Το τελευταίο χρονικό διάστημα γίνεται πολύς λόγος για τα "επιτεύγματα" της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας, με την Τουρκία να έχει αναδειχθεί σε μια υπερφίαλη ,αυτοδιαφημιζόμενη χώρα πάνω στον συγκεκριμένο τομέα, προπαγανδίζοντας συνεχώς τα εξοπλιστικά της προγράμματα και μέσα.
Είναι όμως έτσι τα πράγματα ή όχι; Είναι αυτάρκης η αμυντική της βιομηχανία ή όχι; Και το κυριότερο, έχει αποκτήσει η Τουρκία υπεροχή έναντι της χώρας μας σε κρίσιμους τομείς από τους οποίους κρίνεται η έκβαση της μάχης, ή μήπως τελικά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή παρά τους τουρκικούς κομπασμούς και δηλώσεις, η Ελλάδα είναι εκείνη που υπερέχει σε κρίσιμους τομείς οι οποίοι θα κρίνουν την έκβαση μιας στρατιωτικής μας αναμέτρησης με την Τουρκία;
Στα παραπάνω θα επιχειρήσουμε να απαντήσουμε με αδιαμφισβήτητα επιχειρήματα.
Σύντομο ιστορικό Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων (ΤΕΔ)
Οι ΤΕΔ χωρίζονται σε Στρατό, Πολεμική Αεροπορία και Ναυτικό. Υπάρχει Σώμα Ειδικών Δυνάμεων και υπάγεται απευθείας στο Τουρκικό Γενικό Επιτελείο.
Ο Ελληνικός και Τουρκικός στρατός αποτέλεσαν προπύργιο κατά του Συμφώνου της Βαρσοβίας κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, διασφαλίζοντας την απαγόρευση εξόδου των Σοβιετικών δυνάμεων σε Αιγαίο και Στενά του Βοσπόρου αντίστοιχα.
Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης σταδιακά ο τουρκικός στρατός συρρικνώθηκε από περίπου 370.000 σε 260.000 ενώ έγινε κατά βάση μηχανοκίνητος-μηχανοποιημένος.
Η Τουρκική Πολεμική Αεροπορία είναι μία από τις ισχυρότερες στην περιοχή, αποτελούμενη από σχεδόν 300 F-16 Fighting Falcons.
Επίσης, το τουρκικό ναυτικό είναι ένα από τα μεγαλύτερα στην ανατολική Μεσόγειο, με δώδεκα υποβρύχια και μια ταξιαρχία πεζοναυτών.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Αυτήν την Ελλάδα θέλουμε; Μετανάστες διαλύουν εκκλησίες κι εμείς... προσκυνάμε την Αμάλ
Τουρκική αμυντική βιομηχανία
Μεγάλο μέρος του εξοπλισμού του τουρκικού στρατού είναι ξένων εταιρειών, αλλά η χώρα αυτή τη στιγμή κάνει μια προσπάθεια να δημιουργήσει τη δική της στρατιωτική βιομηχανική βάση.
Η Τουρκία διατείνεται ότι αναπτύσσει τανκς, drone, ρουκέτες και πυραύλους τοπικής παραγωγής και επεκτείνει τους δεσμούς της με ξένες αμυντικές βιομηχανίες.
Ωστόσο τα πράγματα δεν είναι έτσι, αφού η Τουρκία κατασκευάζει κάποια τμήματα αυτών των μέσων, ενώ τα υπόλοιπα και τα πλέον κρίσιμα τα παίρνει από αμυντικές εταιρείες άλλων χωρών. Θα λέγαμε για να ακριβολογούμε ότι ουσιαστικά οι τουρκικές εταιρείες συναρμολογούν το άρμα Altay λόγου χάρη, τοποθετώντας μαζί με τα απάρτια που κατασκευάζουν, αρχικά κινητήρα γερμανικό και στη συνέχεια μετά το εμπάργκο της Γερμανίας νοτιοκορεάτικο.
Όπως αντιλαμβανόμαστε η αξιοπιστία του εν λόγω άρματος στο πεδίο της μάχης μειώνεται δραματικά, αφού ο σχεδιασμός, το σχήμα του είναι γερμανικό και συνεπώς θα έπρεπε να φέρει τον ανάλογο κινητήρα για τον οποίο σχεδιάστηκε, πράγμα που δεν ισχύει, αφού στη συνέχεια τοποθετήθηκε σε αυτό νοτιοκορεάτικος κινητήρας, με τελική κατάληξη όπως οι ίδιοι οι Τούρκοι λένε να τοποθετηθεί μετά τα πρώτα άρματα, τουρκικής κατασκευής κινητήρας που να είναι παρόμοιος με τον νοτιοκορεάτικο.
