Ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης κ. Νικόλαος Παναγιωτόπουλος τοποθετήθηκε συνολικώς τη Μεγάλη Δευτέρα 18 Απριλίου 2022, κατά τη μόνη Συζήτηση και Ψήφιση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου των Σχεδίων Νόμων του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας:
- «Κύρωση του Μνημονίου Κατανόησης μεταξύ του Υπουργείου Άμυνας της Δημοκρατίας της Τουρκίας (ενεργώντας εκ μέρους της Κυβέρνησης της Δημοκρατίας της Τουρκίας), του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Ρουμανίας σχετικά με την ίδρυση, διοίκηση και λειτουργία του Κέντρου Αριστείας Ναυτικής Ασφάλειας (Maritime Security Center of Excellence Operational Memorandum of Understanding)».
- «Κύρωση του Μνημονίου Κατανόησης μεταξύ του Υπουργείου Άμυνας της Δημοκρατίας της Τουρκίας (ενεργώντας εκ μέρους της Κυβέρνησης της Δημοκρατίας της Τουρκίας), του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Ελληνικής Δημοκρατίας, του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Ρουμανίας καθώς και του Στρατηγείου του Ανώτατου Συμμαχικού Διοικητή Μετασχηματισμού σχετικά με τη λειτουργική σχέση που αφορά στο Κέντρο Αριστείας Ναυτικής Ασφάλειας (Maritime Security Center of Excellence Functional Memorandum of Understanding)».
- «Κύρωση της Συμφωνίας Ασφαλείας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης του Βασιλείου της Νορβηγίας σχετικά με την ασφάλεια για την ανταλλαγή και αμοιβαία προστασία διαβαθμισμένων πληροφοριών».
Ο Υπουργός τόνισε τα ακόλουθα:
«Διϋλίζουμε τον κώνωπα όσον αφορά στο Κέντρο Αριστείας. Δεν μπορώ να πω ότι αν παράλληλα καταπίνουμε και την κάμηλο, αλλά τον κώνωπα τον διϋλίζουμε σίγουρα. Δεν είναι ούτε η δομή που θα καθορίσει το μέλλον και τη δυναμική του ΝΑΤΟ στα επόμενα 20 χρόνια αυτό το Κέντρο Αριστείας για την Ναυτική Ασφάλεια που ιδρύεται στην Κωνσταντινούπολη, ούτε είναι η συμμετοχή της Ελλάδας τόσο στον αέρα ή τόσο, εν πάση περιπτώσει, αντενδεικνυόμενη προς το εθνικό συμφέρον.
Σας είπα ότι η λογική είναι η χώρα να συμμετέχει και με την παρουσία της -όχι διά της απουσίας της- σε τέτοιου είδους δομές, που επίσης εξήγησα ότι δεν είναι κατ’ εξοχήν Στρατιωτικές Δομές του ΝΑΤΟ αλλά κάτι διαφορετικό, ένας Οργανισμός που εντάσσεται στη συνολική αλλά όχι στη στενή Διοικητική Δομή του ΝΑΤΟ. Είναι περισσότερο συμβουλευτικός, περισσότερο για την εξαγωγή συμπερασμάτων, πορισμάτων, συμβουλευτικής φύσεως παροχής υπηρεσιών, μάλλον συμβουλευτικής φύσεως προς τη Συμμαχία. Ομοίως και το Κέντρο Ναυτικής Αποτροπής, που εδρεύει στη Σούδα και επί του οποίου κατέστη σαφές (το εξήγησα και προχθές αλλά και κατά τις διαπραγματεύσεις για τη δημιουργία του MARSEC, του Κέντρου Αριστείας στην Κωνσταντινούπολη) ότι δεν υπάρχει επικάλυψή του από τη νέα Δομή και επομένως δεν διακινδυνεύει η δομή του.
