Τῆς Θείας Λειτουργίας προέστη ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος μίλησε ἐπίκαιρα, γιά τήν θλιβερά ἐπέτειο τῆς ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως, γιά τά γεγονότα πρό τῆς ἀποφράδος ἐκείνης ἡμέρας, γιά τήν φοβερή καί φρικτή καταστροφή ὑπό τῶν βαρβάρων Ὀθωμανῶν Τούρκων καί γιά τά μετά τήν ἅλωση, τά μαρτύρια δηλαδή, τούς διωγμούς καί κατατρεγμούς, τά σκλαβοπάζαρα καί τούς ἐξισλαμισμούς καί πλεῖστας ἄλλας φρικτάς βασάνους πού ὑπέστη τό Γένος κατά τά 400 καί γιά κάποιες περιοχές 500 χρόνια τουρκικῆς σκλαβιᾶς.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Βελόπουλος για την επέτειο της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης: «Έχουμε χρέος να μην ξεχνάμε»
Ἐπίσης ἀνεφέρθη στούς στύλους καί πυρῆνες τοῦ Γένους πού ἐστήριζαν καί ἐφώτισαν αὐτόν τόν Λαό κατά τά πικρά χρόνια τῆς τουρκικῆς σκλαβιᾶς, τήν Ἐκκλησία δηλαδή καί τήν Οἰκογένεια πού κράτησαν ζωντανή τήν πίστη στόν Θεό, τήν ἀγάπη στήν Πατρίδα, τήν γλῶσσα καί τήν Παράδοση.
Μίλησε γιά ὅσους σήκωσαν καί σηκώνουν τόν βαρύ σταυρό τῆς εὐθύνης ἔναντι τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Γένους, ἀπό τόν πρῶτο μετά τήν ἅλωση Πατριάρχη, τόν Γεννάδιο Σχολάριο, μέχρι καί τόν σημερινό Οἰκουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, ὁ ὁποῖος μαζί μέ τούς ὀλίγους, ἀλλά τόσο πολλούς καί μεγάλους, φυλάσσει πνευματικάς θερμοπύλας καί μέ τήν ἀείφωτο λαμπάδα φωτίζει ἀπό τό ἀειλαμπές Φανάριο τήν Οἰκουμένη σύμπασα.
"Χρέος ὅλων μας κληρικῶν καί λαϊκῶν, εἶναι νά κρατήσωμε καί τώρα καί στήν συνέχεια τά ζώπυρα τοῦ Γένους μας, ὅπως μᾶς τά κληροδότησαν οἱ Ἥρωες καί Μάρτυρες μας καί νά εἴμαστε ἕτοιμοι, ἄν χρειασθῇ, νά θυσιάσωμε γι' αὐτά καί τήν ζωή μας", εἶπε ὁ Σεβασμιώτατος καί στήν συνέχεια ἐτόνισε: "Ἐπλυθύνθησαν οἱ ἐπιβουλεύοντες τήν πατρίδα ἡμῶν, ἀλλ' ἰδού ἀμέτρητα τά πλήθη τῶν ἀγαπώντων αὐτήν, τῶν ἀγωνιζομένων διά τήν δόξαν καί τό κλέος αὐτῆς. Πλῆθος τῶν ἀθλοφόρων καί λαμπαδηδρόμων μέ πρωτοπόρους τούς νέους, πού φωτίζουν τούς σκοτεινούς δρόμους μέ ἦθος καί ἀγωνιστικό καί ἐνθουσιαστικό σφρῖγος καί φρόνημα...".
Μετά τήν ὁμιλία τοῦ Σεβασμιωτάτου, ἐτελέσθη τό Ἱερό Μνημόσυνον ὑπέρ μακαρίας μνήμης καί αἰωνίου ἀναπαύσεως Κωνσταντίνου τοῦ Παλαιολόγου καί πάντων τῶν εὐκλεῶς ἀγωνισαμένων καί ἡρωϊκῶς πεσόντων, ἐπί τῶν ἐπάλξεων τῆς Βασιλευούσης τό 1453 καί τῶν μετά ταῦτα μαρτύρων τῆς τουρκικῆς θηριωδίας.
Στό τέλος ἐψάλη, ἀπό ὅλους, ὁ Ἐθνικός Ὕμνος.
