«Στην ατζέντα της χώρας μας υπάρχουν πρόωρες ή κανονικές γενικές εκλογές. Στην Ελλάδα είναι γεγονός ότι οι ψήφοι του πρωθυπουργού Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας έχουν πέσει ραγδαία. Γίνονται πρόωρες εκλογές. Πόσο λυπηρό που οι κυβερνήσεις και στις δύο χώρες σκλήρυναν τις τουρκοελληνικές σχέσεις και έκαναν υλικό για την εσωτερική πολιτική. Πόσο μεγάλη είναι η διαφορά μεταξύ των μεγάλων πολιτικών Ατατούρκ και Βενιζέλου», αναφέρει τουρκικό ΜΜΕ.
Και συνεχίζει:
«Σήμερα γιορτάζουμε τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Σμύρνης από την εχθρική κατοχή και το ακούμε αυτό στις καρδιές μας που χτυπούν. Χαρούμενη Σμύρνη, λαοί της Σμύρνης, ευτυχισμένη Τουρκία…
Η Μεγάλη Επίθεση, η οποία ξεκίνησε στις 26 Αυγούστου, έληξε με νίκη με τη Μάχη του Ανώτατου Διοικητή στο Dumlupınar στις 30 Αυγούστου. Ο ελληνικός στρατός είχε αρχίσει να υποχωρεί προς τη θάλασσα. Όπως είπε ο Ατατούρκ, αυτή δεν ήταν μια τακτική υποχώρηση, αλλά μια υποχώρηση. Ενώ τα ελληνικά στρατεύματα αποχωρούσαν, έκαψαν τα χωριά, τις κωμοπόλεις και τις πόλεις στις οποίες μπήκαν και πήραν εκδίκηση για την ήττα από τους αθώους ανθρώπους, παιδιά και ηλικιωμένους.
Κινούμενοι με ταχύτητα που δεν είχε ξαναδεί ποτέ στην ιστορία του πολέμου, οι Στρατοί της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης της Τουρκίας, ακολουθώντας τη διαταγή του Ανώτατου Διοικητή Μουσταφά Κεμάλ, έφτασαν μέχρι τις πύλες της Σμύρνης. Τα τουρκικά στρατεύματα εισέρχονταν στην πόλη σε τρεις ξεχωριστούς κλάδους υπό τη διοίκηση του Αχμέτ Ζεκή Μπέη (Σοϊντεμίρ), του Μουρσέλ Πασά (Μπακού) και του συνταγματάρχη Σούφι (Κούλα). Ακολούθησαν το 5ο Σώμα Ιππικού, με επικεφαλής τον Μιρλίβα Φαχρεττίν Πασά (Αλτάι).
Μετά την ύψωση της τουρκικής σημαίας πάνω από το Κυβερνητικό Γραφείο και το Kadifekale, η Σμύρνη ανέκτησε την ελευθερία της μετά από 3 χρόνια, 3 μήνες και 24 ημέρες, μέσα σε μεγάλη χαρά και δάκρυα.
Η κατάληψη της Σμύρνης από τα ελληνικά στρατεύματα στις 15 Μαΐου 1919 έφερε τη χώρα σε νόμο. Αυτή η κατοχή ήταν η φωτοβολίδα του Πολέμου της Ανεξαρτησίας! Έδωσαν όρκους και τραγουδούσαν δημοτικά τραγούδια για να σωθεί η Σμύρνη. Ανάμεσά τους, το ποίημα του διάσημου ποιητή μας Kemalettin Kamu «Tahassür for Izmir» (λαχτάρα, καίγομαι) είναι αυτό που έλαβε τη μεγαλύτερη ανταπόκριση. Ας διαβάσουμε μερικά μέρη μαζί:
Η απελευθέρωση της Σμύρνης ήταν και η απελευθέρωση της χώρας!
Ενώ η Σμύρνη βρισκόταν υπό κατοχή, έγιναν ελληνικές εκλογές και το κόμμα του Βενιζέλου γνώρισε μεγάλη ήττα και ούτε ο ίδιος δεν μπόρεσε να εκλεγεί βουλευτής. Στη συνέχεια, το δημοψήφισμα και η επιστροφή του Κωνσταντίνου στο θρόνο…»
Εκτός από τον προφανή στόχο αλλοίωσης της ιστορίας και παράβλεψης των εγκλημάτων της Τουρκίας, το τουρκικό άρθρο έχει σαφή σκοπιμότητα να επισημάνει υποτιθέμενη πολιτική αποσταθεροποίηση στην Ελλάδα, εξυπηρετώντας το καθεστωτικό αφήγημα περί μη κράτους της Ελλάδας και ενισχύοντας τη ρητορική μίσους.
