Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις βρίσκονται στο ναδίρ των τελευταίων δεκαετιών με τις πολεμικές ιαχές του Ερντογάν και των εξαπτέρυγών του να δίνουν και να παίρνουν σε βάρος της χώρας μας
Ενδιαφέρον πίσω από όλες αυτές τις πολεμικές κορώνες των Τούρκων, είναι να δούμε πως οι Τούρκοι αντιλαμβάνονται τη χώρα μας ως γείτονα
Διαφωτιστικό σε αυτο είναι πρόσφατο τουρκικό δημοσίευμα με τίτλο"Τι είναι η Ελλάδα", άρθρου τουρκικού ΜΜΕ του οποίου τα κυριότερα σημεία είναι τα ακόλουθα:
"Από την πρώτη μέρα μετά την απόσχιση της Ελλάδας από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και την ανεξαρτησία της, με την υποστήριξη του χριστιανικού κόσμου, αυτή ήταν ένα κράτος που αρχικά είχε στόχο να κερδίσει εδάφη από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και στη συνέχεια να την καταστρέψει αν ήταν δυνατόν.
Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα επεκτείνει συνεχώς την επικράτειά της ενάντια στους Οθωμανούς με τις πολιτικές έντασης που έχει δημιουργήσει με αυτή τη σκεπτικό και την εξωτερική υποστήριξη που είχε.
Όταν η ιταλική κυβέρνηση παραγγέλνει 3 θωρακισμένα πλοία και αγοράζει μόνο δύο, η κατασκευάστρια εταιρεία, η οποία έχει ένα θωρακισμένο πλοίο που δεν μπορεί να πουλήσει, ζητά από την Οθωμανική Αυτοκρατορία να της πουλήσει αυτό το πλοίο, αλλά αυτή η συναλλαγή δεν μπορεί να καταλήξει
Εν τω μεταξύ, η Ελλάδα που επενέβη, αγόρασε αυτό το θωρακισμένο πολεμικό πλοίο το 1909 με τη δωρεά ενός Οθωμανού πολίτη, του Αβέρωφ.
Με την υποστήριξη αυτού του θωρακισμένου πλοίου, το Ελληνικό Ναυτικό απέκλεισε τα στενά των Δαρδανελίων στο ήδη αδύναμο και ξεπερασμένο οθωμανικό ναυτικό, εμποδίζοντας αυτό το ναυτικό να πλεύσει στο Αιγαίο Πέλαγος.
Στη συνέχεια, καταλαμβάνει όλα τα νησιά, ναι, όλα τα νησιά που ανήκουν στο Οθωμανικό κράτος στο Αιγαίο Πέλαγος και μετά τη Θεσσαλονίκη.
Είναι ρεαλιστικό να περιμένουμε από ένα έθνος του οποίου τα αισθήματα μίσους και εχθρότητας προς τους Τούρκους δεν έχουν υποχωρήσει και που εξακολουθεί να πιστεύει στα ιδανικά της Μεγάλης Ελλάδας (Μεγάλη Ιδέα) να εγκαταλείψει μεθόδους απόκτησης γης;
Μετά τον Βαλκανικό Πόλεμο, η Ελλάδα έκανε δύο στρατηγικά λάθη και έχασε εδάφη και τις δύο φορές
Πρώτον, την Gökçeada και την Bozcaada, τις οποίες έδωσε ως πολεμικές αποζημιώσεις μετά τον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας, και δεύτερον, τα σημερινά εδάφη της ΤΔΒΚ, τα οποία έχασε από τον τουρκικό στρατό μετά την πραξικόπημα στην Κύπρο για την Ένωση.
Ενώ η Τουρκία χρησιμοποιεί τις νόμιμες ευκαιρίες για να ανακτήσει τα χαμένα εδάφη, η Ελλάδα ακολουθεί πολιτικές για να αποδυναμώσει την Τουρκία, να την αποξενώσει από τις ευρωπαϊκές χώρες και να την καταδικάσει στη μοναξιά στον κόσμο.