Ο Διευθυντής είναι της φιλοξενούσας χώρας. Πήραμε τη θέση του Αναπληρωτή Διευθυντή. Όχι Ρουμάνος, αλλά Έλληνας! Αυτό συνέβη. Πήραμε και μια ακόμη θέση, αυτή του Κλαδάρχη Εκπαίδευσης. Το σχετικό τμήμα που έχει να κάνει με την εκπαίδευση στελεχώνεται από Έλληνα Αξιωματικό. Αυτές είναι οι δυο θέσεις σε ένα Κέντρο που λειτουργεί ήδη για δυο χρόνια. Κι ερχόμαστε τώρα εμείς να πούμε, να αναλογιστούμε κατά πόσο πρέπει ή δεν πρέπει ή να επιφυλαχθούμε ή να μην επιφυλαχθούμε κι αν είναι επικίνδυνο, και αν είναι αντεθνικό να συμμετάσχουμε, όταν λειτουργεί ήδη για δυο χρόνια!
Τέθηκε ευλόγως ένα θέμα για την ολοκλήρωση της κυρωτικής διαδικασίας, εκ μέρους της Τουρκικής Δημοκρατίας και της Ρουμανίας, κυρίως της πρώτης. Πώς είναι δυνατόν να μην ξέρουμε αν έχουν κυρώσει οι Τούρκοι, άλλο βέβαια αν το Κέντρο λειτουργεί κανονικά εν τοις πράγμασι για δύο χρόνια στελεχωμένο, κι εμείς να επισπεύδουμε, να τρέχουμε δηλαδή, να κυρώσουμε. Κοιτάξτε, κατ΄ αρχάς δεν επισπεύδουμε, προχωράμε. Ο επισπεύδων επιδιώκει να μπει μπροστά από όλους. Εμείς απλά προχωράμε τη διεκπεραιωτική διαδικασία.
Η Ελληνική Δημοκρατία προχωρά την κυρωτική διαδικασία διότι έχει υπογράψει αυτή τη συμφωνία με «επιφύλαξη επικύρωσης». Είπαμε δηλαδή υπογράφουμε, αλλά με την επιφύλαξη ότι θα τεθεί σε ισχύ εφόσον επικυρώσουμε. Άρα είναι συμβατική μας υποχρέωση να επικυρώσουμε, για να τεθεί σε ισχύ. Και εν τοις πράγμασι είναι σε ισχύ το Κέντρο Αριστείας, εδώ και αρκετό καιρό.
Τώρα, παρακάτω: Μπορεί η λειτουργία του Κέντρου να μεταβληθεί με μεταβολή της εθνικής νομοθεσίας της Τουρκίας; Όχι, αυτό δεν μπορεί να γίνει διότι η εφαρμογή αυτού του Μνημονίου Κατανόησης δεν εξαρτάται από την εθνική νομοθεσία του φιλοξενούντος κράτους, ούτε παραπέμπει σε αυτή, επομένως δεν εξαρτάται από την Τουρκία με εσωτερική διαδικασία νομοθετική να αλλάξει τους κανόνες του παιχνιδιού, παραμένουν ως έχουν.
Αυτή είναι η στάση που είχε επιλεγεί και από την Στρατιωτική Ηγεσία και από την προηγούμενη Στρατιωτική Ηγεσία, της προηγούμενης Κυβέρνησης, αυτή είναι η σωστή στάση. Κι αν θέλετε, αυτή είναι και η εθνικά επωφελής. Συμμετέχεις παντού, όπου είναι η Τουρκία, είναι και η Ελλάδα. Το ίδιο κάνει και η Τουρκία όσον αφορά στο Κέντρο Αντιπυραυλικής Άμυνας που ιδρύθηκε στη Σούδα γιατί προφανώς σκέπτονται κατά τον ίδιο τρόπο κι αυτός είναι ο σωστός τρόπος.
