Με την άσπορη σύλληψη του Υιού του Θεού στη μήτρα της Παρθένου Μαρίας, υλοποιείται η υπόσχεση του Θεού Πατέρα προς τους πρωτοπλάστους, και μετά απ’ αυτούς προς τους Δικαίους της Παλαιάς Διαθήκης. Ότι δηλαδή θα έστελλε τον Υιό Του, για να συντρίψει το κράτος του διαβόλου και να επαναφέρει τον εκπεσόντα άνθρωπο στον Παράδεισο.
Η είσοδος του Θεού στην ιστορία, με την πρόσληψη ολόκληρης της ανθρωπίνης φύσεως, ξεκίνησε με το πανίερο γεγονός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ και υλοποιηθήκε μετά από εννιά μήνες με τη γέννηση του Θείου Βρέφους. Το σωτήριο αυτό γεγονός σηματοδοτεί την έναρξη της λύτρωσης τής ανθρωπότητας και της επανασύνδεσής της με το Θεό.
Για το Χριστό, αυτή η υπέρλογη εκδήλωση αγάπης ισοδυναμεί με ταπείνωση ή κένωση (άδειασμα-συγκατάβαση). Εξασφαλίστηκε η σωτηρία των ανθρώπων με τρόπο ελεύθερο και συνάμα καταληπτό. «Ο Υιός του Θεού Υιός της Παρθένου γίνεται», όπως ψάλλει η Εκκλησία. Και αυτό, καταγράφεται ως θεμελιώδης διδασκαλία της Χριστιανικής Πίστης.
Ο Σωτήρας Χριστός προσφέρει στους ανθρώπους όχι μόνο τη διάσωση από τη φθορά και το θάνατο, αλλά τους προσφέρει και τον αγιασμό και την κατά χάριν θέωση. Είναι κατά φύση Υιός του Πατρός, αλλά με τη χωρίς όρια θεϊκή αγάπη Του προσλαμβάνει την ανθρώπινη φύση, παραμένοντας τέλειος και αναμάρτητος. Με την εκούσια θυσία Του σώζει την ανθρώπινη φύση και ολόκληρη τη δημιουργία.
Θέλοντας ο προαιώνιος Λόγος του Θεού να πλησιάσει τον άνθρωπο, που είναι κι αυτός παιδί του Θεού, και να τον σώσει, προσέλαβε τη δική του φύση, μάλιστα με ίδιο τρόπο, μέσω της σύλληψης και της γέννησής Του από την Αειπάρθενο Θεοτόκο, χωρίς όμως τη συνάφεια ανδρός, αλλά με τη βουλή του Θεού.
Η ημέρα του Ευαγγελισμού σηματοδοτεί την έναρξη της εν Χριστώ σωτηρίας, με τη Γέννηση, η οποία σωτηρία κορυφώνεται με τα Πάθη και τη νίκη κατά του θανάτου. Συνεπώς, δεν είναι τυχαίο που κατά την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, μέσα από την Ακολουθία των Χαιρετισμών, ανοίγεται διάπλατα μπροστά μας η διήγηση της άσπορης σύλληψης και σάρκωσης του Κυρίου μας Ιησού Χριστού από την αγνή Μητέρα του τη Θεοτόκο Μαριάμ.
Η πίστη στο Σωτήρα μας Ιησού μάς παρέχει τη βεβαιότητα ότι μπορεί και θέλει να μας σώσει, όχι μόνο επειδή είναι παντοδύναμος, αλλά γιατί δέχτηκε να γίνει ένας από μας. Να γευθεί ακόμη και το θάνατο, για να ανυψώσει μέσω του εαυτού Του την ανθρώπινη φύση και να την επαναφέρει εκεί από όπου είχε εκπέσει, στη δόξα του Θεού Πατέρα.
Σήμερα επίσης το ελληνικό έθνος τιμά την έναρξη της Εθνικής Παλιγγενεσίας του 1821. Πέρα από τις ιστορικές αποδείξεις για την συνολική προσφορά της Εκκλησίας, τόσο μέσα στους αιώνες της σκλαβιάς όσο και στον αγώνα του 1821, γεγονός αναμφισβήτητο είναι ότι οι πρωτεργάτες της επανάστασης, που συνειδητά επέλεξαν να της προσδώσουν και θρησκευτικό χαρακτήρα, τη συνέδεσαν με την ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.
Ιδιαίτερα σήμερα, οι απανταχού Έλληνες καλούνται να προχωρήσουν στο μέλλον δημιουργικά, με πίστη στην πρόνοια του Θεό, αυτοπεποίθηση στις ακατάβλητες δυνάμεις του, φιλαδελφία και αλληλεγγύη, ούτως ώστε να εργαστούν ενωμένοι μεταξύ τους για τη σωτηρία της πατρίδας, με σύμμαχο την υπέρμαχο στρατηγό, την Υπεραγία Θεοτόκο.
«Ο Υιός του Θεού υιός της Παρθένου γίνεται και Γαβριήλ την χάριν ευαγγελίζεται. Διό και ημείς συν αυτώ τη Θεοτόκω βοήσωμεν∙ Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά Σου».
Σήμερα επίσης, Παρασκευή της Γ΄ Εβδομάδας των Νηστειών, ενώ πρωί τελείται πανηγυρική η Θεία Λειτουργία, ένεκα της εορτής του Ευαγγελισμού, το απόγευμα, τελείται ο Εσπερινός της αποδόσεως της εορτής, ο οποίος ολοκληρώνεται με την Γ΄ Στάση των Χαιρετισμών στη Θεοτόκο, την Υπέρμαχο Στρατηγό της πατρίδας μας και της οικουμένης ολόκληρης
