Η τουρκική προπαγάνδα σε βάρος της Ελλάδας προωθούμενη από φίλα προσκείμενα προς τον Τούρκο Πρόεδρο Ερντογάν ΜΜΕ, είναι γνωστό ευρέως ότι "ενεργοποιείται" ακόμη περισσότερο σε συμβολικές ημερομηνίες και γεγονότα που έχουν να κάνουν με την χώρα μας.
Αυτή τη φορά το κρατικό ειδησεογραφικό πρακτορείο Anadolu, "διάλεξε" την 28η Οκτωβρίου, επέτειο του ΟΧΙ του έπους του 1940, να μας υπενθυμίσει -"σερβίρει" την πάγια τουρκική θέση, ότι η μουσουλμανική μειονότητα της Δυτικής Θράκης είναι Τουρκική.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Τουρκικά drones Akinci: Δύναμη για την Άγκυρα, κίνδυνος για την Ελλάδα- Θα αποκτήσει πυρομαχικά Alpagut Loitering με ικανότητα σμήνους
Για τον σκοπό αυτό "ανέσυρε" το βιβλίο των Rahmi Ali και Tevfik Hüseyinoğlu το οποίο εκδόθηκε το 2009, με τίτλο «Η Τουρκική μειονότητα της Δυτικής Θράκης στον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο», προβαίνοντας σε σύντομη ανάλυση των γραφομένων σε αυτό, κυριότερα σημεία του οποίου είναι τα ακόλουθα:
"Αντιμέτωπη με την κατοχή της Ιταλίας, της Γερμανίας και της Βουλγαρίας στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ελλάδα έχασε πολλές ζωές εκτός από την πείνα και τη φτώχεια που γνώρισε στον πόλεμο. Ανάμεσα σε αυτά τα θύματα ήταν και Τούρκοι της Δυτικής Θράκης, οι οποίοι μερικές φορές εκλαμβάνονταν ως «απειλή» από ακροδεξιούς κύκλους της χώρας.
Ο Tevfik Hüseyinoğlu, ο οποίος έγραψε το βιβλίο «Η Τουρκική μειονότητα της Δυτικής Θράκης στον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο» με τον Rahmi Ali, έναν συνταξιούχο δάσκαλο όπως ο ίδιος, δήλωσε ότι υπέφεραν τα ίδια προβλήματα με τους Έλληνες γείτονές τους κατά τη διάρκεια του πολέμου και ότι ήταν πολίτες που αγαπούσαν τη χώρα τους.
Η λέξη «OXI» έγινε σύμβολο εθνικής αντίστασης κατά των δυνάμεων κατοχής.
Στο τελεσίγραφο της Ιταλίας να επιτρέψει στους Ιταλούς στρατιώτες να περάσουν τα σύνορα Ελλάδας-Αλβανίας και να καταλάβουν τα κύρια στρατηγικά σημεία της χώρας, ο τότε Έλληνας πρωθυπουργός Γιάννης Μεταξάς απάντησε «Όχι» , στις 28 Οκτωβρίου 1940 και αυτ;h η απάντηση κατέστρεψε τη χώρα του στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το «Όχι» είχε γίνει και σύμβολο της αντίστασης της Ελλάδας κατά των δυνάμεων κατοχής.
Υπήρχαν και Τούρκοι της Δυτικής Θράκης, που μοιράστηκαν την ίδια μοίρα με όλους τους πολίτες της χώρας, ανάμεσα στην αντίσταση που συμβολίζει η σημερινή εθνική εορτή «28 Οκτωβρίου ΟΧΙ».
Ο Χουσεϊνόγλου αντικατοπτρίζει τις εμπειρίες των Τούρκων της Δυτικής Θράκης κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και τον εμφύλιο που ακολούθησε, με αποσπάσματα από το βιβλίο του και τα μετέφερε στον ανταποκριτή του ΑΑ.
Ο Χουσεϊνόγλου, για τους Έλληνες και τους Τούρκους που πέρασαν εκείνη τη δύσκολη περίοδο, είπε: «Τα ίδια έπαθαν γιατί η πατρίδα είναι ίδια, το περιβάλλον ζωής είναι το ίδιο, υπάρχουν μικτά χωριά στη Δυτική Θράκη.
Υπάρχουν και μικτά ελληνοτουρκικά και πεδινά τουρκικά χωριά, αλλά ο πόνος αυτού του πολέμου αντικατοπτρίστηκε σε όλα τα χωριά γιατί κάθε χωριό ίσως στρατιώτες από πολλές οικογένειες πήγαν στην αποστολή. Ότι έπαθε το ελληνικό έθνος, υπέφερε και η μειονότητα»,είπε.
Ο Χουσεϊνόγλου είπε ότι και ο πατέρας του πέθανε στις δύσκολες συνθήκες της περιόδου και σημείωσε ότι η μειονότητα αντιμετώπισε επίσης δυσκολίες όπως η πείνα και η φτώχεια.
Ο Χουσεϊνόγλου τόνισε ότι οι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης πολέμησαν στο μέτωπο για να σώσουν την Ελλάδα από την κατοχή κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Εφιστώντας την προσοχή στην πινακίδα «Άγιοι Τούρκοι Μάρτυρες της Ξάνθης, που θυσίασαν τη ζωή τους για την Ελλάδα στους πολέμους 1940-1950» που κρέμεται στην Τουρκική Ένωση Ξάνθης, ο Χουσεϊνόγλου είπε ότι ο κατάλογος περιλαμβάνει τα ονόματα 34 Τούρκων της Δυτικής Θράκης.
