Η Τουρκία, δηλαδή ο Ερντογάν, έχει υπογράψει με τη Λιβύη, δηλαδή των αχυράνθρωπό του, Σαράζ, δύο συμφωνίες, που στην ουσία μετατρέπουν τη Λιβύη σε προτεκτοράτο της Τουρκίας και τη λυβική θάλασσα σε προέκταση της τουρκικής, όπως την εννοεί η Τουρκία.
Οι συμφωνίες αυτές, σε συνδυασμό με την μονομερή οριοθέτηση της ΑΟΖ με όρους αλα τούρκα, αποκόπτουν στην Κύπρο από την Ελλάδα και “καθιερώνουν” το εύρος της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ για όλα τα νησιά στα 6νμ, όσο δηλαδή είναι το εύρος των χωρικών υδάτων, όπως αναφέρει ο Σάββας Καλεντερίδης για το infognomonpolitics.
Αν παρέμενε στην εξουσία ο Σάραζ, με έστω και τυπικά την ευθύνη για ολόκληρη την επικράτεια της Λιβύης, ήταν πολύ πιθανό η Τουρκία να επέβαλε με την δύναμη των όπλων αυτές τις συμφωνίες, που θα οδηγούσαν σταδιακά στον έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου από την Τουρκία αλλά και της περιοχής του Αιγαίου, που καλύπτεται από τον χάρτη της “Γαλάζιας Πατρίδας”.
Αυτήν την μείζονα απειλή την επισημάναμε από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε το όνομα και ο χάρτης της “Γαλάζιας Πατρίδας” και από την πρώτη στιγμή που έγινε λόγος για συμφωνία της Τουρκίας με τη Λιβύη.
Μάλιστα, καλέσαμε τότε από τηλεοράσεως τον κ. Δένδια να μεταβεί στην Τρίπολη ακόμα και με ταχύπλοο, για να αποτρέψει την υπογραφή της.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Χάφταρ: Έλαβα τη «λαϊκή εντολή» να κυβερνήσω τη Λιβύη
Η χθεσινή ημέρα είναι πολύ πιθανόν να χαρακτηριστεί ως ιστορικής σημασίας για την Ελλάδα, αφού εξαλείφεται ο κίνδυνος που αναφέρθηκε πιο πάνω και εκπηγάζει από τη συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης.
Ο στρατάρχης Χαφτάρ, ανακοίνωσε ότι αναλαμβάνει την προεδρία της Λιβύης και ζήτησε από το κοινοβούλιο, που εδρεύει στην περιοχή που ελέγχει ο ίδιος, να εκπονήσουν ένα Σύνταγμα, για αν εγκριθεί και να ισχύσει, για τη διακυβέρνηση της (ανατολικής) Λιβύης.
Κατά τα φαινόμενα, ο Σαράζ και η Τουρκία, μπορεί να συνεχίζουν να έχουν υπό τον έλεγχό τους την Τρίπολη, όμως θα πρέπει να θεωρηθεί ως αδύνατον να ανακτήσουν τον έλεγχο του 90% του εδάφους της Λιβύης, που ελέγχει ο Χαφτάρ με τα στρατέυματά του.
Χωρίς να θέλουμε να υπεισέλθουμε σε θέματα διεθνούς νομιμότητας, προσπαθώντας να εκτιμήσουμε την πορεία των εξελίξεων, με βάση την εκδοχή ότι η Λιβύη θα χωριστεί στα δύο κράτη, αυτό της Τριπολίτιδας και εκείνο της Κηρυναϊκής, καταλήγουμε στο εξής συμπέρασμα:
Ο Χαφτάρ κατά πάσα πιθανότητα θα καταφέρει να εμπεδώσει την κυριαρχία του σε μεγάλο μέρος των εδαφών που ελέγχουν τα στρατέυματά του σήμερα και θα σχηματίσει κυβέρνηση, η οποία πιθανόν να αναγνωριστεί από σημαντικές αραβικές χώρες, όπως η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Συρία κ.ά.
Αν γίνει αυτό, τότε η συμφωνίες Ερντογάν-Σαράζ, εκ των πραγμάτων παύουν να ισχύουν, γιατί η περιοχή, ακτές και θαλάσσιες ζώνες, που έστω και αλα τούρκα λογική, εφάπτεται της τουρκικής ΑΟΖ, θα ανήκει στην δικαιοδοσία του κράτους του Χαφτάρ.
Τι σημαίνει αυτό;
Απελευθέρωση της Ελλάδας και της Κύπρου από έναν “βραχνά”, που υπό προϋποθέσεις θα οδηγούσε ακόμα και στο τέλος του Ελληνισμού στην Κύπρο, το ανατολικό Αιγαίο και τη Θράκη.
Αυτά προς το παρόν για το θέμα.