Κοντολογίς θα είναι ένα άρμα πατέντα.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τα πολυδιαφημισμένα τουρκικά drone Bayraktar, αφού η κάμερά του δεν κατασκευάζεται από τουρκική αλλά από καναδική εταιρεία, η οποία όμως επέβαλλε εμπάργκο στην Τουρκία, λόγω χρήσης των εν λόγω drone σε Συρία-Λιβύη και εσχάτως στο Ναγκόρνο Καραμπάχ.
Αποτέλεσμα η Τουρκία να προσπαθεί να κατασκευάσει δική της κάμερα, κοντολογίς πατέντα εκ νέου.
Αντίστοιχα η Τουρκία διαφημίζει ότι θα κατασκευάσει το δικό της αεροσκάφος 5ης γενιάς TF-X, μόνο που της λείπει κάτι θεμελιώδες, ο κινητήρας....
Τέλος μετά την αποπομπή της από τις ΗΠΑ από το πρόγραμμα F-35, η Τουρκία έχει ξεμείνει από μαχητικό αεροσκάφος 5ης γενιάς, ενώ ο μεγάλος αεροπορικός της στόλος των F-16 είναι γερασμένος, με αποτέλεσμα να τα αναβαθμίζει μόνη της και όχι αυτό να το κάνει στις ΗΠΑ η κατασκευάστρια εταιρεία.
Συνεπώς και εδώ έχουμε τουρκική πατέντα.
Από τα παραπάνω συνάγεται αβίαστα το συμπέρασμα ότι μέχρι στιγμής η τουρκική αμυντική βιομηχανία απέχει πάρα πολύ από το να καταστεί αυτάρκης, ιδίως σε κρίσιμα οπλικά συστήματα και μέσα τα οποία κρίνουν την έκβαση πολεμικών επιχειρήσεων, των οποίων βασικά τμήματα και απάρτια εισάγει από εταιρείες ξένων χωρών.
Ωστόσο αυτό δεν θα πρέπει να μας οδηγήσει ως χώρα στο να επαναπαυθούμε, αφού η Τουρκία μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ από το Αφγανιστάν, εκτιμούμε ότι θα αυτονομηθεί περισσότερο και θα έρθει πιό κοντά με τη Ρωσία και την Κίνα, οι οποίες ενδεχομένως να την βοηθήσουν στα προβλήματα που αντιμετωπίζει στην πολεμική της βιομηχανία, χωρίς κατ΄ανάγκη να της παρέχουν ανάλογα οπλικά συστήματα, αλλά δίνοντας σε κάποιο βαθμό την τεχνογνωσία που η Τουρκία χρειάζεται.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Αιγύπτιοι κομάντος στην Κύπρο - Ισχυρό μήνυμα αποτροπής από Λευκωσία και Κάιρο - Στο Αιγαίο το Piri Reis
Στη συνέχεια παραθέτουμε τα 5 ποιό ισχυρά οπλικά συστήματα και μέσα τα οποία διαθέτουν οι ΤΕΔ:
1.Πύραυλος cruise SOM-J
Στο πλαίσιο της συνεισφοράς της Τουρκίας στο πρόγραμμα F-35, η τουρκική εταιρεία αμυντικών συστημάτων Roketsan συνεργάστηκε με τη Lockheed Martin για την ανάπτυξη του πυραύλου cruise SOM (Stand Off Missile).
Ο SOM είναι ο πρώτος πύραυλος cruise της Τουρκίας, σχεδιασμένος να επιτίθεται σε στόχους τόσο στη στεριά όσο και στη θάλασσα. Υπάρχουν αρκετές εκδόσεις υπό ανάπτυξη, αλλά η πιο προηγμένη είναι πιθανώς η SOM-J.
O SOM-J σχεδιάστηκε για να μεταφέρεται εσωτερικά στις θέσεις όπλων του F-35 Joint Strike Fighter, διατηρώντας το κρυφό προφίλ του τζετ ενάντια στην ανίχνευση ραντάρ του εχθρού. Ο πύραυλος έχει επίσης σχεδιαστεί για να μεταφέρεται εξωτερικά από διάφορους τύπους πολεμικών αεροσκαφών και ειδικά από το μαχητικό F-16.
Η Lockheed Martin περιγράφει το SOM-J ως πυρομαχικό «για χρήση ενάντια σε ισχυρά υπερασπισμένους στόχους, όπως αντιαεροπορικές συστοιχίες πυραύλων εδάφους-αέρος (SAM), εκτεθειμένα αεροσκάφη, στρατηγικού στόχους , κέντρα διοίκησης και ελέγχου και πολεμικά πλοία». Όπως και οι περισσότεροι πύραυλοι κρουζ, έτσι και το SOM-J λειτουργεί με turbojet και πετά με υποηχητικές ταχύτητες. Έχει βεληνεκές 155 μίλια και υψηλή εκρηκτική κεφαλή σχεδιασμένη για να είναι αποτελεσματική ενάντια σε σκληρά προστατευμένους στόχους.
