"Έναν αιώνα μετά τη δημοκρατία του Ατατούρκ, οι Τούρκοι χαράζουν μια πορεία προς το άγνωστο", είναι ο τίτλος άρθρου Διεθνούς ΜΜΕ του οποίου τα κυριότερα σημεία είναι τα ακόλουθα:
" Προς τα πού μπορεί να κατευθυνθεί, η πολιτική σκηνή της Τουρκίας, καθώς ο πληθωρισμός συνεχίζει να σημειώνει υψηλά ρεκόρ, ενώ οι εκλογές που ενδέχεται να αλλάξουν το παιχνίδι, πλησιάζουν την επόμενη άνοιξη, είναι ένα σοβαρό ερώτημα.
CONTINUE READING
Τι συμβαίνει ανάμεσα σε Ρωσία-Τουρκία; "Κυρώσεις-χάιδεμα" κατά της Μόσχας με τα μάτια στραμμένα στις ενδιάμεσες εκλογές των ΗΠΑ
Την περασμένη εβδομάδα, ημέρες αφότου η Τουρκική Δημοκρατία ξεκίνησε τα 100 χρόνια της, το κυβερνών AKP συμπλήρωσε δύο δεκαετίες στην εξουσία.
«Όσο περισσότερο επιβιώνει ένα δημοκρατικό καθεστώς, τόσο λιγότερο πιθανό είναι να καταρρεύσει», έγραψε σε ένα βιβλίο του το 2009 ο Michael McFaul, πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στη Ρωσία.
«Όσο περισσότερο επιβιώνει μια απολυταρχία, τόσο πιο πιθανό είναι να καταρρεύσει».
Ο ιδρυτής της χώρας, Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, είναι μια φιγούρα της οποίας η κληρονομιά φαίνεται να γίνεται πιο εντυπωσιακή και πιο προβληματική κάθε χρόνο.
Είναι σταθερά εδραιωμένος ως μοναδικός εκσυγχρονιστής στη Μέση Ανατολή, φέρνοντας μια σχετικά σταθερή δημοκρατία και μια έκρηξη ανεξιθρησκίας σε μια περιοχή που έχει δει ελάχιστα από τα δύο τον περασμένο αιώνα.
Ο Ατατούρκ συγκρίνεται επίσης με τους Ευρωπαίους ηγέτες της εποχής του.
Το ότι ο Ατατούρκ πέτυχε όλα όσα έκανε στην Τουρκία την ίδια περίοδο τον τοποθετεί ανάμεσα στους λίγους σπουδαίους ηγέτες του 20ού αιώνα.
Η Πέμπτη σηματοδοτεί την 84η επέτειο του θανάτου του, η οποία θα προσφέρει και πάλι στους Τούρκους την ευκαιρία να εκφράσουν τη διαρκή υπερηφάνεια και τον θαυμασμό τους με τον δικό τους αμίμητο τρόπο.
Ωστόσο, ο Ατατούρκ κάποιοι του προσάπτουν ότι απέτυχε να σταματήσει ή να περιορίσει τη γενοκτονία των Αρμενίων και αναρωτήθηκα αν θεωρούσε τους Άραβες κατώτερους.
Πολλές από πολιτικές αποφάσεις, όπως η κατάργηση της αραβικής γραφής, η απαγόρευση του φέσι, ο τερματισμός του χαλιφάτου, ο περιορισμός των ισλαμικών εθίμων λήφθηκαν την περίοδο διακυβέρνησής του.
Και είναι εύκολο να τραβήξουμε μια γραμμή από το πέρασμα του Ατατούρκ ,στην ισλαμική επιρροή στη δημόσια ζωή στη γέννηση και την επακόλουθη κυριαρχία του AKP.
Η Μουσουλμανική Αδελφότητα ιδρύθηκε στην Αίγυπτο το 1928 εν μέρει ως απάντηση στο τέλος του χαλιφάτου. Το κόμμα Εθνικό Όραμα του Νετζμετίν Ερμπακάν, ουσιαστικά ένα τουρκικό τμήμα της Αδελφότητας, καθοδηγούσε τους ιδρυτές του AKP, οι οποίοι με τη σειρά τους έθρεψαν τα παράπονα των συντηρητικών Τούρκων που περιθωριοποιήθηκαν από τον κεμαλισμό.