Τα συναισθήματα φόβου, μίσους και εχθρότητας των Ελλήνων και η ηρωική κατανόηση της ιστορίας τους ωθούν να κάνουν λάθη πολύ εύκολα. Για να πούμε την αλήθεια, οι προσπάθειες να βλάψουν τους Τούρκους δεν είναι εντελώς αναποτελεσματικές δραστηριότητες και η ικανότητά τους να προκαλούν πονοκεφάλους και κακό είναι αναμφισβήτητη.
Οι τουρκικές κυβερνήσεις στο παρελθόν λάμβαναν πάντα υπόψη τους σε κάποιο βαθμό αυτά τα γεγονότα και προσπαθούσαν να λάβουν κάποια κατάλληλα μέτρα
Προληπτικά, έναντι των κρατών που θα ήθελαν να ικανοποιήσουν τα «σταυροφορικά συναισθήματα» εργαλειοποιώντας την Ελλάδα, για παράδειγμα, παγκόσμιες (G20 & NATO) οργανώσεις των δυτικών.
Μπορεί να ειπωθεί ότι ο τουρκικός στρατός και τα διπλωματικά στελέχη αντιδρούν πολύ καλά, καθώς είναι διαρκώς ζωντανά και σε εγρήγορση χάρη στις διπλωματικές επιθέσεις και τις στρατιωτικές απειλές που θέτει η Ελλάδα.
Η ισορροπία «επτά Ελλάδα προς δέκα Τουρκία» στα όπλα που προμηθεύονταν από τους συμμάχους μέχρι στιγμής ήταν ένας από τους δείκτες αυτής της επιμέλειας.
Τώρα αυτές οι ισορροπίες κινδυνεύουν.
Αυτό συμβαίνει διότι ενώ παλαιότερα οι βάσεις της Αμερικής και του ΝΑΤΟ βρίσκονταν γενικά στην Τουρκία, σήμερα πολλές και πιο λειτουργικές αμερικανικές βάσεις βρίσκονται στην Ελλάδα.
Επιπλέον, η απόκτηση του S-400 είχε ως αποτέλεσμα τον αποκλεισμό της Τουρκίας από το έργο F-35, ενώ δημιούργησε μια ευκαιρία στην Ελλάδα να αποκτήσει το F-35.
Επιπλέον, το ιδανικό ορισμένων δυτικών να εγκαθιδρύσουν μια παγκόσμια παγκόσμια τάξη πραγμάτων χωρίς θρησκευτικές προοπτικές υποχωρεί γρήγορα στην αντίληψη μιας εθνοτικής και περιφερειακής παγκόσμιας τάξης που αναμιγνύεται με πολιτικές ταυτότητας, ενώ ο κόσμος αλλάζει γρήγορα και ανοιχτά από τον εθνικισμό.
Η Ελλάδα παρουσιάζεται ως η πρώτη χώρα του χριστιανισμού, της δημοκρατίας και των δυτικών αξιών, προσπαθώντας να χαρακτηρίσει την Τουρκία ως το αντίθετο αυτών των εννοιών.
Εν ολίγοις, η Ελλάδα είναι ένας γείτονας, κάτι που είναι ανησυχητικό για την Τουρκία, συχνά επιζήμιος αλλά και ωφέλιμος μακροπρόθεσμα."
Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα
Από τα παραπάνω αντιλαμβανόμαστε ότι επιχειρείται μια σύντομη ιστορική αναδρομή των σχέσεων των 2 κρατών από την Απελευθέρωση της Ελλάδας με την επανάσταση του 1821 και εντεύθεν, φυσικά με την τουρκική οπτική.
Όπως όταν ο Εθνικός ευεργέρτης Αβέρωφ για την Ελλάδα, που χάρη στην οικονομική συνεισφορά του στην αγορά του θωρηκτού Αβέρωφ συνετέλεσε τα μέγιστα στην απελευθέρωση των νησιών μας στο Αιγαίο πλήν Δεωεκανήσων, αναφέρεται ως Οθωμανός πολίτης στο τουρκικό άρθρο.
Βεβαίως σκοπίμως αποσοιωπείται παντελώς από τον Τούρκο αρθρογράφο ότι η Ελλάδα προέβη στην απελευθέρωση εδαφών της Ηπείρου-Μακεδονίας-Θράκης-νησιών στο Αιγαίο, από τον Οθωμανικό ζυγό όπου ζούσαν ελληνικοί πληθυσμοί και ήταν προαίνια κοιτίδες του Αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού.