2 Άρματα Leopard 2
Το κύριο άρμα μάχης της πρώτης γραμμής της Τουρκίας είναι το Leopard 2. Γερμανικής κατασκευής που αναπτύχθηκε κατά τη δεκαετία του 1970, το Leopard 2 είναι ποιό σύγχρονο του Αμερικανού Abrams.
Το Leopard 2 διαθέτει προηγμένη θωράκιση, πυροβόλο λείανσης 120 χιλιοστών και κινητήρα ντίζελ 1.500 ίππων. Το Leopard 2 σχεδιάστηκε για τον στρατό της Δυτικής Γερμανίας, δίνοντάς του μια αξιόπιστη δύναμη τανκ εναντίον των δυνάμεων της Σοβιετικής Ένωσης και του Συμφώνου της Βαρσοβίας,
Το τέλος του ψυχρού Πολέμου είδε μια ενοποιημένη Γερμανία να εξαφανίζει τη άρματά της και η Τουρκία ήταν μία από τις πολλές χώρες που αγόρασε μεταχειρισμένα Leopard 2.
Η Τουρκία διαθέτει αρκετές εκατοντάδες Leopard 2A4 τα οποία όμως δεν δικαίωσαν τη φήμη τους στο πεδίο της μάχης, αφού τουλάχιστον δέκα τουρκικά Leopard 2 καταστράφηκαν σε μάχες με Κούρδους μαχητές στο Αφρίν που χρησιμοποιούσαν αντιαρματικούς κατευθυνόμενους πυραύλους.
Πρόσφατα η Τουρκία στράφηκε στην Ουκρανία για να "ντύσει" τα άρματα της με σύστημα αυτοπροστασίας.
3. F-16 Fighting Falcon
Η τουρκική Hava Kuvvetleri ή η τουρκική αεροπορία διαθέτει έναν από τους μεγαλύτερους στόλους F-16 εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι ΤΕΔ διαθέτουν περίπου 270 F-16 , εκ των οποίων τα 158 F-16 είναι ενταγμένα στις πολεμικές μοίρες της και τα 87χρησιμοποιούνται για εκπαιδευτικούς λόγους
Η Τουρκία κατέχει αεροσκάφη F-16 Block 30, 40 και 50, με το τελευταίο να εισέρχεται στην υπηρεσία το 2012. Τα μαχητικά της Τουρκίας είναι οπλισμένα με πυραύλους AIM-9X Sidewinder και AIM-120 AMRAAM αέρος, πυραύλους αέρος-εδάφους Maverick και GBU -12 βόμβες με καθοδήγηση λέιζερ Paveway II.
4. Υποβρύχια τύπου 209/214
Η Τουρκία εκμεταλλεύεται δώδεκα υποβρύχια Type 209, έναν από τους μεγαλύτερους υποθαλάσσιους στόλους στη Μεσόγειο. Τα σκάφη τοποθετήθηκαν μεταξύ 1972 και 2002, με τις παραδόσεις να ολοκληρώνονται το 2008.
Η πρώτη δόση έξι σκαφών τύπου 209/1200 εκτοπίζει 1.285 τόνους βυθισμένα, είναι οπλισμένα με τορπίλες American Mark 37 και μπορούν να βυθίσουν 22 κόμβους. Το τελευταίο παραδόθηκε το 1990, καθιστώντας τα αρκετά παλιά, αλλά τα μισά είχαν προγραμματιστεί να λάβουν αναβαθμίσεις τη δεκαετία του 2010. Μια δεύτερη δόση οκτώ σκαφών τύπου 209/1400 τέθηκε σε υπηρεσία μεταξύ 1994 και 2008. Αυτά είναι ελαφρώς μεγαλύτερα, 1.586 τόνοι βυθισμένα και είναι εξοπλισμένα με τορπίλες γερμανικής και βρετανικής κατασκευής.
Το παλαιότερο από τη δεκαετία του 209 πρόκειται να αντικατασταθεί με έξι νέα υποβρύχια τύπου 214 της κατηγορίας Reis. Το Ναυπηγείο Golcuk στη Σμύρνη θα κατασκευάσει αυτά τα υποβρύχια με άδεια από τη Γερμανία. Τα 214 εκτοπίζουν 1.860 τόνους και είναι εξοπλισμένα με οκτώ τορπιλοσωλήνες 533 χιλιοστών για την εκτόξευση του American Mk. 48 τορπίλες και αντιπλοιικοί πύραυλοι Harpoon.
