Η Τουρκία έχει εισέλθει σε προεκλογική περίοδο με το κόμμα του Ερντογάν και τον ίδιο να υπολείπεται δημοσκοπικά έναντι της ενωμένης τουρκικής αντιπολίτευσης.
Παράλληλα ο Τούρκος Πρόεδρος παίζει ολοένα και περισσότερο το εθνικιστικό χαρτί, απειλώντας Ελλάδα και Κύπρο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Αποκαλύπτεται το τουρκικό σχέδιο: Γιατί η Τουρκία ζήτησε μεταγωγικά αεροσκάφη C-130J Hercules από τη Βρετανία
Καταρχήν διευκρινίζουμε ότι κατά την εκτίμησή μας οι απειλές Ερντογάν είναι πραγματικές και όχι απλά προεκλογικά πυροτεχνήματα, όπως δυστυχώς πιστεύουν ακόμη κάποιοι.
Ωστόσο μέσα από τις πολεμικές ιαχές ελπίζει ο Τούρκος Πρόεδρος να κερδίσει ψήφους, αφού η οικονομία της χώρας του είναι χάλια και δεν έχει τη δυαντότητα να την διορθώσει .
Πέραν όμως από τα παραπάνω, υπάρχει έντονος προβληματισμός μέχρι που μπορεί να φθάσει με ενέργειές του ο Τούρκος Πρόεδρος σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου, προκειμένου να επανεκλεγεί.
Στο παραπάνω ερώτημα επιχειρεί να δώσει απάντηση σε άρθρο του που φιλοξενεί Διεθνές ΜΜΕ με τίτλο "Η Τουρκία σχεδιάζει προσάρτηση των κατεχομένων τους επόμενους μήνες", ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός Δρ Θεόδωρος Παναγιώτου, καθηγητής Οικονομικών και διευθυντής του Κυπριακού Διεθνούς Ινστιτούτου Διοίκησης (CIIM), ο οποίος δίδαξε οικονομικά για 25 χρόνια στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ .
Κυριότερα σημεία του είναι τα ακόλουθα:
"Πρώτα μια διευκρίνηση. Δεν είμαι πολιτικός, ούτε ανήκω σε κάποιο πολιτικό κόμμα. Είμαι ακαδημαϊκός. Δεν μου αρέσει να ασχολούμαι με την πολιτική. Το έχω κάνει μόνο μία φορά στο παρελθόν, το 2010-2013 όταν προέβλεψα την οικονομική καταστροφή και ένιωσα την ηθική υποχρέωση να προειδοποιήσω και να βοηθήσω στην αντιμετώπισή της.
Το κάνω τώρα γιατί προβλέπω ότι η μισή πατρίδα μου θα χαθεί για πάντα και νιώθω την ίδια ηθική υποχρέωση να ειδοποιήσω τους συμπολίτες μου, οι οποίοι μπορεί να μην έχουν συνειδητοποιήσει ότι εκκρεμεί η προσάρτηση των κατεχόμενων από την Τουρκία σε λίγους μόνο μήνες, κατά τη διάρκεια του διάστημα μεταξύ των κυπριακών και τουρκικών εκλογών. και εξηγώ:
Ενόψει των τουρκικών εκλογών και των αρνητικών δημοσκοπήσεων για τον Ταγίπ Ερντογάν, ο Τούρκος πρόεδρος εκπέμπει καθημερινές απειλές κατά της Ελλάδας και της Κύπρου.
Εφόσον η Ελλάδα είναι οχυρωμένη τόσο στρατιωτικά όσο και με διμερείς αμυντικές συμφωνίες με Γαλλία και ΗΠΑ, είναι απίθανο ο Ερντογάν να πραγματοποιήσει τις απειλές του κατά της Ελλάδας.
Όπως ανέφερε, μεταξύ άλλων, ο Υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου, Ιωάννης Κασουλίδης, ο αδύναμος κρίκος που κινδυνεύει είναι η Κύπρος.
Αλλά μια ακόμη παρέμβαση στην κυπριακή ΑΟΖ ή ένα επεισόδιο στην Πράσινη Γραμμή δεν θα πυροδοτήσει τον εθνικισμό στην Τουρκία τόσο ώστε να ανεβάσει τη δημοτικότητα του Ερντογάν σε επίπεδα που θα εξασφαλίσουν την επανεκλογή του στην προεδρία.
Η μόνη ενέργεια που θα έχει ιστορική σημασία είναι η προσάρτηση των κατεχομένων στην Τουρκία.
Αυτό θα επεκτείνει τα εδάφη της Τουρκίας για πρώτη φορά στα εκατό χρόνια από την ίδρυση του σύγχρονου τουρκικού κράτους από τον Κεμάλ Ατατούρκ, τον «Πατέρα των Τούρκων», έναν τιμητικό τίτλο που του απένειμε το τουρκικό κοινοβούλιο το 1934.
