Γράφει ο Χρήστος Βαλκάνιος
Η αναγνώριση από την Γερμανία της γενοκτονίας των Αρμενίων, αποτελεί μια τεράστια πρόοδο και βεβαίως γενναία πράξη εκ μέρους της, όταν όπως είναι φυσικό και γνωστό, δεχότανε τεράστιες πιέσεις από την Τουρκία, την στιγμή που και η ίδια είναι ευάλωτη σε ανταποδοτικές καταγγελίες των Τούρκων, όπως η δραματική υπενθύμιση της συμπεριφοράς της κατά των Εβραίων στον δεύτερο μεγάλο πόλεμο. Παρά ταύτα το γερμανικό κοινοβούλιο υπερψήφισε την αναγνώριση, προς έκπληξη όλων όσων πίστευαν το αντίθετο, βάζοντας μια επιπλέον φωνή ενάντια στην βαρβαρότητα. Τόσο δε οι Τούρκοι νοιώθουν απελπισμένοι καθόσον βλέπουν να απομονώνονται όλο και περισσότερο, που μάλιστα προβαίνουν και σε εντελώς ανεύθυνες και σπασμωδικές κινήσεις, όπως οι διαρροές της πληροφορίας ότι δέχονται πιέσεις από τους πολίτες της Τουρκίας να λειτουργήσει πάλι η Αγία Σοφία ως τζαμί …
Έτσι, ως αρχική αντίδραση της Άγκυρας για την αναγνώριση της Γενοκτονίας από τη γερμανική Βουλή αποτέλεσε η ανάκληση του Πρεσβευτή στην Τουρκία, που μπορεί να θεωρηθεί όμως ότι είναι μια συνηθισμένη ενέργεια που γίνεται κάθε φορά που μια χώρα αναγνωρίζει τη Γενοκτονία. Όμως η Τουρκία δεν έμεινε εκεί, εντελώς αμήχανη και ταραγμένη προβαίνει πλέον σε σπασμωδικές και θα λέγαμε κινήσεις μερικού πανικού. Ο κατευθυνόμενος και απόλυτα υποστηρικτής του Ερντογάν, φιλοκυβερνητικός Τύπος, υποστηρίζει ότι οι Γερμανοί δεν δικαιούνται να μιλούν για Γενοκτονία, γιατί το παρελθόν τους είναι βεβαρημένο. Οι άνθρωποι που έστελναν τους Εβραίους στα κρεματόρια δεν μπορεί να κατηγορούν τους Τούρκους για Γενοκτονία. Πολλοί μάλιστα υπενθυμίζουν ότι την εποχή εκείνη Γερμανοί Στρατηγοί διοικούσαν τον τουρκικό Στρατό. Επίσης μια ακραία άποψη εξέφρασε ο βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος Samil Tayyar, ο οποίος έγραψε στο λογαριασμό του στο twitter ότι πρέπει σαν αντίποινα να επαναλειτουργήσει η Αγία Σοφία ως τέμενος. Ο βουλευτής εξέφρασε τους ευσεβείς πόθους του, που όμως εκφράζουν ένα γενικότερο κλίμα αντίδρασης στην Τουρκία. Τώρα γιατί αυτό θα πειράξει περισσότερο τους Γερμανούς απ’ ότι τους Έλληνες ή τους Ρώσους, είναι αυτό που λέγαμε για κινήσεις μερικού πανικού. Βέβαια υπάρχουν και οι αντίθετες φωνές, που ακόμα τολμάνε να διατυπώνουν τις σκέψεις τους, παρά τον κίνδυνο, το καθεστώς Ερντογάν να τους στείλει για πολλά χρόνια στη φυλακή ή στην εξορία ή σε κανένα λάκκο με Κούρδους …, όπως ο γνωστός καθηγητής Μπασκίν Οράν, που υποστηρίζει ότι η Άγκυρα δεν οφείλει να λογοδοτεί για πράξεις που έγιναν από το κόμμα Ένωσης και Πρόοδος το 1915. Αντιθέτως θα πρέπει να ζητήσει συγνώμη από τους Αρμενίους, αλλά και από τους Τούρκους πολίτες, γιατί τους απέκρυψαν αυτή την τραγωδία. Είναι σημαντικό επίσης ότι έντεκα Τούρκοι βουλευτές στη Γερμανική βουλή, δείχνοντας ανθρώπινη ευαισθησία και μακριά από τις απειλές του Τουρκικού κατεστημένου υπερψήφισαν την αναγνώριση της Γενοκτονίας.
Θεωρούμε γενναία την απόφαση της Γερμανίας να πράξει το ηθικά σωστό, αφήνοντας στην άκρη πολιτικές σκοπιμότητες. Παρά τις προσπάθειες και πιέσεις της Τουρκίας για το αντίθετο, η Γερμανία στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και αυτό οφείλουμε να της το αναγνωρίσουμε. Η μεγαλύτερη αυτή τη στιγμή αντίδραση της Τουρκίας θα έχει να κάνει περισσότερο με το προσφυγικό, παρά με την Αγία Σοφία όπως τόσο ανόητα έσπευσαν ορισμένοι να απειλήσουν. Σε κάθε περίπτωση η Τουρκία είναι αυτή που βρίσκεται καθημερινά μπροστά και σε ένα καινούργιο αδιέξοδο, με την διεθνή απομόνωση να είναι ήδη μια πραγματικότητα.
Χρήστος Καλογερόπουλος – Βαλκάνιος
Στρατηγικός Αναλυτής
Εξειδικευμένος σε Θέματα Διεθνούς Ασφάλειας
στη ΝΑ Μεσόγειο
