Ο Αμερικανός καθηγητής και ειδικός Ryan Gingeras αναφέρει τα μεγάλα αδιέξοδα της Ουάσιγκτον σε σχέση με το καθεστώς Ερντογάν στο Αιγαίο, τα οποία φτάνουν από σενάρια ισχυρών πιέσεων υποχώρησης στην Ελλάδα να απολέσει κομμάτι της κυριαρχίας της, μέχρι μια ένοπλη σύγκρουση στην οποία οι ΗΠΑ, δεν θα κάνουν αρχικά τίποτα.
Σύμφωνα με άρθρο του Ryan Gingeras, σε άρθρο του warontherocks.com αναφέρεται τα τρομερά αποκαλυπτικά σχέδια:
Ο ίδιος επικαλούμενος τον Άαρον Στάιν, ο οποίος ανέφερε πρόσφατα ότι «δεν υπάρχει ευρεία προσέγγιση για τις σχέσεις Τουρκίας-Δύσης».
Η Άγκυρα είναι έτοιμη να επεκτείνει τη συνεργασία της με τη Ρωσία ενισχύοντας τις φιλοδοξίες της στην εξωτερική πολιτική». Αν όντως ισχύει αυτό, η θέση της Αμερικής μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας εμφανίζεται ιδιαίτερα ζοφερή. Παρά το παρελθόν, η πολιτική Ερντογάν, φαίνεται να αναιρεί τη θέση της Ουάσιγκτον ως μεσολαβητή μεταξύ των δύο γειτονικών χωρών.
Ενώ είναι πιθανό οι Βρυξέλλες να είναι πιο επιτυχημένες στο κλείσιμο του χάσματος, υπάρχει η πιθανότητα ακόμη και η ευρωπαϊκή διαμεσολάβηση να έχει περιορισμένη μόνο επιτυχία, (σε μια πιθανή ελληνοτουρκική σύγκρουση).
Αν και ορισμένοι υποστήριξαν ότι η πολιτική του Ερντογάν ( κατά της Ελλάδος), μπορεί να είναι ένα προεκλογικό τέχνασμα, φαίνεται να υπάρχει ελάχιστος χώρος για συμβιβασμό μεταξύ των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και των στρατηγικών σχεδίων της Άγκυρας.
Επιπλέον, όπως σκέφτηκε πρόσφατα ένας Τούρκος ειδήμονας, ο άνεμος μπορεί τώρα να είναι υπέρ της Τουρκίας. Με τον πόλεμο να μαίνεται στην Ουκρανία, η Δύση ( δηλαδή οι ΗΠΑ) μπορεί να αναγκαστεί να δεχθεί μια τουρκική στρατιωτική επίθεση, για χάρη της ενότητας του ΝΑΤΟ, όπως είχε λάβει χώρα κατά την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο το 1974 ( κατά της ελληνικής επικράτειας αυτήν την φορά και μιλάμε για τα νησιά στα οποία οι Τούρκοι θέλουν να έρθουν ξαφνικά ένα βράδυ).
Αυτές οι θεμελιώδεις συνθήκες μπορεί κάλλιστα να ωθήσουν την Άγκυρα σε πόλεμο με την Αθήνα στο άμεσο μέλλον.
Πως επηρεάζει αυτό τις Ηνωμένες Πολιτείες;
Η απειλή μιας τουρκικής επίθεσης στην Ελλάδα αναγκάζει την Ουάσιγκτον να αντιμετωπίσει διάφορα ανεπιθύμητα σενάρια. Εάν ο Ερντογάν σκοπεύει να διεξαγάγει πόλεμο, η ισορροπία μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας μπορεί να καταστεί αδύνατο να διατηρηθεί. Για την Ουάσιγκτον, η διατήρηση της ειρήνης μπορεί να καταλήγει σε δύο δυσμενείς επιλογές.
Οι Αμερικανοί αξιωματούχοι θα μπορούσαν να πιέσουν την Αθήνα να παραχωρήσει κομμάτι της κυριαρχίας της. Επιπλέον, η κυβέρνηση Μπάιντεν θα μπορούσε να εγκαταλείψει ξαφνικά τη συμφωνία αμοιβαίας αμυντικής συνεργασίας με την Ελλάδα. Διαφορετικά, είναι πιο πιθανό οι ΗΠΑ να μην έχουν άλλη εναλλακτική από το να ενεργήσουν ως de facto εγγυητής της εδαφικής κυριαρχίας της Ελλάδας.
Η υιοθέτηση αυτού του ρόλου, ακόμη κι αν αποτρέπει την Άγκυρα βραχυπρόθεσμα, θέτει τους Αμερικανούς πολιτικούς στην αντιφατική θέση να πρέπει να σχεδιάσουν μια πιθανή στρατιωτική σύγκρουση με ένα συμμαχικό κράτος (Τουρκία).
