Γράφει ο Χρήστος Βαλκάνιος
Πολλές οι κατηγορίες που είχαν αποδοθεί στον Μιλόσεβιτς από την Δύση και μάλιστα με ιδιαίτερη σφοδρότητα και επιμονή, προκειμένου να δικαιωθεί η επέμβαση των Αμερικανών στα Βαλκάνια, που στόχο είχε την διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας. Όμως τελικά ο «κακός λύκος» απ’ ότι αποφάσισε το δικαστήριο της Χάγης δεν είναι τόσο κακός, για τα εγκλήματα στη Βοσνία και απαλλάχθηκε των κατηγοριών. Έχουμε ξεκάθαρα μπροστά μας πάλι, μια περίπτωση που αποδεικνύει ότι προκειμένου να γίνει μια πολεμική επέμβαση κατασκευάζονται κατηγορίες, που με τον κατάλληλο τρόπο αποκτούν δημοσιότητα και έτσι δημιουργείται ηθική νομιμοφάνεια.. Το ίδιο εξάλλου είδαμε να γίνεται και στο Ιράκ και φυσικά θα συνεχίσει να συμβαίνει σαν μια πολύ πετυχημένη συνταγή.
Έτσι, οι δεκάδες χαρακτηρισμοί που ακούγαμε για τον Μιλόσεβιτς από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης όπως, «είναι εγκληματίας πολέμου», «προκάλεσε γενοκτονία στη Βοσνία», «είναι φονιάς, είναι ο χασάπης των Βαλκανίων», τελικά αποδείχθηκαν ανήθικη προπαγάνδα, αφού ο «εγκληματίας πολέμου» Μιλόσεβιτς, ο οποίος σύρθηκε στα διεθνή δικαστήρια «για να πληρώσει για τη γενοκτονία στη Βοσνία», κρίθηκε αθώος από το Δικαστήριο της Χάγης. Δυστυχώς ο ίδιος δεν πρόλαβε να χαρεί την απονομή δικαιοσύνης, καθώς πέθανε στο κελί της φυλακής όπου κρατούνταν πριν από 10 χρόνια. Αυτή η είδηση βέβαια πέρασε στα «ψιλά» και δεν έπαιξε στο διεθνές δελτίο ειδήσεων, προφανώς γιατί κάποιοι έκαναν πολύ βρώμικη δουλειά και δεν πρέπει να εκτεθούν.
Αξίζει όμως να σημειωθεί μια σημαντική ανάλυση του Ron Paul Institute σχολιάζοντας τον τρόπο με τον οποίον ο πρώην πρόεδρος της Σερβίας αρχικά στοχοποιήθηκε, στη συνέχεια δαιμονοποιήθηκε κι εν τέλει εξοντώθηκε από τη Δύση. Αναφέρει λοιπόν ότι «Τα τελευταία 20 τόσα χρόνια σχολιαστές νεοσυντηρητικοί και φιλελεύθεροι, αυθεντίες, έχουν να μας πουν σε κάθε δυνατή ευκαιρία ότι ο Μιλόσεβιτς ήταν ένας δικτάτορας και ευθύνεται για τη γενοκτονία στα Βαλκάνια τη δεκαετία του 1990. Η προπαγάνδα του ΝΑΤΟ είπε τα ίδια και σε μια άλλη περίπτωση στο Ιράκ το 2003, με αποτέλεσμα σήμερα στη χώρα να επικρατεί το χάος». Υπενθυμίζει μάλιστα και τη σπουδή του CNN να χαρακτηρίζει τη δίκη Μιλόσεβιτς ως πιο σημαντική ακόμη και από τη Δίκη της Νυρεμβέργης, ενώ υπογράμμιζε ότι «όποιος τολμούσε να αμφισβητήσει τη γραμμή του ΝΑΤΟ ήταν χαρακτηρισμένος υποστηρικτής των εγκλημάτων του Μιλόσεβιτς ή ακόμη χειρότερα, αρνητής της γενοκτονίας».
Παρ' όλα αυτά όμως και παρά τη δημοσιότητα γύρω από τη «δίκη του αιώνα», σύντομα φάνηκε ότι η δίωξη είχε πολλά κενά. Οι μακάβριοι ισχυρισμοί από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους για γενοκτονία αποδείχθηκαν τελικά ψευδείς. Αντίθετα ο Μιλόσεβιτς δεν ευθυνόταν για την εθνοκάθαρση που έγινε στη Βοσνία, αλλά στην πραγματικότητα είχε εναντιωθεί.
Θεωρούμε ότι τελικά θα πρέπει να υπάρχει μεγάλη επιφύλαξη σε όσα ακούγονται και δημοσιεύονται καθόσον τα συμφέροντα είναι τεράστια και οι ηθικοί νόμοι ποδοπατούνται. Στις μέρες μας βλέπουμε το ίδιο να συμβαίνει και στην Συρία αλλά και στις Ρωσοτουρκικές σχέσεις, χαρακτηριστικό παράδειγμα η κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους και ο θάνατος των πιλότων, που ξεχάστηκε ξαφνικά ή χρησιμοποιήθηκε κατάλληλα, όταν τα ρωσικά συμφέροντα το απαιτούσαν. Μάλιστα ο κακός Ερντογάν τώρα ξαφνικά έγινε ο καλύτερος φίλος του Πούτιν , δεν υπάρχει έλεος …
Χρήστος Καλογερόπουλος – Βαλκάνιος
Στρατηγικός Αναλυτής
Εξειδικευμένος σε Θέματα Διεθνούς Ασφάλειας
στη ΝΑ Μεσόγειο
