Οι καταστροφικοί σεισμοί στην Τουρκία έφεραν κοντά Ελλάδα και Τουρκία, με τον Ερντογάν να παραμερίζει την επιθετική ρητορική του σε βάρος της χώρας μας, διακόπτωντας τις υπερπτήσεις μαχητικών αεροσκαφών της πολεμικής αεροπορίας του στα νησιά μας στο Αιγαίο και τηρώντας στάση διαλακτική επιτρέποντας στους ΥΠΕΞ-ΥΠΑΜ του να έχουν επαφές τηλεφωνικές και δια ζώσης με τους Έλληνες ομολόγους τους.
Πολλοί ήταν εκείνοι που έσπευσαν να μιλήσουν για μια νέα εποχή στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, την ώρα που εμείς επισημαίναμε ότι τίποτε επί της ουσίας δεν άλλαξε στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις και τις τουρκικές διεκδικήσεις σε βάρος μας, αφού αυτές υπήρχαν , υπάρχουν και θα υπάρχουν, μετά τους σεισμούς με ή χωρίς τον Ερντογάν στο τιμόνι της Τουρκίας.
Την εκτίμησή μας αυτή φρόντισαν με τον ποιό επίσημο τρόπο να μας καταδείξουν οι γείτονες, αφού στην ιστοσελίδα του Τουρκικού ΥΠΕΞ στο εδάφιο η Τουρκική παρουσία στην Ελλάδα, οι Τούρκοι εμφανίζουν ως Τουρκική, την μουσουλμανική όπως ρητά κατονομάζεται στη Συνθήκη της Λωζάνης, μειονότητα της Δυτικής Θράκης, ενώ αξιώνουν αναγνώριση τουρκικής μειονότητας για τους Έλληνες μουσουλμάνους πολίτες που ζούν σε Ρόδο-Κω και γενικότερα στα Δωδεκάνησα, δείχνοντας τους πραγματικούς τους στόχους.
Ειδικότερα για τους μουσουλμάνους των Δωδεκανήσων η ιστοσελίδα του Τουρκικού ΥΠΕΞ τους βαφτίζει Τούρκους πολίτες αναφέροντας μεταξύ άλλων:
ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΣΤΑ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ
Οι ελληνικές αρχές δεν χορηγούν καθεστώς μειονότητας σε συμπατριώτες μας που ζουν στη Ρόδο και την Κω, με την αιτιολογία ότι τα Δωδεκάνησα ήταν υπό ιταλική κυριαρχία όταν υπογράφηκε η Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάνης το 1923.
Η Ρόδος και η Κως προσαρτήθηκαν από την Ιταλία το 1912 και μεταφέρθηκαν στην Ελλάδα το 1947 σύμφωνα με τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων. Με τον Ν. 517/1947 που θεσπίστηκε μετά την ανάληψη της διοίκησης της Δωδεκανήσου από την Ελλάδα, έγινε δεκτό ότι οι ισχύοντες ιταλικοί νόμοι και κανονισμοί θα εξακολουθούσαν να ισχύουν εφόσον δεν ήταν αντίθετοι με την ελληνική νομοθεσία.
Η ιταλική νομοθεσία καθόρισε τα δικαιώματα και τις εξουσίες της Ισλαμικής Κοινότητας και των διοικήσεων του Ιδρύματος, καθόρισε λεπτομερώς τη σύσταση του Προέδρου και των Διοικητικών Συμβουλίων και διαμόρφωσε ένα τριμερές σύστημα αποτελούμενο από Κοινότητα, Ιδρύματα και Μουφτή κατά τέτοιο τρόπο ώστε αυτά τα στοιχεία να εποπτεύουν ο ένας τον άλλον. Η νομοθεσία αυτή, γνωστή ως «Νόμος των Δωδεκανήσων» και γνωστό ότι παρέμεινε σε ισχύ μέχρι το 1965, σταδιακά έγινε ανεφάρμοστη. Οι συμπατριώτες μας που ζουν στα Δωδεκάνησα υπόκεινται σε απώλεια δικαιωμάτων που απορρέουν από αυτή την κατάσταση.
