Νέες αναφορές στην Τουρκία περιελάμβανε η συνέντευξη του Υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια στον "Economist" και τον δημοσιογράφο, Daniel Franklin, στο 26ο ετήσιο στρογγυλό τραπέζι του Economist Government Roundtable.
Επίσης αναφέρθηκε στην διεύρυνση του ΝΑΤΟ , αλλά και σε ευρωπαϊκά ζητήματα και βέβαια στον πόλεμο στην Ουκρανία.
"Όσον αφορά όμως το ΝΑΤΟ, δεν βλέπω τη Φινλανδία και τη Σουηδία ως μέλη που, κατά μία έννοια, θα αλλάξουν την ισορροπία υπέρ του Βορρά έναντι του Νότου. Δεν βλέπω την κατάσταση στη Συμμαχία ως μια κατάσταση κατά την οποία κάποιος που φωνάζει πρώτος "λύκος" λαμβάνει περισσότερη βοήθεια και περισσότερη προσοχή. Και, εν πάσει περιπτώσει, ειλικρινά μιλώντας, έχουμε δει ξεκάθαρα ποιος είναι ο λύκος. Και ο λύκος είναι εδώ, ο λύκος είναι στον Βορρά, ο λύκος είναι στη Μαύρη Θάλασσα, ο λύκος είναι στη Συρία, ο λύκος είναι στη Λιβύη και ο λύκος είναι στο Σαχέλ. Ξέρουμε λοιπόν ποιος είναι ο λύκος. Το γεγονός ότι η Φινλανδία και η Σουηδία, δύο χώρες με σημαντικές στρατιωτικές δομές, αλλά και -επαναλαμβάνω τον εαυτό μου, γιατί θα ήθελα να το τονίσω όσο μπορώ- σημαντικές δημοκρατίες, χώρες που σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, χώρες που σέβονται τα δικαιώματα των γυναικών, χώρες που έχουν τη δομή που θα μπορούσε να μας βοηθήσει να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά μας, είναι μια σημαντική προσθήκη στη Συμμαχία. Γι' αυτό είμαι πολύ χαρούμενος που έρχονται μαζί μας" είπε.
Για τα ελληνοτουρκικά
"Ελπίζω ότι η τουρκική κυβέρνηση, ελπίζω ότι ο Πρόεδρος Ερντογάν εκτιμά πόσο κρίσιμη είναι η στιγμή, εκτιμά πόσο σημαντικό είναι να δείξουμε ενότητα, εκτιμά πόσο σημαντικό θα ήταν για τη Συμμαχία να έχει τη Σουηδία και τη Φινλανδία και τι έχει επιτευχθεί στη Μαδρίτη" επισήμανε ο Έλληνας ΥΠΕΞ και πρόσθεσε:
"Λοιπόν, "ποιος είναι ο δρόμος προς τα εμπρός"; Η αλήθεια είναι ότι για την Ελλάδα οι καλές σχέσεις με την Τουρκία είναι πολύ σημαντικές. Αλλά οι καλές σχέσεις με την Τουρκία πρέπει να έχουν μια πολύ στέρεη βάση, όπως και με όλες τις άλλες χώρες του κόσμου. Και ποια είναι αυτή η στέρεη βάση; Είναι προφανές. Είναι το διεθνές δίκαιο, είναι το διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα, είναι τα δικαιώματα των γυναικών, είναι ο αλληλοσεβασμός και η ανεκτικότητα.
Και η Ελλάδα πάντα ήλπιζε, ή τουλάχιστον τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, ότι η Τουρκία θα πλησίαζε σε αυτό το σύνολο ιδεών, θα πλησίαζε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, επιτρέψτε μου να υπενθυμίσω σε όλους ότι η Τουρκία εξακολουθεί να φιλοδοξεί, ή τουλάχιστον να δίνει χειροκροτήματα στην φιλοδοξία να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που υποστηρίζει την Τουρκία προς αυτή την φιλοδοξία. Εξακολουθεί να υποστηρίζει την Τουρκία.
Μερικές φορές στο Συμβούλιο Υπουργών της ΕΕ είμαι η μειοψηφία του ενός, ο μοναδικός υποστηρικτής της τουρκικής υποψηφιότητας, αλλά με ποιους όρους; Και πάλι -επαναλαμβάνομαι- υπό τους προφανείς όρους: Διεθνές Δίκαιο, Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, ευρωπαϊκό κεκτημένο, τάξη βασισμένη σε κανόνες. Αυτό είναι το ζητούμενο.
Τώρα, αν, και το λέω πάντα στους αγαπητούς μου φίλους, τους άλλους Υπουργούς Εξωτερικών, σε σχέση με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις: Κοιτάξτε, αν αισθάνεστε ότι η Ελλάδα κάνει κάτι λάθος, αν αισθάνεστε ότι η Ελλάδα λέει κάτι λάθος, αν αισθάνεστε ότι οι θέσεις μας δεν είναι οι σωστές, δεν είναι αυτές που βασίζονται στο διεθνές δίκαιο, παρακαλώ να μας το πείτε.
Και πρέπει να πω ότι δεν είδα κανέναν να έρχεται και να μας λέει ότι η θέση της Ελλάδας για το θέμα Χ ή για το θέμα Ζ δεν είναι θέση που βασίζεται στο Διεθνές Δίκαιο.
(...)
Τώρα, αν η Τουρκία καταλήξει σε αυτού του είδους την κατανόηση, όχι μόνο με εμάς αλλά και με τη διεθνή κοινότητα, θα μπορούσα να πω ότι η Ελλάδα και η Τουρκία και η περιοχή θα έχουν ένα πολύ λαμπρό μέλλον, ένα πολύ λαμπρό μέλλον πράγματι.
Αλλά αυτό μπορεί να πάρει λίγο χρόνο.
(...)
Αλλά, επιτρέψτε μου να σας δώσω ένα παράδειγμα. Ας προσπαθήσουμε να λύσουμε μια άσκηση γεωμετρίας και ας προσπαθήσουμε να το κάνουμε μαζί. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι η Ελλάδα προσπαθεί να λύσει την άσκηση σύμφωνα με την ευκλείδεια γεωμετρία όπου υπάρχουν παράλληλοι, και η Τουρκία προσπαθεί να λύσει την ίδια άσκηση με ένα εντελώς διαφορετικό σύνολο κανόνων, το δικό της σύνολο κανόνων με ελλειπτική γεωμετρία όπου δεν υπάρχουν παράλληλοι.
Όσο καιρό κι αν μιλάμε, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να λύσουμε μαζί την ίδια άσκηση.
Και ποια είναι η απάντηση σε αυτό; Ότι θα πρέπει να χρησιμοποιούν το ίδιο σύνολο κανόνων. Και ποιο είναι το σύνολο των κανόνων; Όχι εκείνο για το οποίο μιλάει η Ελλάδα, όχι εκείνο για το οποίο μιλάει η Τουρκία, αλλά εκείνο που αποδέχεται η διεθνής κοινότητα. Το διεθνές δίκαιο, το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, η Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας. Αυτό είναι.
Στην ουσία, με απλά λόγια, δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος για τον οποίο η Ελλάδα και η Τουρκία δεν μπορούν να γίνουν οι καλύτεροι φίλοι. Αλλά η Τουρκία πρέπει να αποδεχθεί το Διεθνές Δίκαιο και το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας.
Λέω το αυτονόητο, αλλά φυσικά κάποιες φορές το αυτονόητο δεν είναι τόσο προφανές σε όλους"