Δημιουργώντας την κοσμική του δημοκρατία, ο Ατατούρκ πίστευε ότι έπρεπε να ευθυγραμμιστεί με τον στρατό και να βάλει το Ισλάμ σε ένα κουτί. Αυτό μερικές γενιές αργότερα, αναθεωρήθηκε από το AKP. Είναι έτοιμοι τώρα οι Τούρκοι να χαράξουν έναν νέο δρόμο;
Οι παρατηρητές της Τουρκίας γενικά θεώρησαν την εμφάνιση και τον τερματισμό της στρατιωτικής κηδεμονίας του AKP σαν να σηματοδοτεί μια μετακεμαλιστική περίοδο.
Τα τελευταία χρόνια, γίνεται πολύς λόγος για μια μετακεμαλιστική εποχή, με τους Τούρκους να απομακρύνονται από τον συντηρητισμό του ΑΚΡ και την πολιτική ισχυρών ανδρών και προς κάτι άλλο.
Ίσως, αρχίσουμε να βλέπουμε μια σύνθεση, καθώς οι ανταγωνιστικές ιδεολογίες διασταυρώνονται.
Εναλλακτικά, οι επόμενες δεκαετίες στην Τουρκία μπορεί να απηχούν τις αλλαγές στο εκκρεμές των Δημοκρατικών-Ρεπουμπλικανών που έχει δει η αμερικανική προεδρία από τις αρχές της δεκαετίας του 1990.
Η τουρκική κοινωνία είναι πιθανώς πολύ πολωμένη για να επιτύχει μια διαρκή συναίνεση σύντομα.
Η επιτυχία μπορεί απλώς να είναι μια σειρά από κάπως ελεύθερες και δίκαιες εκλογές, σχετική σταθερότητα και έναν βαθμό πολιτικού πλουραλισμού.
Τα παραπάνω αφορούν το εσωτερικό της Τουρκίας και τις ανακατατάξεις που ενδεχομένως να συμβούν στην εξουσία.
CONTINUE READING
Οι Ιρανοί μιλούν για επικείμενη στρατιωτική δράση των ΗΠΑ -”Η Τουρκία θα στείλει γεωτρύπανα αν η Ελλάδα στείλει πλοία της Νότια της Κρήτης”(Βίντεο)
Τα δύο τουρκικά ιδεολογήματα που αφορούν την Ελλάδα
Ωστόσο ο Ερντογάν επιχείρησε να επαναφέρει στην συνείδηση των Τούρκων πολιτών ένα πολύ σημαντικό Εθνικιστικό όραμα-ιδέα από την εποχή του Κεμάλ Ατταούρκ, αυτο του "μυστικού όρκου", δημιουργώντας παράλληλα και ο ίδιος ένα δικό του ανάλογο, αυτό της "Γαλάζιας Πατρίδας".
Το πρώτο από αυτά τα δύο ιδεολογήματα αφορά ανάκτηση από την Τουρκία απολεσθέντων εδαφών της τέως Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στα οποία περιλαμβάνονται μέρος της Συρίας, του Ιράκ, της Βουλγαρίας, η Κύπρος, η Κρήτη, τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και τα Δωδεκάνησσα, η Θράκη, η Ανατολική Μακεδονία μέχρι και την Θεσσαλονίκη και το δεύτερο σε αυθαίρετη επέκταση της τουρκικής ΑΟΖ σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, με σκοπό η Τουρκία να γίνει μεγάλη ναυτική δύναμη.
