατοχή της 20.000 τυφέκια εφόδου τύπου ΑΚ είναι μια τουλάχιστον ενδιαφέρουσα ιστορία, με όχι μικρό στοιχείο ειρωνείας.
Υπό την προεπαναστατική κυβέρνηση Γιανουκόβιτς, η Ουκρανία ήταν πρόθυμη να δημιουργήσει έσοδα από σκοτεινές συμφωνίες όπλων και δεν έκανε πολλές διακρίσεις στα εμπλεκόμενα μέρη. Έτσι, όταν οι ελληνικές αρχές έλαβαν μια πληροφορία ότι το πλοίο Nur-M που έπλεε με σημαία Σιέρα Λεόνε με προορισμό την Τουρκία μετέφερε στην πραγματικότητα οπλισμό που προοριζόταν για τη Συρία ή τη Λιβύη, δεν μπορούμε να ξέρουμε ποιοι θα ήταν οι προβλεπόμενοι παραλήπτες στις χώρες αυτές. Ίσως αυτός να είναι και ένας από τους λόγους για τους οποίους ένας ανώνυμος Ουκρανός αξιωματούχος φέρεται να δήλωσε ότι στην πραγματικότητα ήταν η Ρωσία που διέρρευσε τη συμφωνία.
Το φορτίο των περίπου 56 εμπορευματοκιβωτίων με οπλισμό, μεταξύ των οποίων και 20.000 τουφέκια τύπου ΑΚ, παρέμεινε υπό ελληνική επιτήρηση μέχρι το πρόσφατο παρελθόν. Με την άρνηση της Ουκρανίας να εξάγει αυτά τα όπλα, βρήκαν έτσι το δρόμο τους πίσω στην Ουκρανία, για να χρησιμοποιηθούν εναντίον του ρωσικού στρατού αντί για τους διαρκείς εμφύλιους πολέμους της MENA - ένα αποτέλεσμα που πρέπει να φαινόταν αδύνατο μόλις πριν από μια δεκαετία.
Εκτός από διάφορους τύπους ρωσικών συστημάτων αεράμυνας, η Ελλάδα διαθέτει επίσης ένα ποικίλο οπλοστάσιο άλλων οπλικών συστημάτων σοβιετικής κατασκευής, συμπεριλαμβανομένων αναβαθμισμένων οχημάτων μάχης πεζικού (IFV) BMP-1A1 Ost, περισσότερων από 100 πυροβόλων RM-70 MRL των 122 χιλιοστών, αντιαρματικών κατευθυνόμενων πυραύλων (ATGM) 9M111 Fagot και 9M133 Kornet και πυροβόλων ZU-23 AA. Όλα, εκτός από τους ATGM Kornet, παραλήφθηκαν από τα πρώην αποθέματα του ανατολικογερμανικού στρατού, πράγμα που σημαίνει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να ζητήσει άδεια από τη Γερμανία για τη μεταφορά τους στην Ουκρανία. Με την Ουκρανία να έχει ήδη λάβει σημαντικές ποσότητες IFV BMP-1 από την Πολωνία και την Τσεχική Δημοκρατία, μαζί με εκατοντάδες APC από διάφορα άλλα έθνη, η γερμανική άδεια δεν θα είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο, ωστόσο μια πραγματική μεταφορά μπορεί να εξακολουθεί να θεωρείται περιττή.
Η απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να μην προμηθεύσει πρόσθετο οπλισμό, συμπεριλαμβανομένων των συστημάτων SAM, θα αποτελέσει αναμφίβολα απογοήτευση για την Ουκρανία, αλλά ταυτόχρονα δεν αποτελεί πλήρη έκπληξη αν ληφθεί υπόψη το πλήρες πλαίσιο της κατάστασης. Μέσω της προμήθειας τυφεκίων εφόδου, RPG και μη κατευθυνόμενων πυραύλων, η Ελλάδα έχει ήδη ενταχθεί στον μακρύ κατάλογο των χωρών που έχουν παράσχει στρατιωτική υποστήριξη στην Ουκρανία, η οποία αν και είναι απίθανο να γίνει πρωτοσέλιδο, από κοινού θα συμβάλει σημαντικά στην υπόθεση της Ουκρανίας.
