Η αναβάθμιση των ελληνικών F-16C/D σε F-16V και η εξαγγελία του Πρωθυπουργού, κατά την επίσημη επίσκεψή του στην Αμερική για αγορά μιας Μοίρας μαχητικών F-35, έχει προκαλέσει έντονους προβληματισμούς στην Τουρκία.
Οι γείτονες απολύτως σίγουροι πως η χώρα τους θα παραλάμβανε F-35A, μαζί φυσικά με τους S-400 βρίσκονται σε «βέρτικο» και αρχίζουν να ξαναθυμούνται τα μαχητικά Typhoon.
Μεταξύ τους, στην Τουρκία, ελάχιστοι ήταν αυτοί που έβλεπαν την πραγματική απειλή που αποτελούν, τα εκσυγχρονισμένα ελληνικά F-16V μαζί με τα Rafale για την τουρκική αεροπορία. Πόσο μάλλον με την προσθήκη μιας Μοίρας F-35 .
Στο Πενταπόσταγμα αναφέραμε, ότι η Ελλάδα το 2023 θα έχει σε υπηρεσία 18 μαχητικά Rafale + 6, οπλισμένα μέχρι τα δόντια, και επίσης έναν σημαντικό αριθμό μαχητικών F-16V.
Είναι γνωστό, ότι η Τουρκία εξέφρασε την επιθυμία της να αποκτήσει 40 αντίγραφα της τελευταίας έκδοσης του F-16, που ονομάζεται «Viper», καθώς και 80 κιτ για τον εκσυγχρονισμό μέρους των F-16 παλιάς γενιάς που εφαρμόζει η Πολεμική Αεροπορία της.
Μόνο που μια τέτοια εντολή, θα πρέπει να λάβει την έγκριση του Κογκρέσου των Ηνωμένων Πολιτειών. Και αυτή δεν είναι απαραίτητα στην καλύτερη διάθεση όσον αφορά την Άγκυρα, ιδίως λόγω των εντάσεων στην Ανατολική Μεσόγειο και του ρόλου της στη Συρία, στη Λιβύη καθώς και στον τελευταίο πόλεμο του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, έχοντας αντιταχθεί στο Αζερμπαϊτζάν και την Αρμενία, τον Οκτώβριο του 2020. Επιπλέον, η αγορά των S-400 παραμένει μήλο της έριδος.
Θεωρούμε πως δεν χρήζει περαιτέρω ανάλυσης, πως η ισορροπία πάνω από το Αιγαίο έχει διαταραχθεί υπέρ της Ελλάδας. Κι αν δεν έχει συμβεί ακόμη, θα ξεκινήσει εντός του 2023-24 ( ολοκλήρωση παραλαβής των Rafale) . Συνεπώς, η Τουρκία πρέπει να βρει ικανό αντίδοτο, που αν μη τι άλλο θα πρέπει να μπορεί να αντιμετωπίσει τα ελληνικά F-16V αλλά, το κυριότερο, τα Rafale.
Σύμφωνα με Τούρκο αξιωματούχο , η πιο σοβαρή επιλογή θα ήταν το Eurofighter Typhoon, που παράγεται από μια κοινοπραξία που συγκεντρώνει τις BAE Systems, Airbus και Leonardo.
Το Typhoon είναι πράγματι ένα μαχητικό εναέριας υπεροχής, αντίστοιχο του F-15, Su-35, Rafale. Ειδικά το τελευταίο Tranche φέρει ένα εκπληκτικών δυνατοτήτων ραντάρ AESA, με μηχανική κεραία (!), αλλά κι ένα πανίσχυρο ηλεκτρο-οπτικό σύστημα, που ναι, μπορεί άνετα να εντοπίζει στόχους σαν το Rafale σε μεγάλες αποστάσεις, και φυσικά θα μπορεί να εξαπολύει εναντίον του πυραύλους Meteor. Αυτός είναι και ο λόγος, που αρκετοί αμυντικοί αναλυτές στην Τουρκία, υπερθεματίζουν για μια προσπάθεια αγοράς αεροσκαφών Typhoon.