Λοιπόν η Ελλάδα, όπως είπα, στο ιδρυτικό συνέδριο δήλωσε ότι θα συμμετάσχει ως υποστηρίζον Έθνος. Όλες οι προτάσεις επί του ιδρυτικού σχεδίου για την εξασφάλιση της λειτουργίας του ΚΕΝΑΠ χωρίς επικάλυψη, έγιναν δεκτές. Η Ελλάδα, λοιπόν, ό,τι ζήτησε το πήρε κατά το ιδρυτικό σχέδιο. Δεδομένου ότι η αποστολή του Κέντρου είναι να παρέχει εξειδίκευση, τεχνογνωσία, εκπαίδευση, βέλτιστες πρακτικές, δόγματα ανάλυσης και διδάγματα στο αντικείμενο το οποίο έχει αναλάβει. Αυτά ακριβώς ισχύουν και για το MARSEC, δηλαδή το Κέντρο Ναυτικής Ασφάλειας και τα αντικείμενα αρμοδιότητάς τους. Επομένως, δεν υπάρχει επικάλυψη με τη Σούδα. Τα δύο Κέντρα λειτουργούν ως κέντρα παραγωγής σκέψης, δογμάτων, σχεδίων, τακτικών, παράλληλα το ένα προς το άλλο και χωρίς να απειλεί η λειτουργία του ενός, το άλλο. Επικάλυψη όπως σας είπα, δεν υπάρχει. Αυτό έχει κριθεί.
Πρόκειται για μια διαδικασία με συμβατικές υποχρεώσεις της χώρας, τις οποίες σπεύδει να εκτελέσει και δεν σπεύδει με τη ψυχή στο στόμα αμέσως μη χαθεί μια μέρα. Σπεύδει μετά από 3 – 4 χρόνια, αλλά είναι συμβατικές υποχρεώσεις για να τεθεί σε ισχύ και ενδεχομένως να μας επικοινωνηθεί ότι είναι όλα εντάξει και τίθεται σε ισχύ η Συμφωνία αυτή.
Όπως σας είπα, η Τουρκία θεώρησε ότι έπρεπε η Ελλάδα να εκπληρώσει αυτή τη συμβατική υποχρέωσή της, αίροντας την επιφύλαξη με την κυρωτική διαδικασία μέσα από τη Βουλή και αυτό είναι όλο. Κατά τα λοιπά, νομίζω ότι αν εκτιμήσουμε ότι η συμμετοχή είναι καλύτερη από την αποχή, ότι όλο αυτό ασφαλώς κι είναι καλύτερο από την απουσία από οποιοδήποτε Κέντρο που παράγει έστω και κάποιο πόρισμα ή κάποιο ψήγμα τακτικών ή τέτοιου είδους αποφάσεων στη ΝΑΤΟϊκή δομή. Αν κρίνουμε ότι σε αυτό πρέπει η χώρα να συμμετέχει, τότε νομίζω ότι αυτού του είδους τις Συμφωνίες θα πρέπει να τις εγκρίνουμε συνολικά.
Η Στρατηγική Ηγεσία, η κατ΄ εξοχήν αρμόδια Ηγεσία για όλα αυτά, έχει κρίνει ότι πρέπει να συμμετέχει η χώρα. Η Πολιτική Ηγεσία απλά έρχεται και επικυρώνει ή αν θέλετε φέρνει προς Συζήτηση στο κοινοβουλευτικό επίπεδο αυτές τις αποφάσεις της Στρατιωτικής Ηγεσίας με την οποία φυσικά βρίσκεται σε αγαστή συνεργασία. Και δέχεται τις εισηγήσεις της.
Δεδομένων όλων αυτών θεωρώ ότι δεν υπάρχει κανένας λόγο να μην στηρίξει διά της Ψήφου του το Σώμα αυτές τις τρεις συμφωνίες, τις δυο δηλαδή με την Τουρκία για τη δημιουργία του Κέντρου Αριστείας στη Ναυτική Ασφάλεια με συμμετοχή αρκετών χωρών, όπως σας είπα κι αυτή με τη Νορβηγία η οποία θεωρούμε ότι πάλι είναι προς το εθνικό συμφέρον. Κατόπιν τούτων εισηγούμαι στο Σώμα την Ψήφισή τους και σας ευχαριστώ για την προσοχή σας».