Είναι γνωστό ότι ο τουρκικός πληθυσμός στα Δωδεκάνησα στις αρχές του 20ού αιώνα ήταν γύρω στις 20.000. Ωστόσο, οι Τούρκοι ευγενείς, που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα νησιά μετά το 1950, επειδή δεν τους επιτρεπόταν να ξεκινήσουν μια επιχείρηση και να αγοράσουν ακίνητη περιουσία, υπέγραψαν έγγραφο που έλεγε ότι δεν θα επέστρεφαν στη Ρόδο.
Με την άνοδο της χούντας στην Ελλάδα το 1967 και τις επιπτώσεις των εξελίξεων στην Κύπρο, οι πιέσεις στους συμπατριώτες μας που ζούσαν στη Ρόδο και την Κω αυξήθηκαν και το 1974 ο αριθμός των μεταναστών από τα νησιά έφτασε στο υψηλότερο επίπεδο.
Ομοίως, μεταξύ 1955 και 1998, πολλοί συμπατριώτες μας έχασαν την ελληνική υπηκοότητα λόγω του άρθρου 19 του Νόμου περί Ελληνικής Ιθαγένειας.
Ως αποτέλεσμα αυτών των εξελίξεων, εκτιμάται ότι ο αριθμός των συγγενών μας που ζουν στη Ρόδο και την Κω σήμερα είναι περίπου 6.000.
Ο νόμος, ο οποίος θεσπίστηκε το 1970 και γνωστός ως «Κατάληψη», ο οποίος περιελάμβανε τη διάταξη ότι ακίνητα και ακίνητα που δεν κοινοποιούνταν στο κτηματολόγιο εντός δέκα ετών θα μεταβιβάζονταν στο δημόσιο ταμείο, δικαιολογούσε τον σφετερισμό του τα ακίνητα που ανήκουν σε συμπατριώτες μας, στους οποίους αφαιρέθηκε η ιθαγένεια και δεν επετράπη η είσοδος στην Ελλάδα.
Άρνηση της εθνικής ταυτότητας
Η Ελλάδα ορίζει τους συγγενείς μας στη Ρόδο και την Κω ως «μουσουλμανικό» πληθυσμό, όπως στη Δυτική Θράκη. Δεν καταχωρεί ενώσεις που περιέχουν τον χαρακτηρισμό «Τούρκος» ή «Μειονότητα».
Στο πλαίσιο αυτό, οι συνεταιριστικές δραστηριότητες των συμπατριωτών μας που κατοικούν στα Δωδεκάνησα, που υπάρχουν από το 1912, απαγορεύτηκαν το 1967 και τερματίστηκαν οι κοινωνικές τους οργανώσεις το 1987.
Κλείσιμο σχολείων μητρικής γλώσσας
Το 1972, τρία δίγλωσσα σχολεία στη Ρόδο, συμπεριλαμβανομένου του Süleymaniye Madrasa, όπου δόθηκε τουρκική και ελληνική εκπαίδευση, και δύο δίγλωσσα σχολεία στην Κω έκλεισαν χωρίς καμία αιτιολόγηση.
Για το λόγο αυτό, δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή στα Δωδεκάνησα σχολεία όπου η εκπαίδευση της μητρικής γλώσσας γίνεται στα τουρκικά.
Περιορισμοί στις θρησκευτικές ελευθερίες
Μετά την προσάρτηση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα το 1947, συνέχισε να υπηρετεί ως Μουφτής Ρόδου. Ο Μουφτής Ρόδου πέθανε το 1961 και ο διάδοχός του το 1974, στη συνέχεια ο Μουφτής Ρόδου υπηρέτησε μέχρι τον θάνατό του το 1990. Από το 1990 όμως το αξίωμα του Μουφτή έμεινε εντελώς κενό και ο θεσμός του μουφτή καταργήθηκε. Οι συμπατριώτες μας στα Δωδεκάνησα στερούνται το δικαίωμα να εκλέγουν ακόμη και τους ιμάμηδες τους.