Αυτό έχει μεγάλη συμβολισμό για τον Ερντογάν, που θέλει να αναδειχθεί ως ο νέος «Πατέρας των Τούρκων», με ισλαμικό άρωμα αυτή τη φορά.
Όπως ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν βλέπει την προσάρτηση ουκρανικών εδαφών ως την αρχή της αναβίωσης της Σοβιετικής Ένωσης, έτσι και ο Ερντογάν βλέπει την προσάρτηση των κατεχομένων κυπριακών εδαφών ως την αρχή της αναβίωσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ή τουλάχιστον της «Γαλάζιας Πατρίδας».
Το ότι η Τουρκία σκέπτεται σοβαρά την προσάρτηση των κατεχόμενων εδαφών δεν είναι μυστικό. Για παράδειγμα, πηγές στις Βρυξέλλες δήλωσαν στην εφημερίδα Καθημερινή, που δημοσιεύθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2022, ότι «δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο ο κ. Ερντογάν να επιστρατεύσει το σενάριο… της προσάρτησης της κατεχόμενης Κύπρου».
Ο Ευρωπαίος αξιωματούχος έκανε λόγο για «αδύναμο κρίκο», όπως έχει γίνει σαφές, τόσο στην περίπτωση της ΑΟΖ όσο και στην περίπτωση της κλειστής πόλης της Αμμοχώστου, , όπου οι διεθνείς αντιδράσεις ήταν αν μη τι άλλο συγκρατημένες, κινήθηκαν σε επίπεδο λεκτικών παρατηρήσεις και εν πάση περιπτώσει δεν εμπόδισαν τα τουρκικά σχέδια.
Η Τουρκία δεν κρύβει τα σχέδιά της για προσάρτηση των κατεχόμενων εδαφών. Το σενάριο της προσάρτησης «διατηρείται από Τούρκους αξιωματούχους, ανοιχτά, ακόμη και στο πλαίσιο επαφών με ξένους διπλωμάτες», όπως δημοσιεύεται στην ίδια εφημερίδα.
Έχω όμως και άμεσες πληροφορίες, από δικές μου πηγές, από Τούρκους αξιωματούχους σε βασικές θέσεις της κυβέρνησης Ερντογάν, οι οποίοι ήταν πρώην μεταπτυχιακοί φοιτητές μου στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ τη δεκαετία 2000-2009, όταν δίδασκα οικονομικά και δημόσια πολιτική εκεί. Με κάποιους από αυτούς διατηρώ φιλικές σχέσεις και συχνή επικοινωνία.
Μου λένε ότι η προσάρτηση είναι το πιο πιθανό σενάριο γιατί «περιέχει λιγότερο ρίσκο και περισσότερους συμβολισμούς».
Η προσάρτηση σχεδιάζεται να «νομιμοποιηθεί» μέσω δημοψηφίσματος που βασίζεται σε τρία επιχειρήματα:
1) μισός αιώνας διαπραγματεύσεων δεν κατέληξαν σε λύση, 2) η λύση των δύο κρατών δεν έγινε αποδεκτή από την άλλη πλευρά και 3) η διεθνής κοινότητα συνεχίζει να μην αναγνωρίζει την «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου».
Επομένως, η μόνη εναπομείνασα επιλογή που θα δώσει τέλος στην «μισό αιώνα απομόνωση των Τουρκοκυπρίων» είναι η προσάρτηση των κατεχόμενων εδαφών στη «μητέρα πατρίδα».
Αυτό είναι το αφήγημα που ετοιμάζεται για να δικαιολογήσουν η διεθνής κοινότητα και οι Τουρκοκύπριοι το δημοψήφισμα προσάρτησης, το αποτέλεσμα του οποίου θεωρείται βέβαιο, λόγω της πλειοψηφίας των εποίκων και του ελέγχου της Τουρκίας στα κατεχόμενα, παρά τα πρόσφατα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών.
Στο εσωτερικό της Τουρκίας η προσάρτηση θα παρουσιαστεί από τον Ερντογάν ως μια τολμηρή πατριωτική πράξη ιστορικής και εθνικής σημασίας με αφορμή την εκατονταετηρίδα από την ανακήρυξη του τουρκικού κράτους. Η ελπίδα είναι ότι αυτό θα προκαλέσει την επιθυμητή έξαρση του εθνικισμού στην Τουρκία που θα εξασφαλίσει τον ηρωισμό και την επανεκλογή του Ερντογάν στην προεδρία της χώρας.
Δεδομένου ότι οι προεδρικές εκλογές στην Τουρκία θα διεξαχθούν στις 14 Μαΐου, οι κρίσιμοι μήνες είναι εκείνοι μεταξύ των κυπριακών και τουρκικών εκλογών, δηλαδή οι μήνες Μάρτιος και Απρίλιος.