Πάνω σε αυτά τα δύο ιδεολογήματα εδράζονται και πραγματοποιούνται όλες οι κινήσεις της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, από την εισβολή και παραμονή του τουρκικού στρατού στο Β. Ιράκ και τη Συρία, από την αταλάντευτη στάση δημιουργίας 2 ανεξάρτητων κρατών στην Κύπρο, ως την μόνη αποδεκτή λύση από τους Τούρκους ,από τις απειλές για κατάληψη των νησιών μας στο Αιγαίο, συνοδευόμενους με τους εξωφρενικούς χάρτες Μπαχτσελί, από την υποτιθέμενη καταπίεση που βιώνει η μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης μας που οι Τούρκοι έχουν βαφτίσει "Τουρκική", από την αυθαίρετη και παντελώς παράνομη οριοθέτηση της ΑΟΖ της Τουρκίας με την Λιβύη, σε μια προσπάθεια κλοπής θαλάσσιων κοιτασμάτων που βρίσκονται στην Ελληνική ΑΟΖ νοτίως Κρήτης και τέλος από την προσπάθεια κλοπής ανάλογων κοιτασμάτων εντός της Κυπριακής ΑΟΖ.
Ωστόσο δεν είναι μόνο ο Ερντογάν που υιοθετεί αυτά τα δύο ιδεολογήματα τα οποία φέρνουν την Τουρκία σε τροχιά σύγκρουσης με την Ελλάδα και την Κύπρο, αφού και σημαντικό μέρος της νυν αντιπολίτευσης η οποία μέσω του ηγέτη του CHP Κιλιντάρογλου επικρίνει τον Ερντογάν ότι αφού λέει ότι θα πάρει τα νησιά μας στο Αιγαίο γιατί δεν το κάνει.
Η αντίδραση ΗΠΑ-Ελλάδας-Ισραήλ-Αιγύπτου
Οι κινήσεις αυτές της Τουρκίας την έχουν φέρει αντιμέτωπη όχι μόνο με την Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά και με άλλες χώρες της περιοχής, όπως το Ισραήλ και η Αίγυπτος, με τις οποίες διατηρούμε εξαιρετικά καλές σχέσεις.
Επίσης ο επαμφοτερίζον ρόλος της Τουρκίας , ακροβατώντας μεταξύ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και Ρωσίας στην Ουκρανία, αλλά και οι στενές σχέσεις μεταξύ Τουρκίας-Ρωσίας-Ιράν στη Συρία, έχουν προκαλέσει αντίδραση στις ΗΠΑ, οι οποίες αντιλαμβανόμενες ότι η Ελλάδα αποτελεί χώρα σταθερότητας και πυλώνα ασφαλείας για την περιοχή, έχουν έρθει πολύ κοντά μαζί της, επικαιροποιώντας γυρίζοντας την πλάτη στην Τουρκία.
Το παιγνίδι του Ερντογάν είναι δεδομένο, αφού προσπαθεί μέσω της διπρόσωπης στάσης του απέναντι σε ΗΠΑ και Ρωσία να εκμαιεύσει όσο το δυνατόν περισσότερα οφέλη για τη χώρα του σε μια προσπάθεια να την καταστήσει μεγάλη περιφερειακή δύναμη, με την βοήθεια του Οργανισμού τουρκικών χωρών , της Υπερκαυκασίας.
Οι 4 σημαντικές εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά
Αποτέλεσμα της διπρόσωπης εξωτερικής πολιτικής των Τούρκων είναι τα "απανωτά χαστούκια', από την Διεθνή κοινότητα στις αυθαιρεσίες της.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα παρατηρούνται 4 σημαντικές εξελίξεις, αλληλένδετες μεταξύ τους, οι οποίες σκιαγραφούν τις μελλοντικές εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά, οι οποίες είναι οι ακόλουθες:
1.Η αναγγελία από τον Έλληνα Πρωθυπουργό της άμεσης έναρξης διαδικασιών ανεύρεσης και εξόρυξης υδρογονανθράκων από την EXXON MOBIL, που μνημονεύσαμε.