Φαίνεται τέλος έκδηλη η φοβία των Τούρκων έναντι της χώρας μας, το τελευταίο χρονικό διάστημα λόγω της σύσφιξης των σχέσεών της με τις ΗΠΑ, το οποίο αποδίδεται ως προσπάθεια της Ελλάδας για περιθωριοποίηση της Τουρκίας από τη Δύση.
Αυτό είναι ένα τεράστιο ψέμα, αφού η Ελλάδα ήταν εκείνη η οποία συνηγόρησε και προσπάθησε στο παρελθόν, η Τουρκία να ενταχθεί στην ΕΕ, εκπληρώνοντας φυσικά τους όρους που απαιτούντο προς τούτο, όπως ο εμδημοκρατισμός της, οι σχέσεις καλής γειτονίας με τη χώρα μας , η ειρηνική συνύπαρξη των δύο λαών,η διευθέτηση με βάση το Διεθνές Δίκαιο και τη διπλωματία της μόνης διαφοράς μεταξύ μας, που είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας μεταξύ μας, η εξυγίανση και άνοδος της τουρκικής οικονομίας.
Σε αυτά η Τουρκία είναι εκείνη που γύρισε την πλάτη λέγοντας ένα τεράστιο όχι με τις πράξεις της, προτιμώντας να επενδύσει σε επιθετικά όπλα, τα οποία μάλιστα έχουν συμβολικές ονομασίες σε βάρος της Ελλάδας, δείχνοντας σαφώς τις προθέσεις της σε βάρος μας.
Αντί να εκδημοκρατίσει τη χώρα του ο Ερντογάν και να αυξήσει το βιοτικό επίπεδο των πολιτών του, ο Τούρκος Πρόεδρος προτίμησε να χτίσει και άλλες φυλακές για να φυλακίσει πολιτικούς του αντιπάλους και οπαδούς αυτών και να κατασκευάσει UAV, επιθετικά ελικόπτερα, πολεμικά πλοία, πυραυλικά συστήματα μεγάλου βεληνεκούς και λοιπά οπλικά συστήματα, δαπανώντας κολοσιαία ποσά, στερώντας τα από τον τουρκικό λαό που λιμοκτονεί
Ποιός φταίει για αυτά, η Ελλάδα;
Όχι βέβαια.
Για όλα αυτά ευθύνεται η αναθεωρητική εξωτερική πολιτική της "Γαλάζιας Πατρίδας" και του "Μυστικού όρκου" των Τούρκων, παρωχημένα χρονικά ιδεολογήματα τα οποία δεν έχουν θέση στην σημερινή κοινωνία του 21 ου αιώνα, αλλά σε εκείνη του 19ου αιώνα και πρίν, τα οποία επιχειρούν να επιβάλουν δια των όπλων οι γείτονες, επιβουλευόμενοι τα νόμιμα δικαιώματα που απορέουν από το Διεθνές Δίκαιο, ομόρων κρατών, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας και της Κύπρου
Αυτό το κλίμα ανασφάλειας που δημιούργησε στις γειτονικές της χώρες η Τουρκία και η αναθεωρητική, επιθετική εξωτερική πολιτική της, είναι εκείνη που ένωσε τη Δύση, ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ εναντίον της και όχι η Ελλάδα
Πέραν αυτών οι εναγκαλισμοί του Ερντογάν - Πούτιν στη σύνοδο του SCO, του λεγόμενου από τη Δύση αντι-ΝΑΤΟ, Ρωσίας-Κίνας, καθώς και η συμμαχική σχέση Τουρκίας-Ρωσίας-Ιράν, αποτελούν αντιδυτικά συστατικά της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας, η οποία ολοένα και περισσότερο απομακρύνεται από Βρυξέλες και Ουάσιγκτον και έρχεται κοντύτερα με Μόσχα-Πεκίνο-Τεχεράνη
Μετά από αυτά τι περιμένει η Τουρκία; Να συνεχίσουν να την χαϊδεύουν ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ; Ή μήπως για τη στροφή της Τουρκία προς Ανατολάς ευθύνεται η Ελλάδα;
