Ο Ερντογάν από την άλλη θα κληθεί να κάνει πολλές κινήσεις, προκειμένου να πείσει ΗΠΑ και ΕΕ ότι θέλει πραγματικά να επιστρέψει στις αγκάλες της Δύσης.
Έχει να "ρυθμίσει" με τις ΗΠΑ μια σειρά από καυτά θέματα όπως: τους S-400, τις σχέσεις με τη Ρωσία γενικότερα, της Halk Bank, της χρήσης της βάσης του Ινσιρλίκ, της Συρίας, των Κούρδων τόσο εσωτερικά όσο και στη Β. Συρία, της Λιβύης, της Κύπρου, του East Med, του Ισραήλ, της ΝΑ Μεσογείου και τα ελληνοτουρκικά.
Δυστυχώς οι εκτιμήσεις μου αναφορικά με τις ελάχιστες και χωρίς ουσιαστική επίπτωση κυρώσεις που η ΕΕ θα επέβαλε στην Τουρκία, επαληθεύθηκαν πλήρως, όπως τις είχα αναπτύξει στα 4 άρθρα-αναλύσεις μου, με τίτλους:
1." Γιατί δεν μας ξαφνιάζει η ήπια στάση της ΕΕ έναντι της Τουρκίας"
2."Ο Ερντογάν έτοιμος για στροφή 180 μοιρών σε σχέση με τις ΗΠΑ-ΕΕ-Γαλλία-ΗΑΕ-Σ.Αραβία"
3."Ευρωπαϊκή Ένωση: Η ώρα της αλήθειας έφτασε - Τι θα αποφασιστεί για την Τουρκία;"
4."Η τουρκική εξωτερική πολιτική τελεί σε μετάβαση"
Η ΕΕ καθοδηγούμενη από κρατικά συμφέροντα μερικών χωρών, όπως της Γερμανίας, Ιταλίας, Ισπανίας, αλλά και από το γεγονός ότι περιμένει την ανάληψη της εξουσίας από τον νέο Πρόεδρο των ΗΠΑ Μπάϊντεν, προκειμένου να υπάρξει κοινή γραμμή μεταξύ ΗΠΑ-ΕΕ αναφορικά με την Τουρκία, δεν επέβαλε στην γείτονα χώρα ουσιαστικές κυρώσεις, δίνοντας χρόνο στον Ερντογάν να επιστρέψει ως ο "άσωτος υιός" στην αγκαλιά της Δύσης.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Προς ανάφλεξη: Τουρκικά F-16 πάνω από Σύρτη & Τζούφρα
Βεβαίως αυτό δεν εκτιμώ ότι θα γίνει άμεσα, ούτε θα διορθώσει όπως πολλοί πιστεύουν σε σημαντικό βαθμό τις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας και ΕΕ-Τουρκίας, παρά τις ενδεχομένως πομπώδεις από πλευράς Τουρκίας και ΝΑΤΟ κυρίως, ανακοινώσεις που θα ακολουθούν κάποια βήματα προσέγγισής τους.
Οι ΗΠΑ και ΕΕ θέλουν την Τουρκία στο ΝΑΤΟ και σύμμαχό τους, για μια σειρά από λόγους και για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους.
Δεν επιθυμούν με κανένα τρόπο μια Τουρκία ανεξέλεγκτη, η οποία ως περιφερειακή δύναμη να αντιστρατεύεται τα συμφέροντά τους και η οποία να έχει στενές σχέσεις με Ρωσία και Κίνα, τις οποίες οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ βλέπουν ως δυνητικούς αντίπαλους τους.
Ο Ερντογάν αντιλαμβανόμενος ότι αποτελεί το "μαύρο πρόβατο" την τελευταία τριετία για ΗΠΑ και ΕΕ, βλέπει ως μονόδρομο για την επιβίωσή του, να κάνει στροφή 180 μοιρών στην εξωτερική του πολιτική υπέρ της Δύσης.
Δείγμα γραφής αξιόπιστο προς τούτο, αποτελούν οι πρόσφατες τοποθετήσεις Τούρκων πρέσβεων σε σημαντικές χώρες που προέβη το τουρκικό ΥΠΕΞ και οι οποίες είναι ενδεικτικές των προθέσεων του Τούρκου Προέδρου, αναφορικά με την βελτίωση και αποκατάσταση των σχέσεων της Τουρκίας με τις ΗΠΑ, Γαλλία, ΗΑΕ, Σ. Αραβία κλπ
Οπωσδήποτε και αυτή η στροφή της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί χωρίς αναταράξεις, εφόσον ο Ερντογάν συνεχίσει να παραμένει στην εξουσία.
Ο Ερντογάν αντιμετωπίζει πολλά εσωτερικά προβλήματα, όπως ο Covid-19, η κακή οικονομική κατάσταση της χώρας, διαφθορά, οικογενειακά προβλήματα και σφυροκόπημα από την αντιπολίτευση, η οποία ζητάει επιτακτικά τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών.
Επιπλέον οι συνοδοιπόροι του στο ΑΚΡ Νταβούτογλου, Μπαμπατζάν, έχουν τραβήξει το δρόμο τους, ιδρύοντας νέα κόμματα, παίρνοντας μερτικό από την εκλογική βάση του ΑΚΡ, με συνέπεια την απομείωση της ισχύος του κυβερνώντος κόμματος.
Ο Ερντογάν δεν έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία και συγκυβερνά με το ΜΗΡ των γκρίζων λύκων του Μπαχτσελί.
