Ο Προφήτης Δανιήλ και οι Τρεις Παίδες, αν και ήσαν νεαροί στην ηλικία και έζησαν κάτω από ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες κατά την περίοδο της βαβυλώνειας αιχμαλωσίας, επέδειξαν ακλόνητη πίστη στο Θεό, αφοσίωση στις εντολές του και ηρωικό φρόνημα απέναντι στα διάφορα διλήμματα. Με αντρειοσύνη καταξιώθηκαν από το Θεό με χαρίσματα για τη θεραπεία των ανθρώπων.
Ο Δανιήλ βγήκε αβλαβής από το λάκκο των λεόντων, όπου είχε ριχθεί με εντολή του ειδωλολάτρη βασιλιά, οι δε τρεις Παίδες παρέμειναν ανέπαφοι μέσα στο πυρακτωμένο καμίνι, όπου τους είχαν ρίξει, γιατί αρνήθηκαν να προσκυνήσουν τη χρυσή εικόνα του βασιλιά.
Κατέχουν εξέχουσα θέση στην υμνολογία της Εκκλησίας μας και προβάλλονται ως τύποι της Αναστάσεως του Χριστού, από την άποψη της θαυματουργικής διάσωσής τους από βέβαιο θάνατο.
Αποτελούν όμως και υποδείγματα ήθους και αρετής που είχαν τη θέληση και την ικανότητα να επιλέγουν το αληθινό και αιώνιο, περιφρονώντας απειλές, διώξεις και μαρτύρια.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου