''Οι δυνατότητες εναέριου πολέμου της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας, θα αντιμετωπίσουν μια σοβαρή δοκιμασία για τα επόμενα 10-20 χρόνια'', γράφει ο αναλυτής Can Kasapoglu, διευθυντής του προγράμματος ασφάλειας και άμυνας στο τουρκικό Τhink tank EDAM.
Ο Kasapoglu περιγράφει την αδυναμία της τουρκικής αεροπορικής δύναμης ως "τεχνολογικό πρόβλημα".Τα τέταρτης γενιάς F-16 της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας και τα F-4 τρίτης γενιάς, τα οποία είναι ουσιαστικά αεροσκάφη Ψυχρού Πολέμου, φτάνουν στο τέλος της διάρκειας ζωής τους.
Τα τουρκικό σχέδιο για την αντικατάσταση 100 μαχητικών F-35A πέμπτης γενιάς έχει καταρρεύσει, μετά την απομάκρυνση της Τουρκίας από το πρόγραμμα F-35 λόγω της οργής των ΗΠΑ για την αγορά ρωσικών αντιαεροπορικών πυραύλων S-400. Εν τω μεταξύ, οι αντίπαλοι της Τουρκίας, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας και του Ισραήλ, εξοπλίζονται με μαχητικά 5ης γενιάς F-35 ή με Γαλλικά μαχητικά Rafale 4+ γενιάς.
"Εάν δεν βρεθεί μια ενδιάμεση λύση, η τουρκική αεροπορική δύναμη θα μείνει πίσω από τις παγκόσμιες τάσεις", προειδοποιεί ο Kasapoglu.
Η έκθεση δείχνει ότι η αποπομπή από το πρόγραμμα των F-35 υπέρ των πυραύλων S-400 ήταν μια κακή συμφωνία.
''Ο αμυντικός σχεδιασμός της Τουρκίας και οι απαιτήσεις εθνικής ασφάλειας, δεν είναι κατάλληλες για μια δομή δύναμης με κυρίαρχο όπλο την αντιαεροπορική άμυνα. Το στρατηγικό αντιαεροπορικό σύστημα SAM των S-400, το οποίο μόλις εισήλθε στο απόθεμα των Τουρκικών Ένοπλων Δυνάμεων, δεν θα αποδώσει στο επιθυμητό επίπεδο, λόγω των ελλείψεων στην αρχιτεκτονική, με επίκεντρο το αντιαεροπορικό δίκτυο."
Ούτε τα οπλισμένα drones αντικαθιστούν το F-35. Η Τουρκία έχει κερδίσει τη φήμη ως της ανερχόμενης δύναμης στα drone, μετά από το γεγονός ότι τα TB2 και τα ισραηλινά αεροσκάφη Harop, αποδεκάτισαν τα Αρμενικά στρατεύματα και τα θωρακισμένα οχήματα κατά τη διάρκεια του Πολέμου Nagorno-Karabakh 2020.
Tο τουρκικό Think tank EDAM, απορρίπτει την ιδέα ότι τα drone μπορούν να αντικαταστήσουν προηγμένα επανδρωμένα αεροσκάφη. «Παρόλο που υπάρχει δυνατότητα αλλαγής στο πεδίο της τεχνητής νοημοσύνης και του αλγοριθμικού πολέμου, οι παράμετροι του αεροπορικού πολέμου διαμορφώνονται ακόμη γύρω από επανδρωμένες πλατφόρμες».
Tο έργο για την ανάπτυξη του εγχώριου μαχητικού TF-X πέμπτης γενιάς, επεκτείνεται χρονικά έως το 2029. Ωστόσο, τα προβλήματα εύρεσης ενός κατάλληλου κινητήρα από υπερπόντιους κατασκευαστές «μπορεί να επεκτείνουν το χρόνο που απαιτείται για την επιχειρησιακή του είσοδο», σημείωσε to EDAM.
Δεν είναι μόνο η αεροπορία της Τουρκίας που θα νιώσει την απώλεια του F-35. Η απώλεια θέτει σε κίνδυνο τα σχέδια του Τουρκικού Ναυτικού για το αμφίβιο επιθετικό πλοίο Anadolu, το οποίο ουσιαστικά είναι ένα ελαφρύ αεροπλανοφόρο, το οποίο δεν θα είναι εξοπλισμένο με μαχητικά αεροσκάφη, αφού τα F-35B μικρής απογείωσης και κάθετης προσγείωσης, δεν δίνονται από τις ΗΠΑ, σύμφωνα με την EDAM.
Η μελέτη προειδοποιεί επίσης για την τουρκική αντιαεροπορική αδυναμία, επισημαίνοντας ότι οι τουρκικές δυνάμεις στη βόρεια Συρία βομβαρδίστηκαν από συριακά και ρωσικά αεροσκάφη, ενώ τα αεροσκάφη των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων έπληξαν μια τουρκική αεροπορική βάση στη Λιβύη το 2020 μετά την παρέμβαση των τουρκικών δυνάμεων στον εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης.
«Η αντιαεροπορική άμυνα των δυνάμεων και των διασυνοριακών βάσεων των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων γίνεται ολοένα και πιο σοβαρή απαίτηση, με βάση τα διδάγματα που αντλήθηκαν από την εμπειρία της Λιβύης και της Συρίας», λέει το EDAM.
Η Τουρκία περιβάλλεται επίσης από έθνη με βαλλιστικούς πυραύλους, όπως η Συρία, η Αρμενία, το Ιράν και η Ρωσία. Ακόμη και εδώ η απώλεια του F-35 είναι ένα πρόβλημα, αφού το stealth jet και οι προηγμένοι αισθητήρες του θα μπορούσαν να διαδραματίσουν ζωτικό ρόλο τόσο στον τομέα της αναχαίτισης, όσο και στην πραγματοποίηση επιθέσεων εναντίον εκτοξευτών πυραύλων, λέει η μελέτη.
Η έκθεση καθιστά σαφές ότι η Τουρκία έχει μόνο μία πραγματική λύση για να διατηρήσει την αεροπορική της δύναμη. ''Η Τουρκία πρέπει να επιστρέψει στο πρόγραμμα F-35. Αυτό έχει μεγάλη σημασία τόσο για τις ικανότητες της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας όσο και για τα τεχνολογικά και οικονομικά οφέλη και την ικανότητα απασχόλησης της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας."