Μπορεί καταρχάς το Typhoon να είναι ικανός αντίπαλος για τα ελληνικά Rafale; Αδιαμφισβήτητα ναι, αλλά μόνο στην έκδοση Tranche 4 με το AESA Captor, ή έστω στην έκδοση Tranche 3A. Όλες οι άλλες εκδόσεις, είναι ικανές μεν, αλλά δεν μπορούν να βρεθούν στο επίπεδο του Rafale F3R. Μπορεί το αεροσκάφος να έχει πανίσχυρους κινητήρες, να είναι βελτιστοποιημένο για αερομαχίες, αλλά δεν προβλέπεται να αερομαχεί με τα Rafale. Ουσιαστικά οι Τούρκοι θα ήθελαν ένα F-14, όταν εμείς θα έχουμε τα Rafale.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
O Ακάρ αισιόδοξος: Έχουμε δρόμο για την απόκτηση F-16 από τις ΗΠΑ-Τι παίζεται με την Lockheed Martin
Μετά την ανακοίνωση πρόθεσης αγοράς από την Ελλάδα για την αγορά F-35, ήρθαν στο φως οι ισχυρισμοί ότι η Τουρκία ενδιαφέρεται για 30 αεροσκάφη Typhoon Tranche 1, τα οποία επρόκειτο να αφαιρεθούν από το απόθεμα του Ηνωμένου Βασιλείου. «Λοιπόν, εάν αυτοί οι ισχυρισμοί είναι αληθινοί και αυτά τα αεροπλάνα συμπεριληφθούν στον κατάλογο μας, ποια θα είναι η συνεισφορά τους στην αεροπορία μας;», αναρωτιούνται κάποιοι στην Τουρκία.
Τα T1 που θα αφαιρεθούν από το απόθεμα του Ηνωμένου Βασιλείου, είναι οι πρώτες εκδόσεις αεράμυνας αεροσκαφών Eurofighter που έφτασαν στο FOC. Δεδομένου ότι, αυτά τα αεροσκάφη είναι οι πρώτες πλήρως επιχειρησιακές εκδόσεις, έχουν τόσο πολύ χαμηλές δυνατότητες όσο και σχετικά παλιό εξοπλισμό.
Δεδομένου ότι παράγονται με έμφαση σε αποστολές αέρος-αέρος, η ικανότητά τους να εκτοξεύουν πυρομαχικά αέρος-εδάφους είναι πολύ περιορισμένη. Μπορούν να χρησιμοποιήσουν μόνο πυρομαχικά της σειράς Paveway που καθοδηγούνται με λέιζερ. Εξαρτώνται από άλλα αεροσκάφη, καθώς δεν μπορούν να φέρουν ούτε λοβούς στόχευσης. Αυτά τα αεροπλάνα λοιπόν εάν ληφθούν, δεν θα είναι σε θέση να εκτελέσουν τις αποστολές αέρος προς ξηρά.
Αν δούμε τις δυνατότητές του σε αποστολές αέρος-αέρος, είναι απαραίτητο να ξεκινήσουμε από το ραντάρ. Το αεροσκάφος χρησιμοποιεί το μηχανικά κατευθυνόμενο ραντάρ CAPTOR-M. Αυτό το ραντάρ σύμφωνα με ορισμένες πηγές, μπορεί να ανιχνεύσει στόχους με 1m² RCS σε εμβέλεια 60nm. Από την άλλη πλευρά, με το ραντάρ APG-68V9 στα F-16 B50 και 50+, στόχοι με 1m² RCS μπορούν να ανιχνευθούν από τα 38nm και μετά. Από αυτή την άποψη, το αεροσκάφος έχει ένα πλεονέκτημα έναντι των υφιστάμενων F-16 όσον αφορά τα ραντάρ.
Αλλά το μειονέκτημα των αεροσκαφών στον αέρα, είναι τα πυρομαχικά αέρος-αέρος που μπορούν να χρησιμοποιήσουν, καθώς και η μη ικανότητα εκτόξευσης πυραύλου Meteor.
Είναι ήδη γνωστό ότι, δεν έχει αυτήν την ικανότητα. Σύμφωνα με ορισμένες πηγές, το αεροσκάφος μπορεί να εκτοξεύσει μόνο πυραύλους AIM-120B και πυραύλους AIM-9L/ASRAAM. Και οι δύο πύραυλοι AIM-120B και AIM-9L, βρίσκονται σε αφθονία στο απόθεμα της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας, αλλά και οι δύο μπορούν να θεωρηθούν παλιοί πύραυλοι.
Υστερούν από τους πιο σύγχρονους πυραύλους AIM-120C και AIM-9X σε βεληνεκές και αποτελεσματικότητα. Η περιορισμένη ικανότητα υπερόρασης του πυραύλου AIM-9L, θα είναι ένα μειονέκτημα για το αεροσκάφος σε καταστάσεις αερομαχίας. Το AIM-120B, από την άλλη πλευρά, έχει μικρότερη εμβέλεια από το προηγούμενο.
Κλείνοντας, θα πρέπει να πούμε πως όλα αυτά τα γνωρίζει η ΠΑ. Τα γνώριζε κι όταν επέλεξε να κάνει την κίνηση που λέγεται “ελληνικά Rafale”. Οι εξοπλισμοί είναι παρτίδες σκάκι, για όσους τους αρέσει το “άθλημα”. Στην συγκεκριμένη, η ΠΑ έκανε ρουά ματ. Δεν μπορεί να σωθεί για τους Τούρκους αυτή η παρτίδα. Ας πάμε στην επόμενη…
