Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση επαναπαύεται στην «ησυχία» που εξασφάλισε πρόσκαιρα στο Αιγαίο!
Ακόμα μία μείζονα πρόκληση προς τον ενιαίο Ελληνισμό, μεγέθους ανάλογου με τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, μεθοδεύει ο ισλαμοφασίστας Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν, με την εντολή σταδιακής απορρόφησης της Αμμοχώστου από το ψευδοκράτος. Την ίδια την περίκλειστη πόλη, για την οποία η Αθήνα (ως «προστάτιδα») δεν έκανε τίποτα τα προηγούμενα χρόνια προκειμένου να την αποσπάσει από τα τουρκικά δόντια, εκμεταλλεύεται το τουρκικό καθεστώς για να προωθήσει τα διχοτομικά σχέδιά του στην Κύπρο.
Ο Ερντογάν δεύτερη φορά μέσα σε λίγους μήνες χλευάζει την ανικανότητα των ελλαδικών και κυπριακών κυβερνήσεων να αποσπάσουν από την τουρκική «δαγκάνα» όχι κατεχόμενα εδάφη, αλλά τουλάχιστον την περιοχή των λεγόμενων Βαρωσίων, που βρέθηκε κατά τύχη σε τουρκικά χέρια… Ο Ερντογάν σε δύο χρόνους, τον Νοέμβριο του 2020 και, τώρα, τον Ιούλιο του 2021, σε αντίστοιχες ιστορικές επετείους, επιχειρεί να οικειοποιηθεί την πόλη της Αμμοχώστου, με τη διεθνή κοινότητα να εκδίδει υποκριτικά καταδίκες των τουρκικών ενεργειών, χωρίς κανένα αντίκρισμα.
CONTINUE READING
Σάλεχ: Το μνημόνιο Σαράζ - Ερντογάν είναι άκυρο- Να φύγουν όλα τα ξένα στρατεύματα από τη Λιβύη
Προανήγγειλε ο Ερντογάν και επισκέφθηκε παράνομα την πόλη τον περασμένο Νοέμβριο, στην 37η «επέτειο» ανακήρυξης του ψευδοκράτους, και τώρα ετοιμάζει αυτοκρατορική φιέστα στην ίδια περιοχή, στην αποφράδα 47η επέτειο της εισβολής, στις 20 Ιουλίου… Τις παράνομες αυτές ενέργειες επιτρέπουν η Ουάσινγκτον και η Μόσχα, το Πεκίνο και το Λονδίνο, με το Παρίσι να αντιδρά χωρίς αποτέλεσμα και ενώ το Βερολίνο σιωπά ως εάν να μην πρόκειται για κατεχόμενο ευρωπαϊκό έδαφος. Ο άθλιος ρόλος των επιγόνων των ναζί δεν περιορίζεται ασφαλώς στο συγκεκριμένο κεφάλαιο των γερμανοτουρκικών σχέσεων, αλλά αποτελεί ακόμα μία απόδειξη πως η Ε.Ε. οδεύει σε ταραχώδη διάλυση, εάν δεν συμμαζέψει έγκαιρα τις κυριαρχούσες εθνικές πολιτικές των ισχυρών πόλων της.
Στο σκηνικό αυτό, όπως διαμορφώνεται, θλίψη προκαλεί η παρακολούθηση των δηλώσεων της ελληνοκυπριακής ηγεσίας, σε πνεύμα και ύφος που θα μπορούσε να περιγραφεί με τις λέξεις: «Δυστυχώς, έχουμε κάνει ότι απαιτείται, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι παραπάνω…» Ακόμα μία φορά η Αγκυρα σχεδιάζει, το ψευδοκράτος υλοποιεί και η Λευκωσία (με την Αθήνα) διαμαρτύρεται και καταδικάζει…
Θα μπορούσαμε να σκεφτούμε σε πρότερο χρόνο νομιμοποιημένη ακτιβιστική παρέμβαση υψηλόβαθμου Κύπριου κυβερνητικού ή αυτοδιοικητικού στελέχους που θα διασπούσε τον τουρκικό κλοιό των συρματοπλεγμάτων άοπλος (πριν από τις μεθοδεύσεις του Ερντογάν), αλλά αυτή δεν θα ήταν «καθωσπρέπει» στάση δυτικής κυβέρνησης… Θα μπορούσαμε επίσης να σκεφθούμε παρέμβαση του ΟΗΕ, μέσω της UNFICYP, που θα ακύρωνε τα τουρκικά σχέδια, διά της επιβολής καθεστώτος «ουδέτερης ζώνης».