Εδώ πρέπει να σταθούμε σε δύο γεγονότα:
- Το πρώτο είναι ότι οι "Γκρίζοι Λύκοι" είναι εκτός νόμου σε Γαλλία και Γερμανία.
- Το δεύτερο είναι ότι το κόμμα ΙΥΙ της Ασκενέρ είναι επίσης εθνικιστικό όπως και το ΜΗΡ, αφού η Ασκενέρ ανήκε στο ΜΗΡ, από το οποίο έφυγε ιδρύοντας το δικό της κόμμα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Γεωργιάδης: ''Το Oruc Reis δεν αμφισβητεί την Εθνική Κυριαρχία''
Αθροιστικά ΜΗΡ και ΙΥΙ συγκεντρώνουν ποσοστό γύρω στο 20% του εκλογικού σώματος και αυτό είναι κάτι το οποίο πρέπει να μας απασχολήσει σοβαρά.
Συνεπώς αν το κόμμα του ο Μπαχτσελί είτε κηρυχθεί εκτός νόμου, είτε συμμαχήσει με την Ασκενέρ, ο Ερντογάν αυτεπάγγελτα χάνει την κυβερνητική πλειοψηφία.
Τα παραπάνω σε συνδυασμό με δήλωση πρό μηνών του Μπάϊντεν, που έκανε λόγο ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης στην Τουρκία θα πρέπει να ενισχυθούν προκειμένου να μπορούν να αντιμετωπίσουν τον Ερντογάν, για τον οποίο δεν θρέφει και την καλύτερη άποψη, έχουν θορυβήσει τον Τούρκο Πρόεδρο.
Ο Ερντογάν από την άλλη θα κληθεί να κάνει πολλές κινήσεις, προκειμένου να πείσει ΗΠΑ και ΕΕ ότι θέλει πραγματικά να επιστρέψει στις αγκάλες της Δύσης.
Έχει να "ρυθμίσει" με τις ΗΠΑ μια σειρά από καυτά θέματα όπως: τους S-400, τις σχέσεις με τη Ρωσία γενικότερα, της Halk Bank, της χρήσης της βάσης του Ινσιρλίκ, της Συρίας, των Κούρδων τόσο εσωτερικά όσο και στη Β. Συρία, της Λιβύης, της Κύπρου, του East Med, της ΝΑ Μεσογείου, τα ελληνοτουρκικά και τις σχέσεις του με το Ισραήλ.
Αναφορικά με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ο Ερντογάν και αυτό πρέπει να τονιστεί, έχει τραβήξει τη γραμμή των τουρκικών διεκδικήσεων εναντίον μας, "πολύ βαθιά".
Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, αφού είτε με, είτε χωρίς τον Ερντογάν, η Τουρκία έχει χαράξει μια πορεία συγκρουσιακή με τον Ελληνισμό την οποία εκτιμώ θα ακολουθήσει πιστά.
Η Ελλάδα δεν θα πρέπει να αποτελέσει την Ιφιγένεια, πιεζόμενη να απεμπολίσει Εθνικά κυριαρχικά της δικαιώματα σε ΝΑ Μεσόγειο και Αιγαίο, στο βωμό βελτίωσης των Αμερικανοτουρκικών και Ευρωτουρκικών σχέσεων.
Η χώρα μας δεν πρέπει να συρθεί με κανένα τρόπο σε διαπραγμάτευση "εφ' όλης της ύλης" των παράνομων διεκδικήσεων που θέτει η Τουρκία σε βάρος μας.
Επίσης η προσφυγή για το ζήτημα της ΑΟΖ-Υφαλοκρηπίδας στη Χάγη δεν αποτελεί την καλύτερη λύση για τα Εθνικά μας συμφέροντα, αφού εκτιμώ ότι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε απώλεια μέρους της ΑΟΖ μας στην περιοχή του Καστελορίζου αρχικά και στη συνέχεια στο Αιγαίο.
Εδώ θίγω το θέμα του ΔΔ της Χάγης, του οποίου ο νύν Πρόεδρος είναι Σομαλικής καταγωγής, με γνωστές τις ιδιαίτερα πολύ στενές οικονομικές και στρατιωτικές σχέσεις Τουρκίας-Σομαλίας.
Ειδικά για το Καστελόριζο, τυχόν απώλεια έστω και μέρους της ΑΟΖ μας, θα είχε ως συνέπεια να μην συνορεύουν η Ελληνική και Κυπριακή ΑΟΖ, αφού θα παρεμβάλλετο η Τουρκική ΑΟΖ, με συνέπεια την εγκατάλειψη επί του πρακτέου του Ενιαίου αμυντικού δόγματος, απουσία μάλιστα από την πολεμική μας αεροπορία ιπτάμενων αεροσκαφών ανεφοδιασμού καυσίμων (stratotanker).
Συνεπώς η Κύπρος θα παρέμενε αποκομμένη από την Ελλάδα, με Τουρκία αλλά και την φίλη της Μ. Βρετανία να πιέσουν ακόμη περισσότερο για λύση του Κυπριακού με τη δημιουργία 2 κρατών με δικά τους σύνορα και ΑΟΖ και όχι στη βάση ενός ομόσπονδου κράτους δύο κοινοτήτων.
Κάτι τέτοιο θα εξυπηρετούσε τα οικονομικά συμφέροντα της Τουρκίας αλλά και της Μ. Βρετανίας η οποία μέσω τουρκικών πετρελαϊκών εταιρειών θα "έμπαινε ξανά" στο παιγνίδι της ΝΑ Μεσογείου.
