Εκείνοι που γνωρίζουν ότι ο Κορινθιακός έχει ένα σύμπλεγμα από μικρά νησάκια, τέσσερα στο σύνολό τους με το ένα από αυτά, μάλιστα, και κατοικήσιμο είναι ελάχιστοι. Πρόκειται για έναν επίγειο παράδεισο, που όποιος ανακαλύψει σίγουρα θα ερωτευτεί, όπως συνέβη και με τον Ωνάση, ο οποίος θέλησε κάποια στιγμή να αγοράσει ένα από αυτά (πριν τον Σκορπιό).
Βρίσκονται ακριβώς απέναντι από το Αίγιο, γεωγραφικά ανήκουν στην Στερεά Ελλάδα, ενώ διοικητικά στο νομό Φωκίδας. Η πρόσβαση σε αυτά πραγματοποιείται μόνο από θαλάσσης, με βαρκούλες που αναχωρούν από τα γειτονικά χωριά, ενώ η ύπαρξη αυτοκινήτων απαγορεύεται.
Το μεγαλύτερο, παρόλο που κι αυτό είναι λιλιπούτειο, από τα συνολικά τέσσερα νησάκια του Κορινθιακού –τα υπόλοιπα είναι τα ερημονήσια Αϊ-Γιάννης, Πρασούδι και Πλανέμι- και το μοναδικό κατοικημένο του συμπλέγματος, σε κοντινή απόσταση από το νομό Φωκίδας, και πιο συγκεκριμένα από τα χωριά Γλυφάδα και Σπηλιά, τα Τριζόνια είναι ένας ονειρικός προορισμός που αξίζει κανείς να ανακαλύψει.
Για την προέλευση της ονομασίας του νησιού οι επικρατέστερες απόψεις είναι τρεις. Η πρώτη θέλει η ετυμολογία του να αποδίδεται στο γεγονός ότι στο νησί υπήρχαν κάποτε πολλά τριζόνια και γρύλοι, ενώ η δεύτερη σχετίζεται με τις τρεις θαλάσσιες πύλες προς το νησί –μία από το Ιόνιο στα δυτικά, από τον Πειραιά στα ανατολικά και την Πελοπόννησο στα νότια. Τέλος, η τρίτη και τελευταία εκδοχή προέρχεται από την παραφθορά του «τριονήσια», μια λέξη που περιέγραφε το σύμπλεγμα των Τριζονίων, το οποίο αποτελείται από τρία κύρια νησιά: τον Άγιο Ιωάννη, το Πλανέμι και το Πρασούδι.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Αριστοτέλης Ωνάσης: Τα λαμπερά πάρτι στον Σκορπιό που άφησαν ιστορία-Εικόνες, Βίντεο
Το μικρό, πολύχρωμο και ήσυχο νησάκι, η έκτασή του φτάνει μόλις τα 2,5 τ.χλμ. με μέγιστο μήκος τα 3 χλμ. αποτελεί έναν πραγματικό επίγειο παράδεισο. Οι μόνιμοι κάτοικοί του δεν ξεπερνούν τους 60-70 κατά την διάρκεια του χειμώνα, ένας αριθμός που δεκαπλασιάζεται κατά την καλοκαιρινή σεζόν.
Μόλις βρεθεί κανείς εδώ μαγεύεται από την απόλυτη και χαρακτηριστική ησυχία και γαλήνη του νησιού, με μόνη «φασαρία» τον παφλασμό των κυμάτων, το κελάηδισμα των τζιτζικιών και τους ήχους των σκαφών και ιστιοπλοϊκών που καταφτάνουν στο νησί. Και φυσικά τις κουβέντες και τα γέλια των επισκεπτών του, οι οποίοι απολαμβάνουν στο έπακρο αυτό που τους προσφέρει απλόχερα το νησί και για το οποίο, άλλωστε, το επιλέξανε για τις διακοπές τους.
