Ο Γουρίας ο ένδοξος και ο Σαμωνάς ο θαυμάσιος, μαρτύρησαν επί Διοκλητιανού αγωνιζόμενοι τον Ιερό αγώνα της χριστιανικής πίστης. Συνελήφθησαν από τον ηγεμόνα Αντωνίνο και κατάφεραν να πείσουν πολλούς να μη λατρεύουν τα είδωλα. Υπέστησαν με θαυμαστή υπομονή πολλά βασανιστήρια και στο τέλος αποκεφαλίσθηκαν.
Ο Άβιβος ο πάνσοφος έζησε επί Λικινίου, λίγα χρόνια αργότερα και καταγόταν από ένα χωριό της Έδεσσας. Χειροτονήθηκε Διάκονος και διακρινόταν για τη μεγάλη ευσέβεια και για τη θερμή αγάπη του στο Ιερό κήρυγμα.
Ο ηγεμόνας Λυσανίας, όταν είδε τον Άβιβο να προσελκύει πολλούς ειδωλολάτρες με το θερμό του κήρυγμα, τον συνέλαβε και αφού τον κρέμασε σε στύλο το βασάνισε ανελέητα. Στη συνέχεια τον έριξε μέσα στη φωτιά, και έτσι ο Άβιβος παρέδωσε το πνεύμα του στο Θεό. Όπως αναφέρει ο υμνογράφος στο απολυτίκιο των Αγίων μας, «Τα θαύματα τούτων των μαρτύρων σου, Χριστέ, μάς τα δώρισες όπως το ακαταμάχητον τείχος». Οι πιστοί δε γνωρίζουν μέσα από την εμπειρία τους και την εκκλησιαστική παράδοση άλλον αγαθό και φιλάνθρωπο από τον Ιησού Χριστό, στον οποίο πρεσβεύουν οι Άγιοι Ομολογητές Μάρτυρες και ο οποίος Δωρεοδότης Κύριος τους χάρισε τα χαρίσματα και την Αγιότητα.
