Στο λιμάνι του Πειραιά βρέθηκε το πρωί της Τρίτης η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαρoπούλου στα αποκαλυπτήρια αναμνηστικής πλάκας για τα παιδιά από την Κύπρο που βρήκαν φιλοξενία στην Ελλάδα τον Σεπτέμβριο του 1974.
Στον χαιρετισμό της, η κυρία Σακελλαρoπούλου δεν έκρυψε τη συγκίνηση της, λέγοντας ότι η σημερινή ημέρα «είναι ένας ελάχιστος φόρος τιμής προς αυτούς τους ανώνυμους ανθρώπους που, με περίσσευμα καρδιάς, θέλησαν να απαλύνουν το τραύμα από τον «Αττίλα» και να παρηγορήσουν τις τρυφερές ψυχές για την απώλεια αγαπημένων προσώπων και τον βίαιο ξεριζωμό από τις πατρογονικές εστίες τους».
Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αναφέρθηκε και στο Κυπριακό, υπογραμμίζοντας ότι παραμένει η κορυφαία εθνική προτεραιότητα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.
Ολόκληρη η τοποθέτηση της κυρίας Σακελλαρόπουλου:
«Με συγκίνηση παρευρίσκομαι στην αποκάλυψη της αναμνηστικής πλάκας προς τιμήν όλων όσων, μετά την τουρκική εισβολή του 1974, άνοιξαν τα σπίτια και την αγκαλιά τους σε εκατοντάδες παιδιά από την Κύπρο και τα φρόντισαν σαν δικά τους, με άδολη αγάπη, προσφέροντάς τους στέγη, ασφάλεια, φροντίδα και εκπαίδευση.
Είναι ένας ελάχιστος φόρος τιμής προς αυτούς τους ανώνυμους ανθρώπους που, με περίσσευμα καρδιάς, θέλησαν να απαλύνουν το τραύμα από τον «Αττίλα» και να παρηγορήσουν τις τρυφερές ψυχές για την απώλεια αγαπημένων προσώπων και τον βίαιο ξεριζωμό από τις πατρογονικές εστίες τους, παρέχοντάς τους μια οικογένεια και μετατρέποντας τον πόνο τους σε ελπίδα. Ανθρώπους απλούς που ανταποκρίθηκαν αυθόρμητα στο κάλεσμα του αείμνηστου Μητροπολίτη Ηλείας και Ωλένης Αθανασίου, εμπνευστή της ιδέας για τη φιλοξενία παιδιών από την αιμάσσουσα Κύπρο, το φθινόπωρο του 1974. Η χειρονομία τους αποτέλεσε μια συμβολική έκφραση της αρραγούς ενότητας του ελλαδικού και του κυπριακού ελληνισμού.
Εκείνα τα παιδιά, στον χρόνο που έμειναν στην Ελλάδα, συνδέθηκαν στενά με τους αναδόχους τους. Οι συγκλονιστικές μαρτυρίες τους, όπως αποτυπώθηκαν στο βιβλίο ενός από αυτά, της Νιόβης Κερκίδου, η οποία μάλιστα του έδωσε τον χαρακτηριστικό τίτλο «Ευχαριστώ», δεν είναι απλώς μια πηγαία έκφραση ευγνωμοσύνης και αναγνώρισης της προσφοράς των αναδόχων τους, αλλά και μια θερμή επικύρωση αυτού του δεσμού.
Δυστυχώς, ως σήμερα, κανένα από τα Κυπριόπουλα αυτά δεν κατέστη δυνατό να επιστρέψει στο σπίτι που γεννήθηκε, στα κατεχόμενα εδάφη. Η σημερινή εκδήλωση μου δίνει, συνεπώς, την ευκαιρία να επαναλάβω ότι το Κυπριακό παραμένει η κορυφαία εθνική προτεραιότητα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Η θέση μας για την επίλυσή του είναι διαχρονικά σταθερή: πλήρης υποστήριξη στις υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών προσπάθειες για αμοιβαία αποδεκτή λύση στην βάση των σχετικών Αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Η ανάκληση της οδυνηρής αυτής πτυχής της νεότερης ιστορίας φέρνει στον νου όλων μας το δράμα των σημερινών προσφυγόπουλων, της πιο ευάλωτης ομάδας ανάμεσα στους ξεριζωμένους. Μεριμνώντας για την προστασία τους, προσφέροντάς τους τη δυνατότητα να επουλώσουν τις πληγές τους και την ευκαιρία να κάνουν μια νέα αρχή στη ζωή τους, ανταποκρινόμαστε σε ένα ηθικό, κοινωνικό, πολιτικό καθήκον. Όπως το πράττουμε σε κάθε κρίσιμη στιγμή. Κάποτε για τα παιδιά της Κύπρου, σήμερα για τα βασανισμένα, ορφανεμέναπαιδιά όλου του κόσμου, ανεξάρτητα από την καταγωγή ή το θρήσκευμά τους.
Κυρίες και κύριοι,
Αξίζουν συγχαρητήρια στον Πρόεδρο και τα μέλη της Ομάδας Πρωτοβουλίας Ασυνόδευτων Παιδιών στην Ελλάδα 1974-1979 για την πρωτοβουλία της διοργάνωσης της σημερινής εκδήλωσης. Ιδίως όμως σε όσους άνοιξαν την αγκαλιά τους στα προσφυγόπουλα, την τραγική εκείνη εποχή. Η ανιδιοτελής αγάπη με την οποία τα υποδέχθηκαν συνιστά, τόσο για μας, όσο και για τις μελλοντικές γενιές, φωτεινό παράδειγμα ανθρωπιάς, προσφοράς, αλληλεγγύης και εθνικής ευθύνης.
Σας ευχαριστώ».
