Στο Gard, στη Βρετάνη, σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Ελλάδα ή η Ισπανία... Εδώ και αρκετές εβδομάδες, οι λοιμώδεις πυρκαγιές έχουν ρημάξει ολόκληρα δάση, καθιστώντας τις χώρες εξαιρετικά ευάλωτες στην ξηρασία, στις υψηλές θερμοκρασίες και στη χαμηλή υδρομετρία. Στη Ζιρόντ οι μαινόμενες πυρκαγιές έχουν ήδη καταστρέψει περισσότερα από 20.000 εκτάρια βλάστησης.
Συνήθως, αυτές οι βίαιες πυρκαγιές αφήνουν πίσω τους ένα μαυρισμένο από στάχτη τοπίο. Τι γίνεται όμως με τα απανθρακωμένα δάση όταν τελικά σβήσουν οι πυρκαγιές;
Το δάσος του Bessèges, στο Gard, κάηκε σε ποσοστό μεγαλύτερο του 80% στις αρχές Ιουλίου. Και είναι ήδη ώρα για ανασυγκρότηση. «Ο στόχος είναι να ξαναχτίσουμε ένα δάσος που θα είναι πιο ανθεκτικό στις δασικές πυρκαγιές», εξηγεί ο David Massa, επικεφαλής της εδαφικής μονάδας Cévennes-Cèze.
Ο στόχος: να φυτευτεί ένα «μωσαϊκό δάσος» διαφοροποιώντας τα είδη φυτών για να γίνει ισχυρότερο ενάντια στις πυρκαγιές και να προωθηθεί η βιοποικιλότητα. Η ιδέα είναι επίσης να αποφευχθεί το πλεόνασμα θαλάσσιων πεύκων, τα οποία είναι πολύ ευάλωτα στις φλόγες.
Στην περίπτωση της Ζιρόντ, «πρέπει να κάνουμε τον πληθυσμό των δέντρων πιο διαφοροποιημένο, για παράδειγμα με βελανιδιές, σκληρά ξύλα, τα οποία καίγονται λιγότερο γρήγορα και τα οποία θα μπορούσαμε να τοποθετήσουμε γύρω από κατοικίες για παράδειγμα», εξηγεί ο François Pitrel, δημοσιογράφος περιβάλλοντος στο BFMTV.
Από την άλλη πλευρά, για την Églantine Goux-Cottin της ICEF (Σύμβουλος Μηχανικός Περιβάλλοντος και Δασών) εάν η φυτεία «μωσαϊκού» είναι καλύτερη από μια μονοκαλλιέργεια, είναι απαραίτητο, αρχικά, να αφήσουμε το δάσος να αναγεννηθεί φυσικά.
«Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από τη φυσική αναγέννηση για να έχουμε ένα σταθερό και ανθεκτικό δάσος ενόψει της κλιματικής αλλαγής. Είναι απαραίτητο να του δώσουμε χρόνο να αναπτυχθεί ώστε να ξεκινήσει ξανά σε καλή βάση», εξηγεί στο BFMTV.com.
Σύμφωνα με την ίδια, πρέπει να «δώσουμε μια ευκαιρία στην ανάπλαση» διασφαλίζοντας παράλληλα την προστασία της περιοχής, ώστε το δάσος να μην είναι πολύ απασχολημένο και επίσης να αποφευχθεί οποιαδήποτε νέα εστία πυρκαγιάς, που είναι κατά 80% ανθρώπινης προέλευσης.
Μια γνώμη που συμμερίζεται ο Jean-Louis Pestour, εθνικός διευθυντής δασικών πυρκαγιών στο Εθνικό Δασαρχείο (ONF). «Πρέπει να αφιερώσουμε χρόνο για να σκεφτούμε με όρους ανασυγκρότησης και χωροταξικού σχεδιασμού. Πρέπει πρώτα να αξιολογήσουμε την ικανότητα της φύσης να αναγεννηθεί», εξηγεί.
«Μετά από δύο ή τρία χρόνια φυσικής αναγέννησης, βλέπουμε αν λειτουργεί και μετά αναρωτιόμαστε το ζήτημα της φύτευσης και του εμπλουτισμού με διαφοροποίηση», λέει η Eglantine Goux-Cottin.
Στο πλαίσιο αυτό, ο Εμμανουέλ Μακρόν ανακοίνωσε ένα «μεγάλο εθνικό έργο» για την ανοικοδόμηση του δάσους στη Ζιρόντ. «Θα ξεκινήσουμε τη δουλειά αμέσως», διαβεβαίωσε κατά την επίσκεψή του στο Teste-de-Buch.
Ωστόσο, μετά από μια πυρκαγιά, πρέπει να περιμένετε πολύ μέχρι να κυριαρχήσει η φύση. «Ο χρόνος της δασοκομίας είναι πολύς», εξηγεί ο Jean-Louis Pestour. «Μετά από δέκα χρόνια, τα δέντρα θα αρχίσουν να βγαίνουν», λέει η Églantine Goux-Cottin.
Τότε, μόνο μετά από είκοσι περίπου χρόνια θα βρούμε μια δασική κατασκευή στο σημείο της πυρκαγιάς. Τέλος, για να έχετε ένα ώριμο δάσος που ανακτά την αρχική του εμφάνιση πριν από την πυρκαγιά, πρέπει να περιμένετε μεταξύ 70 και 100 ετών.
Πέρα από τη βλάστηση, παράλληλα με την αναδόμηση του δάσους, η πανίδα θα χρειαστεί και χρόνο για να επανακατοικήσει τα μέρη. Πρώτα, τα έντομα θα επιστρέψουν για να τραφούν με το νεκρό ξύλο. Η παρουσία τους θα προσελκύσει στη συνέχεια τα πουλιά και στη συνέχεια σταδιακά άλλα είδη για αρκετές δεκαετίες.
