Σύμφωνα με Ιταλούς ειδικούς:, το δόγμα, που αναπτύχθηκε από τον Ναύαρχο ε.α. Cem Gürdeniz, χρησιμοποιεί την αρχή της προηγμένης άμυνας για να επιδιώξει τρεις στόχους:
α. Να μετατρέψει την Τουρκία σε περιφερειακή θαλάσσια δύναμη.
β. Να υποστηρίξει της θαλάσσιες αξιώσεις της Άγκυρα.
γ. Να εμποδίσει όλες τις δυτικές προσπάθειες να μπλοκάρουν την τουρκική αυτονομία.
Η βασική αρχή της προηγμένης άμυνας επικεντρώνεται στη στρατιωτικοποίηση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, στην υπεράσπιση της τουρκικής κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας όσο το δυνατόν περισσότερο από τα χερσαία σύνορά της.
CONTINUE READING
Ελληνικά F-16 και Αμερικανικά F-18 σε κοινές ασκήσεις, ενώ η Τουρκία ψάχνει το "θαύμα" για τα δικά της την Δευτέρα στις ΗΠΑ
Αυτές οι δύο παράμετροι βασίζονται στην ανάπτυξη της αυτάρκειας στην αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας , η οποία ήδη παράγει ποιοτικά πολεμικά πλοία και οπλικά συστήματα.
Ο κύριος στόχος του τουρκικού δόγματος είναι να καταστήσει την Τουρκία μια περιφερειακή ναυτική δύναμη, η οποία εξοπλιζόμενη με σύγχρονα ναυτικά μέσα (Κορβέτες/Φρεγάτες Milgem, υποβρύχια Type 214, και ελικοπτεροφόρο/αποβατικόAnadolu), θα αποκτήσει τις απαραίτητες δεξιότητες για την προστασία των εθνικών της συμφερόντων στις γειτονικές θάλασσες (Εύξεινος Πόντος, Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο) και, εάν χρειαστεί, και πιο μακριά.
Αυτό χρησιμεύει στην ενίσχυση της περιφερειακής θέσης της Τουρκίας καθώς της επιτρέπει να διαμορφώνει πιο επιθετικά την έκβαση των περιφερειακών διαφορών, με τρόπο ευνοϊκό για τα εθνικά της συμφέροντα.
Σε μια ευρύτερη παγκόσμια σκηνή, αυτή η ενισχυμένη δύναμη μπορεί να λειτουργήσει αποτρεπτικά για τους δυτικούς που ασχολούνται με ζητήματα που απασχολούν έντονα την Άγκυρα, και μπορεί επίσης να αναδείξει την ελκυστικότητα της Τουρκίας ως εταίρου σε άλλες μεγάλες δυνάμεις, όπως την Ρωσίας και την Κίνα, με την οποία έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό μια αμφίθυμη σχέση.
Διαμάχη Ελλάδος-Τουρκίας για το Αιγαίο
Η διαμάχη για το Αιγαίο περιλαμβάνει μια σειρά από αμφιλεγόμενα ζητήματα που συνδέονται μεταξύ τους εδώ και δεκαετίες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας σχετικά με την κυριαρχία και τα συγγενικά δικαιώματα στην περιοχή του Αιγαίου Πελάγους.
Μια σειρά συμπεριφορών ( αποκλειστικά από την Τουρκία) είχε μεγάλη επίδραση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις από τη δεκαετία του 1970.
Αυτές οι επισφαλείς σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών οδήγησαν σε δύο περιπτώσεις σε κρίσεις που οδήγησαν Αθήνα και Άγκυρα κοντά σε ένοπλη αντιπαράθεση το 1987 και στις αρχές του 1996.
Τα περισσότερα από τα ζητήματα που αφορούν το Αιγαίο αφορούν την οριοθέτηση των περιοχών επιρροής και των δύο χωρών στον αέρα και στη θάλασσα στα αντίστοιχα εδάφη τους.
Τα προβλήματα αυτά οφείλουν τη δυναμικότητά τους σε μια γεωγραφική ιδιαιτερότητα του Αιγαίου.
Ενώ οι ηπειρωτικές ακτές της Ελλάδας και της Τουρκίας, που συνορεύουν με το Αιγαίο και στις δύο πλευρές, αντιπροσωπεύουν περίπου ίσα μερίδια της συνολικής ακτογραμμής της, ο συντριπτικός αριθμός των πολλών νησιών του Αιγαίου ανήκει στην Ελλάδα.