Η απλή υπόδειξη ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες αναμένουν μια σύγκρουση με τον τουρκικό στρατό αναμφίβολα θα εγείρει ερωτήματα σχετικά με την ακεραιότητα της συμμαχίας του ΝΑΤΟ, πόσο μάλλον με το μέλλον της Τουρκίας ως εταίρου των ΗΠΑ.
Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες υποχρεωθούν να υπερασπιστούν την Ελλάδα, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής στην Ουάσιγκτον μπορεί να αναγκαστούν να κάνουν κάτι ακόμη πιο σκληρό.
Να φανταστούν ξανά την Τουρκία ως άμεσο ανταγωνιστή ή αντίπαλο. Η προσαρμογή σε μια τέτοια πραγματικότητα θα ήταν σίγουρα μια σημαντική πρόκληση για τους Αμερικανούς πολιτικούς.
Ο σχεδιασμός ασφαλείας των ΗΠΑ, καθώς και η αμυντική στρατηγική του ΝΑΤΟ στο σύνολό της, εξαρτάται από την υποστήριξη της Τουρκίας ως συμμάχου τόσο στην Ευρώπη όσο και στη Μέση Ανατολή.
Επομένως, η επανατοποθέτηση της Τουρκίας με ανταγωνιστικούς όρους θα είχε ως αποτέλεσμα μια ευρύτερη γεωστρατηγική επαναξιολόγηση για τους Αμερικανούς σχεδιαστές.
Όπως μια επιθετική Ρωσία, μια τουρκική πολεμική δύναμη, δυνητικά θα έθετε σε κίνδυνο την ελεύθερη ροή της κυκλοφορίας μέσω της Μαύρης Θάλασσας και της Μεσογείου.
Η αντιμετώπιση αυτής της πιθανής απειλής θα οδηγούσε σε νέες αμυντικές δεσμεύσεις, όπως η επέκταση των δεσμών ασφαλείας με την Ελλάδα, την Κύπρο και την Αίγυπτο.
Ενώ λίγοι στις Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί να επιθυμούν να δουν αυτές τις αλλαγές να πραγματοποιούνται, οι περιστάσεις μπορεί να απαιτήσουν από την Ουάσιγκτον να αναγνωρίσει τις τουρκικές εχθροπραξίες ως αποσταθεροποιητική δύναμη στον κόσμο”, καταλήγει ο ίδιος αποκαλύπτοντας πολλά από αυτά που βλέπουμε όλο αυτό το διάστημα χωρίς να κατανοούμε.
Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές που ουσιαστικά παίζεται η τύχη της χώρας μας παραθέτουμε την ρύση από την στρατιωτική πραγματεία του Έλληνα Αυτοκράτορα Λέοντα ΣΤ' Σοφού (ο οποίoς δεν ονομάστηκε τυχαία έτσι).
“Είναι περίεργα τα τουρκικά φύλα, κρύπτοντα τας σκέψεις αυτών, άφιλα, άπιστα, άπληστα ως προς τα χρήματα, περιφρονούντα τον όρκον, μήτε τηρούντα τας συνθήκας, ούτε αρκούμενα εις τας δωρεάς, αλλά πριν ή δεχθούν το διδόμενον, μελετούν τρόπον επιβουλής και ανατροπής των συνθηκών.
48. Δεν αφήνουν ευκαιρίαν κατάλληλον επιθέσεως και μελετούν να καταπολεμήσουν τους εχθρούς αυτών, όχι τόσον δυναμικώς, όσον δι'απάτης και αιφνιδιασμών και της αποστερήσεως αυτών εκ των πόρων διατροφής των.
129. Οφείλομεν ημείς οι Ρωμαίοι, όχι μόνον να μελετώμεν τα περί αυτών και να είμεθα εκ προαιρέσεως εύψυχοι και να συνεκστρατεύωμεν μετά των στρατευομένων κατά των βλασφημούντων τον πάντων βασιλέα Χριστόν και Θεόν ημών, τον ενισχύοντα παντοιοτρόπως τους κατά των εθνών, υπέρ αυτού, εκστρατεύοντας αλλά και να μεριμνώμεν υπέρ των οικογενειών των ανδρείως και προθύμως στρατευομένων, ως και να διαθέτωμεν ίππους, ή οπλισμόν ή εφόδια, αν υπάρχει ανάγκη”, δήλωνε ο ίδιος πριν πολλούς αιώνες, προειδοποιώντας μέχρι και σήμερα τους Έλληνες Ρωμιούς για τον κίνδυνο εξ Ανατολών.