Ακολουθώντας το παράδειγμα του Προέδρου Πούτιν, ο οποίος προκήρυξε δημοψήφισμα και προσάρτησε τέσσερις ουκρανικές επαρχίες σε λιγότερο από ένα μήνα, ο Ερντογάν μπορεί κάλλιστα να επιλέξει να κάνει το ίδιο με τα κατεχόμενα κυπριακά εδάφη.
Ο Απρίλιος θεωρείται ιδανικός για ένα τέτοιο εγχείρημα, καθώς η Ελλάδα, με μια υπηρεσιακή κυβέρνηση, θα βρίσκεται εν μέσω διχαστικής εκλογικής αντιπαράθεσης, μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης αναμέτρησης, και η προσοχή της διεθνούς κοινότητας θα είναι στραμμένη στην Ουκρανία όπου θα είναι ο πόλεμος στο αποκορύφωμά του.
Οι διεθνείς αντιδράσεις, υποτονικές όπως πάντα, θα περιοριστούν σε λεκτική καταδίκη. Η Ελλάδα θα μας στηρίξει αλλά δεν θα κινδυνεύσει με πόλεμο και η Ευρωπαϊκή Ένωση θα αρκείται σε χλιαρές κυρώσεις που δεν θα εμποδίσουν τα τουρκικά σχέδια. Ο ΟΗΕ θα καταδικάσει, αλλά αυτό είναι όλο.
Πόσο μας νοιάζει και τι κάνουμε για να αποτρέψουμε την προσάρτηση;
Δυστυχώς, η επαπειλούμενη προσάρτηση και ως εκ τούτου η μόνιμη απώλεια των κατεχόμενων εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν φαίνεται να απασχολεί τους Κύπριους ψηφοφόρους ή τους υποψήφιους προέδρους.
Είτε το θεωρούμε πολύ απίθανο, είτε δεν μας νοιάζει γιατί δεν βλέπουμε τι διαφορά θα κάνει στην καθημερινή μας ζωή. Κάποιοι από εμάς μπορεί ακόμα να θεωρούν πιθανό ένα ενιαίο κράτος ή ακόμα να ονειρεύονται την ένωση με την Ελλάδα. Άλλοι υποστηρίζουν ότι θα καταφέρουν να ξαναρχίσουν τις συνομιλίες από εκεί που είχαν σταματήσει στο Κραν Μοντάνα, να διαπραγματευτούν το πλαίσιο Γκουτέρες,
Τίποτα από αυτά δεν θα αποτρέψει την επαπειλούμενη προσάρτηση της κατεχόμενης περιοχής, σε λίγους μήνες, εάν ο Ερντογάν τη χρειαστεί για να κερδίσει τις τουρκικές εκλογές.
Φυσικά, ακόμη και μετά την προσάρτηση και την απόκτηση συνόρων 180 χιλιομέτρων με την Τουρκία κατά μήκος της Πράσινης Γραμμής, που διασχίζει την οδό Λήδρας, μπορούμε να ελπίζουμε ότι «μια μέρα, στο μακρινό μέλλον, τα προσαρτημένα εδάφη θα είναι και πάλι ελεύθερα».
Η προσάρτηση των κατεχόμενων μπορεί να είναι η πρώτη κρίση που θα πρέπει να αντιμετωπίσει ο νέος πρόεδρος τους πρώτους μήνες της θητείας του. Τι θα κάνουν οι υποψήφιοι για την προεδρία, εάν εκλεγούν, για να αποτρέψουν την επαπειλούμενη προσάρτηση των κατεχόμενων στην Τουρκία; δεν μας το εχουν πει.
Ούτε έχουν ρωτηθεί από δημοσιογράφους στις προεδρικές συζητήσεις. Λέγεται ότι σε αυτές τις προεδρικές εκλογές «το κυπριακό πρόβλημα δεν πουλάει».
Κι όμως, ποτέ πριν το Κυπριακό δεν έφτασε τόσο κοντά στη χειρότερη δυνατή έκβαση. την μη αναστρέψιμη προσάρτηση του μισού νησιού από την Τουρκία."
Από τα παραπάνω συνάγεται ότι είναι πολύ πιθανό στο διάστημα μεταξύ των Κυπριακών και Τουρκικών εκλογών, δηλαδή τους μήνες Μάρτιο και Απρίλιο, ο Ερντογάν να προσαρτήσει τα κατεχόμενα στην Τουρκία, προκειμένου να επανεκλεγεί, ποντάροντας σε φραστικές και διπλωματικές μόνο αντιδράσεις της Διεθνούς Κοινότητας.
Με τον τρόπο αυτό θα θέλει να αναγορευθεί ως ο νέος "Πατέρας της Τουρκίας" υποσκελίζοντας τον Κεμάλ Ατατούρκ, αφού μετά από 100 χρόνια της Τουρκικής Δημοκρατίας, θα μεγαλώσει εδαφικά η Τουρκία.