Συγκεκριμένα, υπάρχει μια αλυσίδα ελληνικών νησιών που ευθυγραμμίζονται κατά μήκος των δυτικών τουρκικών ακτών (Λέσβος, Χίος, Σάμος και Δωδεκάνησα), πολύ κοντά στην τουρκική ηπειρωτική χώρα.
Η γεωγραφική τους θέση εμποδίζει την Τουρκία να επεκτείνει οποιαδήποτε από τις ζώνες επιρροής της πέρα από μερικά ναυτικά μίλια από τις ακτές της.
Δεδομένου ότι η έκταση των θαλάσσιων και εναέριων ζωνών επιρροής, όπως τα χωρικά ύδατα και ο εθνικός εναέριος χώρος, μετράται από το πλησιέστερο έδαφος του εν λόγω κράτους, συμπεριλαμβανομένων των νησιών του, οποιαδήποτε επέκταση τέτοιων ζωνών θα ωφελούσε αναγκαστικά την Ελλάδα πολύ περισσότερο από την Τουρκία αναλογικά.
Σύμφωνα με τη λαϊκή αντίληψη αυτών των προβλημάτων στις δύο χώρες, η Τουρκία φοβάται ότι η Ελλάδα προσπαθεί να επεκτείνει τις ζώνες επιρροής της σε σημείο να μετατρέψει ουσιαστικά το Αιγαίο σε «ελληνική λίμνη».
Αντίθετα, η Ελλάδα φοβάται ότι η Τουρκία θα μπορούσε να προσπαθήσει να «καταλάβει το μισό Αιγαίο», δηλαδή να δημιουργήσει περιοχές τουρκικής επιρροής προς το κέντρο του Αιγαίου Πελάγους, πέρα από την σειρά των ελληνικών νησιών, μετατρέποντάς τα σε ένα είδος θύλακα, περικυκλωμένα από τουρκικά ύδατα, αποκόπτοντάς τας έτσι από την ηπειρωτική Ελλάδα.
Εξοπλισμός του τουρκικού πολεμικού ναυτικού
Από πρακτικής πλευράς, τα τελευταία χρόνια, ο Πρόεδρος Ερντογάν έδωσε ισχυρή ώθηση στον εκσυγχρονισμό του τουρκικού πολεμικού ναυτικού με την κατασκευή δύο πλοίων κλάσης Anadolu LHD που θα χρησιμοποιηθούν, ως ναυαρχίδες για την αύξηση της τουρκικής επιρροής στην περιοχή.
Επιπλέον, αυτή η κατηγορία LHD, που προέρχεται από το ισπανικό Juan Carlos I, θα εξοπλιστεί με UAV και θα φιλοξενήσει διάφορα τεθωρακισμένα οχήματα για την υποστήριξη των αποβατικών δυνάμεων, ξεκινώντας από το αμφίβιο όχημα MAV Zaha μέχρι τα άρματα μάχης Altay.
Παράλληλα με αυτά τα συστήματα, ξεκίνησε εκτεταμένο σχέδιο ναυπήγησης Κορβετών και Φρεγατών κλάσης Milgem, συμπεριλαμβανομένης της κατασκευής κορβετών κλάσης Ada, των φρεγατών κλάσης Istanbul και των αντιτορπιλικών TF 2000 με στόχο την αντικατάσταση των αμερικανικών φρεγατών κατηγορίας G, και των γερμανικών Meko 200TN.
“Το τουρκικό πρόγραμμα (MiLGEM) δημιουργήθηκε με το όραμα και την αποφασιστικότητα της Προεδρίας και της Διοίκησης των Ναυτικών Δυνάμεων προκειμένου να αξιοποιηθούν στο έπακρο οι εθνικές δομές και δεξιότητες”, δηλώνουν οι Τούρκοι.
Το σχέδιο και η ενσωμάτωση μιας σύνθετης ναυτικής πλατφόρμας εξοπλισμένης με σύγχρονη τεχνολογία που συμβαδίζει με την εποχή, και με στόχο υψηλά πρότυπα πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά στην Τουρκία, ξεκινώντας από την κλάση πολεμικών πλοίων Ada, χάρη στην υποστήριξη της τουρκικής βιομηχανίας.
