Μεγάλη τουρκική ιστοσελίδα αναφέρει τους λόγους μιας πιθανής ελληνοτουρκικής σύγκρουσης με την Ελλάδα, αφού σύμφωνα με το κέντρο αποφάσεων στην Άγκυρα, ετοιμάζεται επέκταση της ελληνικής ΑΟΖ στο Αιγαίο, με την βοήθεια των ΗΠΑ, που επιθυμούν να ελέγξουν τα ενεργειακά κοιτάσματα στην ευρύτερη περιοχή.
Συγκεκριμένα τονίζουν οι Τούρκοι ότι “’έχοντας επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια στο Ιόνιο Πέλαγος στις 29 Δεκεμβρίου 2020, η Ελλάδα σχεδιάζει να επεκτείνει αυτή την πρακτική στη Θάλασσα των Νήσων ( Αιγαίο) βήμα προς βήμα.
Σύμφωνα με το σχέδιο των 3 βημάτων, μετά το Ιόνιο Πέλαγος, η Ελλάδα θα ανακηρύξει πρώτα την επέκταση στα 12 μίλια στα χωρικά ύδατα των γραμμών Πελοπόννησο-Κύθηρα-Κρήτη, και στη συνέχεια θα εφαρμόσει αυτή την πρακτική στα νησιά του Αιγαίου.
Μάλιστα, ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος έκανε δήλωση μετά την απόφαση για το Ιόνιο Πέλαγος, είπε ότι επιφυλάσσεται για τα δικαιώματά της χώρας του για 12 μίλια στο Αιγαίο.
Όμως ο κύριος φόβος του κ. Μητσοτάκη είναι η απόφαση της 31ης Μαΐου 1995 της τουρκικής βουλής, η οποία είναι γνωστή ως «casus belli», (την οποία όπως όλα δείχνουν θα ξεπεράσει με την ισχύ των αμερικανικών δυνάμεων στην Ελλάδα και τις “βόλτες” αεροπλανοφόρων όπως του Τρούμαν που βρίσκεται στην Μεσόγειο με αφορμή εξόρυξη της EXXONMOBILL στην Κύπρο).
Το γεγονός ότι ο κ. Μητσοτάκης, ο οποίος έκανε δήλωση από την Σόφια, πρωτεύουσα της Βουλγαρίας, αναδεικνύοντας την δυσφορία του για το «casus belli», δίνοντας μας τη δυνατότητα να εστιάσουμε σε αυτό το θέμα.
Στην πραγματικότητα, υπάρχουν ακόμα πολιτικοί στην Τουρκία που νιώθουν «ντροπή» για αυτή την απόφαση.
Για παράδειγμα, ο Bulent Arınç, Πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης της Τουρκίας τότε, ο οποίος είχε απαντήσει στις ερωτήσεις δημοσιογράφων στις 8 Απριλίου 2005, χρησιμοποιώντας τις ακόλουθες εκφράσεις: «Η απόφαση όπως καταλαβαίνω, φαίνεται ότι προκάλεσε δυσφορία στην ελληνική Βουλή. Πρέπει να ρίξουμε μια ματιά σε αυτό. Φαίνεται να αποτελεί εμπόδιο στην ανάπτυξη των σχέσεων μας με την Ελλάδα. Συνεχίζονται και πάνε καλά οι διαβουλεύσεις Τουρκίας-Ελλάδας για την επίλυση των προβλημάτων του Αιγαίου. Τώρα, αυτήν την περίοδο , θα πρέπει να καταργηθεί και αυτή η απόφαση».
Πόσο θεμιτό είναι λοιπόν το αίτημα της Ελλάδας για 12 μίλια, πόσο σωστές είναι οι αντιρρήσεις της Τουρκίας, τι είναι δίκαιο, ποιες συμφωνίες ισχύουν, έχει δίκιο ο Bulent Arinc ή είναι προδοσία;
Καταρχάς, φαίνεται ότι ακόμη και στις πρόσφατες συμφωνίες της Ελλάδας με Ιταλία και Αίγυπτο, τα νησιά της δεν μπόρεσαν να έχουν πλήρη κυριότητα στο ζήτημα των 12 μιλίων.
Τα χωρικά ύδατα της Τουρκίας στη Μαύρη Θάλασσα και τη Μεσόγειο καθορίστηκαν στα 12 μίλια, ωστόσο η απόφαση που ελήφθη στην Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας το 1995, δεν επιτρέπει κάτι αντίστοιχο από την Ελλάδα στο Αιγαίο, τονίζοντας ότι θα ήταν αιτία πολέμου.
