Η απειλή της Τουρκίας κατά Ελλάδος και Κύπρου είναι πανομοιότυπη με αυτήν της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας. Διεκδικούνται κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα ανεξαρτήτων κρατών, με πρόσχημα το «στρατηγικό βάθος ασφαλείας», τις «σφαίρες επιρροής», τα «δορυφόρα κράτη» ή και τον γνωστό από τους Ναζί «ζωτικό χώρο». Το 1974 η Τουρκία απέδειξε έμπρακτα στην Κύπρο ότι εννοεί τις απειλές της και οι διαδοχικές ελληνοτουρκικές κρίσεις υπενθυμίζουν ότι ο εχθρός καιροφυλακτεί διατυπώνοντας με σαφήνεια μέσω της «γαλάζιας πατρίδας», των «γκρίζων ζωνών», των «θαλασσίων ζωνών» και των «δύο κυριάρχων κρατών» στην Κύπρο, το εύρος των παρανόμων διεκδικήσεών του. Η επιλεκτική δυτική ευαισθησία πρέπει να ανατραπεί και αυτό αποτελεί στοίχημα για την ελληνική εξωτερική πολιτική, γράφει ο Ναύαρχος ε.α Βασίλης Μαρτζούκος στο elisme.gr.
Η Τουρκία δεν μένει στις απειλές αλλά επενδύει συστηματικά στην αμυντική βιομηχανία και το μεγάλο εξοπλιστικό της πρόγραμμα. Οι ελληνικές πολιτικές ηγεσίες έπραξαν ακριβώς το αντίθετο κατά τα τελευταία 20 έτη για τις ένοπλες δυνάμεις (ΕΔ) και την εγχώρια αμυντική βιομηχανία. Το γεγονός αυτό οδήγησε στον μονόδρομο του επιζήμιου κατευνασμού με την αρωγή σειράς «ειδικών αναλυτών» και δεξαμενών σκέψεως οι οποίοι ανέλαβαν, την θεωρητική κάλυψη της επιλογής αυτής. Τα πρώτα διαφοροποιημένα σημαντικά βήματα για να αρθεί το στρατιωτικό μας αδιέξοδο ελήφθησαν προσφάτως (παρά τις συνεχιζόμενες λαϊκίζουσες επικρίσεις) και αποτελεί ευχή όλων το τρέχον εξοπλιστικό πρόγραμμα να έχει συνέχεια και συνέπεια, προκειμένου η Ελλάς να αναπτυχθεί σε διασφαλισμένο περιβάλλον ασφαλείας.
Πέραν των σκοπίμων και σημαντικών διμερών αμυντικών συμφωνιών που έχουν συναφθεί, η χερσαία πιθανή περιοχή επιχειρήσεων του Έβρου θωρακίζεται διαρκώς και η τεχνολογία προσφέρει ευκαιρίες εφικτής περαιτέρω ενισχύσεως των στρατιωτικών δυνατοτήτων στην περιοχή αυτή. Η τεράστια θαλάσσια πιθανή περιοχή επιχειρήσεων, από το Ιόνιο, το Αιγαίο, το Κρητικό, το Λιβυκό έως την Κύπρο αναμένεται ότι θα ενισχυθεί σημαντικά κατά τα επόμενα οκτώ έτη μέσω κυρίως των δρομολογημένων αεροναυτικών εξοπλισμών αλλά και της ενισχύσεως των χερσαίων δυνάμεων επί των νήσων. Δυστυχώς το κενό της πολιτικής αδράνειας 20 ετών προκαλεί κενά για το εγγύς μέλλον τα οποία όμως είναι δυνατόν να μειωθούν με έξυπνες και καινοτόμες λύσεις στην Δομή Δυνάμεων και Δομή Διοικήσεως των ΕΔ.
Σε ότι αφορά το Πολεμικό Ναυτικό, οι 3 Φρεγάτες (Φ/Γ) Belharra και οι 4 (ή 5) σύγχρονες Κορβέτες, αλλάζουν άρδην τα δεδομένα στην θάλασσα και κυρίως στην Κύπρο λόγω των δυνατοτήτων τους. Σε αυτά θα πρέπει να προστεθούν τα 7 ελικόπτερα ΜΗ-60R, οι τορπίλες Υποβρυχίων (Υ/Β) βαρέως τύπου, τα εκσυγχρονισμένα Α/Φ P3B, τα όπλα spike NLOS επί κανονιοφόρων κ.λπ. Οι νέες Φ/Γ αναμένεται να παραληφθούν έως και το 2026 ενώ οι Κορβέτες (των οποίων η επιλογή επίκειται) περί τα τέλη της δεκαετίας. Η δεδομένη ποιότητα των νέων πλοίων δεν είναι εν τούτοις αρκετή. Η τεκμηριωμένη δομή δυνάμεων για μονάδες κρούσεως επιφανείας του ΠΝ, προβλέπει 12 Φρεγάτες και 6 Κορβέτες. Το κενό που προκαλείται αναμένεται να συμπληρωθεί εν μέρει από 4 εκσυγχρονισμένες Φ/Γ ΜΕΚΟ και τις πλέον ικανές Φ/Γ τ. «ΕΛΛΗ» (πλέον των 40 ετών). Πρέπει επιπλέον να πάρουν σειρά προς αντικατάσταση αριθμός Υ/Β και Πυραυλακάτων (ΤΠΚ) 50 ετών.
Οι νέες δυνατότητες της Τουρκίας (π.χ. UAV’s, UCAV’s, βαλλιστικοί πύραυλοι, νέα σκάφη επιφανείας, δορυφορικά συστήματα, έξυπνα πυρομαχικά, νέα όπλα, αισθητήρες κ.λπ.), σε συνδυασμό με την γεωγραφία και την τεχνολογία, θα πρέπει να καθορίσουν την φύση των εξοπλιστικών προγραμμάτων Ελλάδος και Κύπρου και τις αντίστοιχες επενδύσεις στην εγχώρια αμυντική βιομηχανία. Σε ένα κόσμο ολοένα και περισσότερο αβέβαιο και ρευστό, η αυτοβοήθεια προέχει και έπονται οι σύμμαχοι και οι προσφυγές στο Διεθνές Δίκαιο.