Ως μεταβατική λύση μεταξύ της άφιξης των πρώτων σύγχρονων φρεγατών και αντιτορπιλικών και της αντικατάστασης των παλαιότερων μονάδων κατηγορίας, οι 4 πιο νέες Φρεγάτες G-class και οι Meko 200TN υπόκεινται σε αναβαθμίσεις μέσης διάρκειας με την εγκατάσταση εκτοξευτών VLS MK 41 και του σύγχρονου ραντάρ Smart S.
Επιπλέον, τα υποβρύχια Type 209/1200 θα αντικατασταθούν από τα σύγχρονα Type 214, επίσης γερμανικής παραγωγής, ενώ τα Type 209/1400 T1 θα εκσυγχρονιστούν με παρεμβάσεις στα οπτικά τους και στα συστήματα πλοήγησης.
Την ίδια στιγμή έχουμε σε εφαρμογή το πρόγραμμα υποβρυχίων Milden (Milli Denizalti) με την παράδοση των πρώτων σκαφών να αναμένεται το πρώτο μισό της δεκαετίας του 2030.
Το υποβρύχιο TS1700 (MILDEN) θα είναι ένα ντιζελοκίνητο υποβρύχιο για το οποίο η τουρκική εταιρεία STM ευρίσκεται σε φάση σχεδιασμού.
Το υποβρύχιο θα τροφοδοτείται από έναν ηλεκτρικό κινητήρα, δύο γεννήτριες ντίζελ με τη βοήθεια ενός ανεξάρτητου συστήματος πρόωσης αέρος (AIP), με δυνατότητα να φτάνει σε βάθος άνω των 300 μέτρων.
Το πλήρωμα θα αποτελείται από 25 + 6 μέλη με το σκάφος να διαθέτει αυτονομία έως και 90 ημέρες.
Το Milden θα είναι εξοπλισμένο με οκτώ τορπιλοσωλήνες των 533 χιλιοστών ικανοί να εκτοξεύουν μια ποικιλία από 16 σύγχρονες βαρέου τύπου τορπίλες, κυρίως τύπου Akya, αλλά και κατευθυνόμενους πυραύλους, όπως ο πύραυλος Atmaca που είναι υπό ανάπτυξη.
Ωστόσο, αυτή η πολιτική βίας και ναυτικού επανεξοπλισμού της Τουρκίας, έχει να αντιμετωπίσει μια δύσκολη οικονομική κατάσταση που πλήττει την χώρα εδώ και χρόνια, στην πραγματικότητα από τον Ιανουάριο η λίρα έχει υποτιμηθεί κατά 22 τοις εκατό και υπόκειται σε έντονες διακυμάνσεις στις αγορές συναλλάγματος.
Η τουρκική κυβέρνηση πιστεύει ότι η αδύναμη λίρα προσφέρει στη χώρα την ευκαιρία να αυξήσει τις εξαγωγές της και θεωρεί ότι η εγγύτητα της χώρας σε διεθνείς αγορές, όπως στην Ευρώπη, προσφέρει ένα επιπλέον πλεονέκτημα στους εξαγωγείς της χώρας εν μέσω ανόδου των τιμών των μεταφορών.
Η ανατίμηση του δολαρίου έναντι της λίρας είναι τόσο η αιτία όσο και η συνέπεια μιας ολόκληρης σειράς προβλημάτων και πολιτικών στην τουρκική οικονομία, όπως ο αυξανόμενος πληθωρισμός και το αυξανόμενο εμπορικό έλλειμμα, τα οποία έχουν προκαλέσει πολλά προβλήματα, συμπεριλαμβανομένης της δραματικής αύξησης του το κόστος σε βασικά είδη και στις τιμές των κατοικιών, τα οποία, με την σειρά τους, οδήγησαν σε μέτρα, όπως χαμηλά επιτόκια για στεγαστικά δάνεια για όσους αγοράζουν για πρώτη κατοικία και πρόσθετες αυξήσεις μισθών για τους κρατικούς υπαλλήλους.
Ωστόσο, η αδύναμη λίρα εξακολουθεί να σημαίνει περαιτέρω εμπορικό έλλειμμα, καθώς οι εισαγωγές της Τουρκίας ξεπερνούν τις εξαγωγές της, καταλήγει το ιταλικό άρθρο.