Υπάρχει ένας πολύ βασικός λόγος για αυτό. Η επέκταση των 12 μιλίων στο Αιγαίο, όπου υπάρχουν σχεδόν 3 χιλιάδες νησιά, νησίδες και βραχονησίδες, κλείνει ουσιαστικά όλες τις περιοχές μετάβασης στην περιοχή και “φυλακίζει” την Τουρκία στη Θάλασσα του Μαρμαρά.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Τι θα επιδιώξει να πετύχει στη Λιβύη η Τουρκία σε βάρος της Ελλάδας στον ένα μήνα που απομένει μέχρι τη διεξαγωγή (;) των Προεδρικών εκλογών
Σε μια τέτοια περίπτωση, τα τουρκικά πλοία δεν θα μπορούν να κινηθούν προς την Μεσόγειο χωρίς να πάρουν άδεια από την Αθήνα.
Αν και η Ελλάδα ισχυρίζεται ότι στα χωρικά της ύδατα θα εφαρμοστεί ένα ακίνδυνο μεταβατικό καθεστώς, το θέμα δεν περιορίζεται σε αυτό.
Καταρχάς, το ελληνικό εσωτερικό δίκαιο θα επικρατήσει στην περιοχή της υφαλοκρηπίδας, στην οποία η Τουρκία έχει ab initio (εξαρχής) και ibso facto (αυθόρμητα) δικαίωμα και η εφαρμογή ενός τέτοιου καθεστώτος θεωρείται ως απαράδεκτη για την Άγκυρα.
Για να το θέσω πιο συνοπτικά, πάνω από τον διεθνή εναέριο χώρο και πάνω από την ανοιχτή θάλασσα, αεροσκάφη διαφορετικής εθνικότητας μπορούν να πετούν ελεύθερα, ενώ ο εναέριος χώρος πάνω από τα χωρικά ύδατα θα είναι υπό την αποκλειστική κυριαρχία του παράκτιου κράτους και δεν υπάρχει δικαίωμα αθώας διέλευσης.
Εάν αυτές οι περιοχές μετατραπούν σε χωρικά ύδατα ενός κράτους, του ελληνικού στην συγκεκριμένη περίπτωση, όλα τα δικαιώματα θα περάσουν στο παράκτιο κράτος.
Ενώ όλα τα κράτη έχουν την ελευθερία να τοποθετούν υποθαλάσσια καλώδια και σωλήνες σε ανοιχτές θαλάσσιες περιοχές, άλλα κράτη δεν έχουν τέτοιο δικαίωμα στα χωρικά ύδατα εκτός από το παράκτιο κράτος.
Επιπλέον, τα υποβρύχια που διέρχονται από τα χωρικά ύδατα ενός ξένου κράτους πρέπει να πλέουν πάνω από το νερό και το παράκτιο κράτος μπορεί να αναστείλει το δικαίωμα αθώας διέλευσης όταν το κρίνει απαραίτητο για τη διατήρηση της ασφάλειάς του.
Με άλλα λόγια, το καθεστώς των 12 μιλίων είναι απόλυτη παραβίαση της κυριαρχίας της Τουρκίας. Είναι η μετατροπή της τουρκικής υφαλοκρηπίδας σε ελληνικά χωρικά ύδατα. Δεν διαφέρει από την απόβαση των Ελλήνων στρατιωτών στη Σμύρνη το 1919”. αναφέρει το τουρκικό άρθρο.
Ο ίδιος Τούρκος δημοσιογράφος προκλητικά ανέφερε ότι “είναι παράλογο για την Ελλάδα, που πενταπλασίασε τα σύνορά της χωρίς να κερδίσει πόλεμο, να διεκδικεί δικαιώματα σε νησιά που πήρε η Τουρκία από τη Βενετία και τους Γενουάτες”.
Με αυτές τις καταστροφικά εθνικιστικές ιδέες και νεο-οθωμανική φιλοσοφία κινείται και σήμερα το τουρκικό κράτος, το οποίο ετοιμάζει σχεδόν σίγουρα κάποιου είδους κρίση, όχι για να εκφοβίσει την Αθήνα, αλλά για να δώσει ενδεχομένως νομική ισχύ στις παράλογες απαιτήσεις του.
Εκεί ακριβώς έρχονται οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις και η στάση τους στο Αιγαίο, αφού είναι πλέον γνωστό ιστορικά , ότι οι Τούρκοι για να σταματήσουν τις παράλογες διεκδικήσεις, θα πρέπει να ηττηθούν σε στρατιωτική αναμέτρηση.