Μια σημαντική αναβάθμιση σε σχέση με τα προηγούμενα υποβρύχια είναι η εγκατάσταση ενός συστήματος Ανεξάρτητης Προώθησης Αέρα (AIP) και η δυνατότητα να ταξιδεύει με ταχύτητες έως και έξι κόμβων στις κυψέλες καυσίμου.
5. Β61 πυρηνική βόμβα
Η Τουρκία δεν διαθέτει δικά της πυρηνικά όπλα. Ωστόσο, το καθεστώς της χώρας ως κράτος πρώτης γραμμής του ψυχρού Πολέμου είχε ως αποτέλεσμα η Άγκυρα να γίνει θεματοφύλακας μεγάλου αριθμού αμερικανικών τακτικών πυρηνικών όπλων.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν περίπου 90 πυρηνικές βόμβες Β61 στην αεροπορική βάση Ιντσιρλίκ.
Οι πυρηνικές βόμβες Β61 βρίσκονται υπό αυστηρό στρατιωτικό έλεγχο των ΗΠΑ και τα μέτρα ασφαλείας καθιστούν σχεδόν αδύνατη τη χρήση τους από οποιοδήποτε άλλο μέρος εκτός από τις αμερικανικές δυνάμεις που λειτουργούν υπό την Εθνική Αρχή Διοίκησης.
Οι τουρκικές δυνάμεις δεν έχουν πρόσβαση σε αυτές παρά μόνο σε περιόδους πολέμου, και στη συνέχεια μόνο υπό την καθοδήγηση και την επίβλεψη προσωπικού των ΗΠΑ.
Η βασική βόμβα πυρηνικής βαρύτητας Β61 ζυγίζει περίπου 700 κιλά. Υπάρχουν τρεις τακτικές πυρηνικές εκδόσεις της βόμβας, B61-3, B61-4 και B61-10, αν και είναι άγνωστο ποιο μοντέλο ή μοντέλα αποθηκεύονται στην Τουρκία.
Η Ελληνική υπεροχή
Η χώρα μας μολονότι δεν το διατυμπανίζει, υπερέχει σε κρίσιμα οπλικά συστήματα έναντι της Τουρκίας
Αναλυτικότερα, η αεροπορική μας κυριαρχία με την προμήθεια των γαλλικών μαχητικών Rafale4+ γενιάς και τον εκσυγχρονισμό των F-16 σε Viper είναι αδιαμφισβήτητη έναντι της Τουρκίας η οποία δεν διαθέτει αεροσκάφη 5ης ή 4+ γενιάς, ενώ ο στόλος της των F-16 είναι γερασμένος, σε μέρος μάλιστα του οποίου προβαίνει η ίδια σε εκσυγχρονισμό, υποδεέστερου κατά πολύ του Viper.
Τα 170 Leopard 2A6 HEL του ελληνικού στρατού κάνουν τη διαφορά με την Τουρκία σε σχέση με το αρματικό τους δυναμικό δίνοντας μας ποιοτική υπεροχή.
Το αυτό συμβαίνει με τα 4 υποβρύχια Τύπου 214ΗΝ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ (S120), ΠΙΠΙΝΟΣ (S121), ΜΑΤΡΩΖΟΣ (S122), ΚΑΤΣΩΝΗΣ (S123) από τα συνολικά 11 που διαθέτει η χώρα μας και τα οποία δεν διαθέτει η Τουρκία.
Παράλληλα θα πρέπει να κινηθούμε τάχιστα σε δύο τομείς όπως, στην απόκτηση και ένταξη σε στρατηγικό και τακτικό επίπεδο antidrone συστημάτων και συστημάτων ηλεκτρονικού πολέμου, καθώς και στην προμήθεια οπλισμένων drone χερσαίων, θαλάσσιων και εναέριων.
Κλείνοντας επισημαίνουμε την πολύ ισχυρή αντιαεροπορική άμυνα που διαθέτει η χώρα μας, η οποία σε συνδυασμό με την πολεμική μας αεροπορία απομακρύνουν τρελές αυτοκτονικές σκέψεις από το μυαλό του Ερντογάν σε βάρος της Ελλάδας.
Τέλος, η Ελλάδα, ούσα μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, διατηρεί άριστες σχέσεις με ΗΠΑ-Γαλλία-Ισραήλ-Αίγυπτο-Κύπρο-ΗΑΕ και Σαουδική Αραβία, γεγονός που αποθαρρύνει ακόμη περισσότερο την τουρκική ηγεσία.