2. Η πρόσφατη δήλωση του επικεφαλής της Εθνικής Επιχείρησης Πετρελαίου της Λιβύης Φαρχάτ Μπενγκντάρα, σύμφωνα με την οποία η χώρα του εξετάζει την δημιουργία δύο αγωγών φυσικού αερίου προς την Ελλάδα και την αιγυπτιακή πόλη Νταμιέτα.
3.Η πρόσφατη δήλωση βόμβα από εκπρόσωπο το ΥΠΕΞ των ΗΠΑ , σύμφωνα με την οποία η Ουάσιγκτον φαίνεται να συναινεί στην ενεργειακή διασύνδεση Ελλάδας-Λιβύης.
4. Η αναβολή επ'αόριστον του διαγωνισμού ιδιωτικοποίησής του λιμένα της Αλεξανδρούπολης και η συνέχιση λειτουργίας του υπό το καθεστώς του Δημοσίου.
Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα
Από τα παραπάνω αντιλαμβανόμαστε ότι η Ελλάδα επιχειρεί να τεθεί αυτή οδηγός των εξελίξεων και όχι να έπεται αυτών, ακολουθώντας το χρονοδιάγραμμα που συμφέρει τον Ερντογάν αναφορικά με τις έρευνες για υδρογονάνθρακες νοτίως της Κρήτης.
Η στάση των ΗΠΑ-Ελλάδας αναφορικά με την συνέχιση παραμονής του λιμένα της Αλεξανδρούπολης στο Ελληνικό δημόσιο, δείχνει ξεκάθαρα την τεράστια γεωστρατηγική σημασία που έχει αυτός για τον εφοδιασμό με οπλικά συστήματα και μέσα των Ουκρανών στον πόλεμο κατά της Ρωσίας, για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ΗΠΑ και την διατήρηση της ειρήνης στα Δυτικά Βαλκάνια, για την εναλλακτική οδό μεταφοράς σιτηρών από τα Ουκρανικά λιμάνια σε περίπτωση εμπλοκής της οδού Μαύρης θάλασσας-Στενά Κωνσταντινούπολης-Αιγαίο.
Συνεπώς, Ουάσιγκτον και Αθήνα θέλουν να έχουν υπό τον απόλυτο έλεγχο τους το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης.
Επίσης, τα παραπάνω δείχνουν ότι οι ΗΠΑ επιθυμούν να επικρατεί απόλυτη ασφάλεια στον άξονα Κρήτη-Αιγαίο-Αλεξανδρούπολη.
Το θέμα είναι ότι ο Ερντογάν έχει αυτοδεσμευτεί έναντι του Τουρκικού λαού με την υλοποίηση έρευνας-εξόρυξης υδρογονανθράκων νοτίως της Κρήτης, το επόεμνο χρονικό διάστημα, χωρίς ωστόσο να έχει προσδιορίσει το πού, δηλαδή αν θα είναι εντός της Ελληνικής ΑΟΖ, ή θα είναι πολύ κοντά στα παράλια ή και στο έδαφος της Λιβύης.
Δεν θα μας εξέπληττε καθόλου αν βλέπαμε το επόμενο χρονικό διάστημα τουρκικό γεωτρύπανο με προστασία τουρκικών πολεμικών πλοίων-drones-μαχητικών αεροσκαφών να αποπειραθεί να ενεργήσει γεωτρήσεις νότια της Κρήτης, αδιαφορώντας για το αν λίγα μίλια δυτικότερα κάνει έρευνες η Αμερικανική EXXON ΜΟΒΙL.
Σε τέτοια περίπτωση είναι βέβαιο ότι το επίπεδο της έντασης μεταξύ Αθήνας-Άγκυρας θα ανέβαινε επικίνδυνα, με πολύ μεγάλη πιθανότητα μια μείζονα Ελληνοτουρκική κρίση τουλάχιστον αρχικά, η οποία θα είχε τη δυναμική περαιτέρω στρατιωτικής κλιμάκωσης.
Ωστόσο, ΗΠΑ και Γαλλία μαζί με τις ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις μας ,αναμένουμε να ψαλιδίσουν τα περαιτέρω τουρκικά όνειρα και επιδιώξεις.