Άπνοια στο Αιγαίο
Την ίδια στιγμή, η Αθήνα παραμένει οχυρωμένη πίσω από την «ησυχία» που εξασφάλισε πρόσκαιρα στο Αιγαίο (ενώ η Κύπρος χάνεται) και επιμένει στη λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ), την οποία Τουρκία και ψευδοκράτος έχουν μετατρέψει σε κουρελόχαρτο που το σέρνει ο άνεμος. Θα αιφνιδιαστεί ακόμα μία φορά από τον Ερντογάν, όπως με το τουρκολυβικό μνημόνιο ή τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί.
Η Τουρκία συνεχίζει ακάθεκτη τους σχεδιασμούς της στην Αμμόχωστο, παρά τις έστω υποτονικές αντιδράσεις. Ο Ερντογάν ετοιμάζει εμφάνιση «αυτοκράτορα κατακτητή» στην Αμμόχωστο στις 20 Ιουλίου, ημέρα της «επετείου» της πρώτης εισβολής. Ο Τσαβούσογλου επισκέφθηκε τα κατεχόμενα ως προπομπός του Ερντογάν προκειμένου αφενός να επιθεωρήσει την πορεία των έργων και αφετέρου να συζητήσει με τον Τατάρ τις επόμενες κινήσεις.
Ωστόσο, διερωτάται κανείς πώς γίνεται τη μια στιγμή η Τουρκία να βρίσκεται «στριμωγμένη στον τοίχο», απομονωμένη και πιεζόμενη ως προς τις θέσεις που υποστηρίζει στο Κυπριακό, και την άλλη στιγμή Αθήνα και Λευκωσία να μην μπορούν να συμμαζέψουν τις τουρκικές ακρότητες. Η Τουρκία κατάφερε με πονηρία να καταστρέψει το κεκτημένο του Κραν Μοντανά, όπου ο πρώην ΥΠΕΞ Ν. Κοτζιάς είχε σχεδόν επιβάλει την άρση των εγγυήσεων και την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων.
Η Αμμόχωστος πρόσχημα για μαξιμαλιστικές επιδιώξεις
Σύμφωνα με εκτιμήσεις διπλωματικών κύκλων στην Αθήνα, το τουρκικό «παιχνίδι» με την Αμμόχωστο δεν αφορά αυτήν καθεαυτήν την κατοχική διαχείριση της περίκλειστης πόλης, αλλά το Κυπριακό στο σύνολό του και καταδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο η Τουρκία επιχειρεί να πολιτευτεί το επόμενο διάστημα στο Κυπριακό. Η Τουρκία στέλνει μηνύματα προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν επιδιώκει λύση σε βάση Δικαίου, αλλά επιθυμεί ολόκληρη την Κύπρο. Οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι ούτε η λύση περί δύο κρατών είναι αυτή που την ικανοποιεί και την οποία προσχηματικά προτείνει προκειμένου να επιτύχει στον επόμενο κύκλο συνομιλιών υπό τον ΟΗΕ την πολιτική ισότητα ή κάποιου είδους αναβάθμιση του ψευδοκράτους, το οποίο σε βάθος χρόνου θα αξιοποιήσει για το επόμενο τακτικό βήμα της.
Σε συνάντηση του Ερσίν Τατάρ με την πρέσβειρα της Γαλλίας στη Λευκωσία Σαλίνα Γκρενέ Καταλανό (Salina Grenet-Catalano) την περασμένη εβδομάδα στα Κατεχόμενα, ο καταζητούμενος στο παρελθόν από τη βρετανική κυβέρνηση Τουρκοκύπριος ηγέτης είπε ότι «μια δίκαιη, μόνιμη και βιώσιμη συμφωνία στην περιοχή και στην Κύπρο θα μπορούσε να βρεθεί στο πλαίσιο του σεβασμού της απόλυτης ισότητας των δύο πλευρών».
«Απόλυτη ισότητα»
Εξάλλου, η γραπτή δήλωση της εκπροσώπου του Τατάρ μετά τη συνάντηση ανέφερε διευκρινιστικά ότι «ο κ. Τατάρ είπε στη Γαλλίδα πρέσβειρα πως «η απόλυτη ισότητα θα μπορούσε να επιτευχθεί με μια σχέση που περιέχει τη συνεργασία των υφιστάμενων δύο κρατών στη βάση της κυριαρχικής ισότητας και του ισότιμου καθεστώτος διεθνώς». Άποψη η οποία αποτελεί παραλλαγή της θέσης αφετηρίας περί δύο κρατών, υπό τον μανδύα «συνεργασίας», που θα αποτελεί τον μόνο συνδετικό κρίκο ανάμεσα στις δύο πλευρές. Δηλαδή, μας δουλεύει…