Το μοναδικό τζαμί (İbrahim Pasha) στη Ρόδο είναι ανοιχτό για προσευχές της Παρασκευής και απογευματινές προσευχές, ενώ στην Κω, όλα τα τζαμιά που υπέστησαν ζημιές από τον σεισμό του 2017 είναι επί του παρόντος κλειστά για λατρεία.
Οι συμπατριώτες μας, που αναγκάζονται να πάνε στα ελληνικά δημόσια σχολεία λόγω του κλεισίματος των σχολείων που παρέχουν εκπαίδευση στα τουρκικά, στερούνται του δικαιώματός τους να λάβουν εκπαίδευση για τη θρησκεία του Ισλάμ, αν και εξαιρούνται από τα θρησκευτικά.
Κατάσταση των ιδρυμάτων
Ενώ η Cemaat-i Islamiye (Διοίκηση της Ισλαμικής Κοινότητας), που εκπροσωπεί τους Τούρκους της Ρόδου, ήταν σε θέση να εποπτεύει τη Διοίκηση Evkaf (Ιδρύματος), η Κοινοτική Διοίκηση ουσιαστικά καταργήθηκε όταν ο Πρόεδρος της Ισλαμικής Κοινότητας, Ο Ziyaettin Pekmezci, διορίστηκε Επικεφαλής της Διοίκησης Ιδρυμάτων το 1980.
Σήμερα η Διοίκηση Εvkaf βρίσκεται υπό τον απόλυτο έλεγχο του Ελληνικού Κράτους. Παράλληλα με τη διαδικασία κατάργησης της Διοίκησης της Ισλαμικής Κοινότητας, η Ελληνική Πολιτεία άρχισε να παρεμβαίνει στα θεμέλια των συμπατριωτών μας που κατοικούσαν στη Ρόδο και την Κω.
Από το 1967, οι ελληνικές αρχές άρχισαν να διορίζουν κυβερνητικό στέλεχος στα διοικητικά συμβούλια των ιδρυμάτων για τον έλεγχο της διοίκησης των κοινοτήτων και των ιδρυμάτων. Επιπλέον, αν και η πρακτική της πώλησης ακινήτων δεν προτιμάται στην παράδοση των ιδρυμάτων, πολλά ακίνητα του ιδρύματος δωρίστηκαν άσκοπα από διαχειριστές ιδρυμάτων που διορίστηκαν από τις ελληνικές αρχές ή πωλήθηκαν σε τιμή χαμηλότερη από την αξία τους.
Προκειμένου να αποτρέψουμε τους συγγενείς μας να αγοράσουν τα ακίνητα του ιδρύματος που έχουν τεθεί προς πώληση, απαγορεύεται στους συγγενείς μας να συμμετέχουν σε διαγωνισμούς που ανοίχθηκαν για αυτό το θέμα.
Από την άλλη, ιδρύματα που έχουν βαριές φορολογικές οφειλές δεν έχουν τη δυνατότητα να επιδιορθώσουν τα ακίνητά τους."
Η Τουρκία προσπαθεί στα Δωδεκάνησα να εκμεταλλευθεί τον Ελληνικό μουσουλμανικό πληθυσμό που διαβιεί αρμονικά σε αυτά και κυρίως σε Ρόδο και Κώ προκειμένου να δρομολογήσει τα επεκτατικά της σχέδια, κυρίως από την κρίση των Ιμίων του 1996 και εντεύθεν.
Η επίφαση είναι η γνωστή καραμέλα των Τούρκων, οι οποίοι βαφτίζουν τους Έλληνες μουσουλμάνους πολίτες ως Τούρκους πολίτες οι οποίοι καταπιέζονται.
