Του Μητροπολίτη Βεροίας κ. Παντελεήμων
Μιά εἰκόνα ἀπό τό μέλλον μᾶς παρουσιάζει ὁ Χριστός στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή, μιά εἰκόνα τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, μία εἰκόνα τῆς μελλούσης κρίσεως.
Καί τό κάνει γιά νά μᾶς προετοιμάσει, τό κάνει γιά νά μή βρεθεῖ κανείς ἐκείνη τή φοβερή ἡμέρα καί πεῖ ὅτι δέν ἤξερα τί θά συνέβαινε, δέν ἤξερα τί ἀπαιτήσεις θά εἶχε ὁ Θεός ἀπό ἐμένα καί γι’ αὐτό δέν μπόρεσα νά προετοιμαστῶ κατάλληλα καί νά ἀνταποκριθῶ σέ αὐτές. Τό κάνει κινούμενος ἀπό μεγάλη ἀγάπη πρός ὅλους μας, ἀλλά καί θέλοντας νά μᾶς δείξει πώς ὁ δρόμος τῆς σωτηρίας μας περνᾶ μέσα ἀπό τήν ἀγάπη μας γιά τόν ἀδελφό μας καί ὁ δρόμος τῆς συγχωρήσεως τῶν δικῶν μας ἁμαρτιῶν περνᾶ μέσα ἀπό τή διάθεση συγχωρήσεως τοῦ ἀδελφοῦ μας.
Γι’ αὐτό καί ἡ εἰκόνα τῆς μελλούσης κρίσεως πού μᾶς παρουσιάζει εἶναι ἡ εἰκόνα ἑνός βασιλέως πού θέλησε νά ζητήσει λόγο ἀπό τούς δούλους του γιά τό τί ἔκαναν ὅσο διάστημα τούς εἶχε ἀφήσει νά ἐργάζονται χωρίς νά τούς ἐλέγχει.
Καί ποιό ἦταν τό ἀποτέλεσμα; Ὁδήγησαν ἐνώπιόν του ἕναν ἄνθρωπο πού ἦταν ὀφειλέτης μυρίων ταλάντων. Δέκα χιλιάδες τάλαντα, δέκα χιλιάδες νομίσματα ὄφειλε, λέγει ὁ Χριστός, ὁ δοῦλος στόν βασιλέα. Ὑπέρογκο ποσό ἀσφαλῶς, ἀδελφοί μου, ἀλλά ἄς μήν ἐκπλησσόμεθα, γιατί στή θέση τοῦ χρεώστου δούλου βρίσκεται ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς. Τά μύρια τάλαντα πού ὄφειλε ὁ δοῦλος συμβολίζουν τίς ἀμέτρητες καί ἀναρίθμητες δωρεές τοῦ Θεοῦ στόν καθένα μας.
Ἄν ἀναλογισθοῦμε πόσες ἡμέρες ζωῆς μᾶς ἔχει χαρίσει καί μέ πόσα ἀγαθά, τά ὁποῖα τίς περισσότερες φορές οὔτε κἄν συνειδητοποιοῦμε, τίς ἔχει πλουτίσει, τότε θά κατανοήσουμε πόσο ὅμοια εἶναι ἡ δική μας θέση μέ τή θέση τοῦ ὀφειλέτη δούλου.
Ὁ Χριστός ὅμως δέν θέλει ἁπλῶς νά μᾶς ὑπενθυμίσει πόσα ὀφείλουμε στόν Θεό, γιατί ὁ Θεός δέν θέλει στήν παραγματικότητα αὐτά πού μᾶς χάρισε πίσω, καθώς δέν τά ἔχει ἀνάγκη, ὅπως δέν εἶχε ἀνάγκη καί ὁ βασιλεύς τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς τά μύρια τάλαντα. Γι’ αὐτό καί παρότι φαίνεται ἀρχικά νά ἀποφασίζει τήν καταδίκη τοῦ ὀφειλέτου, προκειμένου νά πάρει πίσω τά χρήματα πού τοῦ χρωστά, ὑποχωρεῖ τελικά στίς παρακλήσεις καί τίς διαβεβαιώσεις τοῦ δούλου του πού τόν ἱκετεύει λέγοντας: «μακροθύμησον ἐπ’ ἐμοί καί πάντα σοι ἀποδώσω». Περίμενε καί θά σοῦ τά ἐπιστρέψω.
Ὁ βασιλέας ὄχι μόνο μακροθυμεῖ, ὄχι μόνο τόν ἀπαλλάσσει ἀπό τήν καταδίκη, προκειμένου νά τοῦ ἐξοφλήσει, ὅποτε ἔχει τή δυνατότητα τό χρέος, ἀλλά τό διαγράφει ὁριστικά καί τόν ἀπαλλάσσει ἀπό κάθε ὀφειλή, ἀποδεικνύοντας ἔμπρακτα τή βασιλική του γενναιοδωρία καί μεγαλοψυχία.
῾Η στάση αὐτή τοῦ βασιλέως ἔρχεται ὅμως σέ ἄμεση ἀντίθεση μέ τή στάση τοῦ χρεώστου δούλου ἀπέναντι σέ ἕνα συνάδελφό του, ὁ ὁποῖος τοῦ ὄφειλε ἕνα ἀσήμαντο ποσό. Καί ἐνῶ ἀκόμη ἠχοῦν τά λόγια τῆς συγχωρήσεως καί τῆς ἀπαλλαγῆς τοῦ βασιλέως γιά τόν ἴδιο, αὐτός ἐκβιάζει καί καταδικάζει τόν σύνδουλό του, ἀποδεικνύοντας ὅτι ἡ μεγαλοψυχία τοῦ βασιλέως πρός τό πρόσωπό του δέν τοῦ δίδαξε τίποτε. Γι᾽ αὐτό καί ὁ βασιλέας τόν τιμωρεῖ καί τόν καταδικάζει ὁριστικά.
Ἡ καταδίκη αὐτή τοῦ χρεώστου δούλου δέν ἀναιρεῖ, ἀσφαλῶς, τήν εὐσπλαγχνία τοῦ βασιλέως ἀλλά ἀποκαθιστᾶ τή δικαιοσύνη καί διδάσκει σέ ὅλους ἐμᾶς ποιό εἶναι τό χρέος μας ἀπέναντι στούς ἀδελφούς μας. Ἡ ὑπενθύμιση τῆς ὀφειλῆς μας ἔναντι τοῦ Θεοῦ γίνεται μέ σκοπό νά μᾶς παρακινήσει ἀφενός νά εἴμαστε ἐλεήμονες καί ἀνεκτικοί ἀπέναντι στούς ἀδελφούς μας καί ἀφετέρου νά συνειδητοποιήσουμε πώς τίποτε ἀπό ὅσα ἔχουμε σ’ αὐτή τή ζωή δέν εἶναι δικό μας, δέν εἶναι ἀποτέλεσμα τῶν δικῶν μας δυνάμεων, διότι τίποτε δέν θά μπορούσαμε νά κάνουμε χωρίς τά χαρίσματα καί τίς δωρεές τοῦ Θεοῦ.
Ἄς διδαχθοῦμε, λοιπόν, ἀπό αὐτή τήν παραβολή καί ἄς μάθουμε νά συγχωροῦμε τούς ἀδελφούς μας γιά νά λάβουμε καί ἐμεῖς ἔλεος καί χάρη ἀπό τόν Θεό καί ἀξιωθοῦμε τῆς οὐρανίου βασιλείας του.
