Προσπαθώντας να βγάλουμε κάποια επί μέρους συμπεράσματα από το τρομοκρατικό χτύπημα της Τρίτης στην Κωνσταντινούπολη, διαπιστώνουμε ότι είναι πλέον ολοφάνερο ότι έχουμε μια μεταβολή των τρομοκρατικών στόχων στο εσωτερικό της Τουρκίας. Πλέον οι στόχοι δεν είναι αντικυβερνητικοί όπως μέχρι τώρα, αλλά θίγουν απευθείας το τουρκικό κατεστημένο. Την αλλαγή αυτή εξηγεί με πολύ αναλυτικό τρόπο η Boston Globe.
Ο Ερντογάν ήταν κάποτε ένας πολύ φίλος του ηγέτη της Συρίας Μπασάρ αλ-Ασάντ. Όταν οι πρώτες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις ξέσπασαν στη Συρία το 2011, ο Ερντογάν ενημέρωσε τον φίλο του πώς πρέπει να αντιδράσει. Ο Άσαντ τότε απάντησε ότι δεν χρειαζόταν συμβουλές και ότι θα έκανε ό, τι πίστευε καλύτερο. Αυτή ήταν η αφετηρία των «ηφαιστιακής ισχύος συναισθημάτων» του Ερντογάν. Ορκίστηκε να κάνει το παν για να καθαιρέσει τον Άσαντ, συμπεριλαμβανομένης της υποστήριξης τρομοκρατικών ομάδων, όπως το ISIS.
Η Τουρκία έχει επιτρέψει σε ξένους μαχητές να περάσουν μέσα από το έδαφος της για να ενταχθούν σ’αυτές τις ομάδες. Επέτρεψε στον ISIS να διατηρήσει κλινικές υγείας μέσα στην Τουρκία, όπου οι τραυματίες μαχητές του αναρρώνανε και στη συνέχεια αποστέλλονταν πίσω στο πεδίο της μάχης. Η Υπηρεσία πληροφοριών της έχει αποστείλει παράνομα όπλα σε αντάρτες στη Συρία. Όταν οι δημοσιογράφοι ανακάλυψαν ένα καραβάνι όπλων, και οι στρατιωτικοί αξιωματούχοι διαμαρτυρήθηκαν, ο Ερντογάν τους συνέλαβε.
Ο Ερντογάν βλέπει δύο μεγάλους εχθρούς στη Συρία: την κυβέρνηση Άσαντ και τους Κούρδους. Ήταν περισσότερο από πρόθυμος να συνεργαστεί με οποιαδήποτε ομάδα που να μοιράζεται την επιθυμία του να καταστρέψει αυτές τις δύο δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων των ομάδων του ISIS. Οι τρομοκρατικές οργανώσεις, ωστόσο, δεν είναι ποτέ ικανοποιημένες με τίποτα λιγότερο από τη ολική δέσμευση. Ήταν τρέλα για τους Τούρκους ηγέτες να πιστεύουν ότι θα μπορούσαν να χειριστούν ομάδες ανταρτών της Συρίας για τους δικούς τους σκοπούς. Όταν λοιπόν κάτω από την πίεση των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στο ΝΑΤΟ, προσπάθησαν να μετριάσουν την στήριξη τους σε αυτές, τότε είναι που επιβεβαίωσαν την διάσημη παρατήρηση του προέδρου John F. Kennedy, ότι «όσοι ανόητα επιδίωξαν την εξουσία καβάλα στην τίγρη, κατέληξαν στο στομάχι της».
Η βομβιστική επίθεση στην Κωνσταντινούπολη μπορεί να είναι το περιστατικό που θα κάνει τελικά την Τουρκία να αλλάξει focus και να επικεντρώσει τις προσπάθειες της για τον πραγματική εχθρό δηλαδή τις βίαιες ομάδες τζιχαντιστών, όπως το ISIS και το Nusra Front, η οποία είναι θυγατρική της Αλ Κάιντα στη Συρία. Επιτρέποντας στον ISIS και άλλες αντί-Άσαντ ομάδες να κινούνται ελεύθερα στις τουρκικές πόλεις κατά μήκος των συνόρων, η Τουρκία έθεσε τα θεμέλια για το θέατρο των συγκρούσεων. Ήταν αναπόφευκτο ότι ο ISIS θα απαιτούσε συνεχώς περισσότερα από την Τουρκία. Όταν όμως η Τουρκία έφθασε ένα όριο, έγινε εχθρός.
Μέχρι τώρα, οι τρομοκρατικές επιθέσεις στο εσωτερικό της Τουρκίας έχουν πραγματοποιηθεί είτε στην περιοχή των συνόρων, την περιοχή των Κούρδων, ή σε χώρους όπου συγκεντρώνονται οι επικριτές της κυβέρνησης Ερντογάν. Αυτό δεν ισχύει πια .Η τωρινή επίθεση συνέβη σε μια ιστορική πλατεία κοντά σε υπέροχα τζαμιά και βυζαντινά ερείπια που προσελκύουν εκατομμύρια τουρίστες κάθε χρόνο. Οι νεκροί περιλαμβάνουν αλλοδαπούς, κυρίως Γερμανούς. Αυτό θα επηρεάσει φυσικά τον τουρισμό, αλλά πιο σημαντικό γεγονός είναι ο συμβολισμός τέτοιου είδους βίας στην ιστορική καρδιά του έθνους.
Σε ένα παραλήρημα που αντανακλούσε την προσέγγιση του γενικά στην πολιτική, με γνώμονα το συναίσθημα, ο Ερντογάν κατήγγειλε ξένους ακαδημαϊκούς και συγγραφείς ως έχοντες ευθύνη για την επίθεση. Μάλιστα κατονόμασε τον καθηγητή του MIT Νόαμ Τσόμσκι, έναν ιστορικό υπερασπιστή των Κούρδων, ως έναν από αυτούς. Αυτό αντικατοπτρίζει την προφανώς βαθιά πίστη του ότι η Τουρκία όπου κατοικούν κατ 'εκτίμηση 15 εκατομμύρια Κούρδοι, απειλείται πολύ περισσότερο από αυτούς, παρά από τρομοκρατικές ομάδες όπως ο ISIS.
Θεωρούμε τελικά ότι η βομβιστική επίθεση σε μια ιστορική πλατεία της Κωνσταντινούπολης όπου συχνάζουν τουρίστες, ήταν το έμμεσο αποτέλεσμα της εξωφρενικά τυχοδιωκτικής πολιτικής της Τουρκίας έναντι της Συριακής σύγκρουσης. Πλέον η Τουρκία απ΄ότι φαίνεται έφυγε από την πλάτη της Τίγρης και είναι πλέον στο στόμα της και αν δεν προσέξει θα την κατασπαράξει.