Σημειώνοντας ότι οι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης είναι άνθρωποι τουρκικής καταγωγής, που μιλούν τουρκικά και έχουν τουρκική κουλτούρα, που αγαπούν τη χώρα τους, υπηρετούν τη χώρα τους και δίνουν τη ζωή τους εάν χρειαστεί, ο Χουσεϊνόγλου είπε, «Δεν υπάρχει άλλη σκέψη, δεν γίνεται"
Tόνισε ότι η τουρκική μειονότητα της Δυτικής Θράκης δεν ήρθε στην περιοχή από έξω, εξαιρέθηκε από την ανταλλαγή πληθυσμών με τις αποφάσεις της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάνης και παρέμεινε στην περιοχή.
Επισκεπτόταν χωριά ένα-ένα για το βιβλίο του.
Ο Χουσεϊνόγλου δήλωσε ότι στην έρευνά του για το βιβλίο του, πήγαν ένα-ένα σε χωριά και απαριθμούσαν τα ονόματα των Τούρκων της Δυτικής Θράκης που έχασαν τη ζωή τους ή εξαφανίστηκαν κατά τη διάρκεια της όλης διαδικασίας και σημείωσε ότι ο αριθμός των νεκρών ή αγνοουμένων ήταν 593.
Ο Χουσεϊνόγλου ανέφερε στο βιβλίο του ότι μεταφέρθηκαν πολλοί κοινοί πόνοι Τούρκων και Ελλήνων που ζούσαν στη Δυτική Θράκη κατά τη διάρκεια του πολέμου και ότι τα απομνημονεύματα του Τούρκου πολιτικού και συγγραφέα Mihri Belli σχετικά με τον αγώνα που πολέμησε με τους Έλληνες στην περιοχή κατά τη διάρκεια του ελληνικού εμφυλίου πολέμου περιλαμβάνονται επίσης στο βιβλίο.
Δηλώνοντας ότι είδε τον εμφύλιο πόλεμο στην παιδική του ηλικία, ο Χουσεϊνόγλου πρόσθεσε ότι ήρθε αντιμέτωπος με τον θάνατο όπως πολλοί άλλοι."
Διαπιστώσεις -Συμπεράσματα
Από τα παραπάνω διαφαίνεται η επίπονη προσπάθεια των Τούρκων η μουσουλμανική μειονότητα της Δυτικής Θράκης να χαρακτηριστεί-"βαφτιστεί" ως Τουρκική, κάτι το οποίο φυσικά και δεν ισχύει.
Στο άρθρο και συγκεκριμένα εκεί που αναφέρεται: "η τουρκική μειονότητα της Δυτικής Θράκης δεν ήρθε στην περιοχή από έξω, εξαιρέθηκε από την ανταλλαγή πληθυσμών με τις αποφάσεις της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάνης και παρέμεινε στην περιοχή", επιχειρείται από τους Τούρκους μια ιστορική παραχάραξη εξιαρετική σημασίας, αφού η Συνθήκη της Λωζάνης αναφέρεται ρητά ο όρος μουσουλμανική μειονότητα της Δυτικής Θράκης και όχι τουρκική μειονότητα, όπως για ευνόητους λόγους επιχειρούν να "περάσουν" οι Τούρκοι Διεθνώς.
Στην πραγματικότητα οι μουσουλμάνοι που διαβιούν στη Θράκη μας είναι “τριπλής εθνολογικής προέλευσης” και συγκεκριμένα είναι Πομάκοι, Αθίγγανοι και τουρκογενείς.
Τόσο οι Πομάκοι όσο και οι Αθίγγανοι μουσουλμάνοι της Θράκης ουδεμία καταγωγή ή προέλευση έχουν σε σχέση με την Τουρκία.
Οι μεν Πομάκοι οι οποίοι ζούν κατά βάση σε ορεινά χωριά έχουν τη δική τους γλώσσα η οποία δεν είναι η τουρκική και ιστορικά κατά μια εκδοχή προέρχονται από τους αρχαίους Αγριάνες, πολεμιστές του Μ. Αλεξάνδρου, οι οποίοι ζούσαν στην περιοχή και με την έλευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, εξισλαμίστηκαν.
Οι Αθίγγανοι πάλι είναι τοπικά διαμένοντες οι οποίοι και αυτοί ασπάστηκαν τη μουσουλμανική θρησκεία επί τουρκοκρατίας.
Όπως αντιλαμβανόμαστε τόσο οι Πομάκοι όσο και οι Αθίγγανοι δεν έχουν τουρκική καταγωγή και συνεπώς η Τουρκία δεν μπορεί αυθαιρέτως να αναφέρεται στην μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης μας, βαφτίζοντας την τουρκική
Αυτό είναι που προσπαθεί με νύχια και δόντια να αλλάξει η Τουρκία, προκειμένου σε όλους τους μουσουλμάνους της Θράκης μας να τους βάλλει ως “ετικέτα” ότι είναι Τούρκοι.