Οι κινήσεις της Τουρκίας στα Δωδεκάνησα
Στην προσπάθειά τους αυτή εντάσσονται όλες οι κινήσεις που έχει πραγματοποιήσει η Τουρκία τα τελευταία χρόνια στα Δωδεκάνησα και ειδικότερα στην Ρόδο, οι οποίες αναλύονται παρακάτω:
1.Το άνοιγμα υποκαταστήματος της τουρκικής τράπεζας Ζiraat bank στη Ρόδο το 2011 που έκλεισε τον Φεβρουάριο του 2018, μετά από ελέγχους των ελληνικών εποπτικών αρχών, οι οποίες διαπίστωσαν τεράστια κενά και τρύπες στην λειτουργία του καταστήματος, ειδικά στη διακίνηση ποσών...
2. Οι περισσότεροι της νέας κυρίως γενιάς Έλληνες μουσουλμάνοι της Ρόδου δεν γνωρίζουν την τουρκική γλώσσα. Ωστόσο το τουρκικό προξενείο συντονίζει μια σειρά δράσεων δωρεάν εκμάθησης της τουρκικής γλώσσας, με απογευματινά μαθήματα και παροχή κινήτρων για φοίτηση με υποτροφίες σε πανεπιστήμια της Τουρκίας για την μουσουλμανική νεολαία του νησιού.
3.Τα τελευταία χρόνια πολλοί νέοι μουσουλμάνοι της Ρόδου έχουν φοιτήσει σε τουρκικά πανεπιστήμια, πρωτίστως στο πανεπιστήμιο Αιγαίου της Σμύρνης και έχουν επιστρέψει στη Ρόδο όπου και εργάζονται σε διάφορους τομείς.
4.Ένα επίσης αξιοσημείωτο γεγονός είναι ότι έχει παρατηρηθεί, σε Εθνικές μας επετείους όπως 25η Μαρτίου (Εθνική επέτειος της επανάστασης του 1821), 7η Μαρτίου (ημέρα απελευθέρωσης των Δωδεκανήσων) να υπάρχουν… οικονομικές προσφορές για εκδρομές στα μικρασιατικά παράλια με "μέριμνα" του Τουρκικού προξενείου, με αποτέλεσμα αρκετοί μουσουλμάνοι της Ρόδου, να βρίσκονται για ταξίδι-διακοπές στην Τουρκία.
5.Επίσης πραγματοποιούνται τα τελευταία χρόνια γάμοι στη Ρόδο, όπου οι γαμπροί είναι μουσουλμάνοι της Θράκης μας οι οποίοι διαμένουν στη συνέχεια μόνιμα στη Ρόδο.
6.Τέλος στη Ρόδο υπάρχουν διάφοροι σύλλογοι μουσουλμάνων οι οποίοι διοργανώνουν με την βοήθεια του τουρκικού προξενείου ταξίδια στην Τουρκία, καθώς και σε άλλα νησιά των Δωδεκανήσων, όπως η Σύμη.
7.Κλείνουμε λέγοντας ότι η Τουρκία η οποία μετέχει στον «Οργανισμό Διάσκεψης Ισλαμικών κρατών», επανειλημμένα έχει προσπαθήσει να «περάσει» σε ψηφίσματα του εν λόγω Οργανισμού, την παντελώς ανυπόστατη θεωρία της ότι στα Δωδεκάνησα (Ρόδο και Κώ), ζεί τουρκική μειονότητα η οποία καταπιέζεται.
Η Τουρκία πάντα εργάζεται μακροπρόθεσμα, μεθοδικά και ύπουλα, με σκοπό να δημιουργεί συνεχώς προβλήματα στην Ελλάδα.
Στην περίπτωση της Ρόδου, όπου οι Έλληνες μουσουλμάνοι, ζούν αρμονικότατα με τους λοιπούς Έλληνες χριστιανούς, η Τουρκία προσπαθεί να δημιουργήσει προβλήματα, για εξυπηρέτηση των σχεδιασμών της.
