Την Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου το απόγευμα στον Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων Βεροίας τελέστηκε η καθιερωμένη εσπερινή Αρχιερατική Θεία Λειτουργία προς τιμήν της Αγίας ενδόξου μάρτυρος Ανυσίας.
Στη Θεία Λειτουργία προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος κήρυξε και τον θείο λόγο, ενώ συμμετείχαν οι κατηχητές και οι κυκλάρχες που διακονούν στις ενορίες της Ιεράς μας Μητροπόλεως.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Χειρί σου πλουσιωτάτῃ νείμασα, πλοῦτον ἐπίκηρον, πλουτοποιόν ἐκέρδησας ζωήν … καί θησαυρόν ἀκήρατον, Μάρτυς».
Πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες ἑορτάσαμε τή γέννηση τοῦ Κυρίου μας. Ἑορτάσαμε αὐτό τό μοναδικό γεγονός στήν ἱστορία τοῦ κόσμου, κατά τό ὁποῖο ὁ Θεός, «πλούσιος ὤν ἐπτώχευσεν, ἵνα ὑμεῖς τῇ ἐκείνου πτωχείᾳ πλουτήσητε», ὅπως γράφει ὁ ἱδρυτής τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος.
Ὁ Θεός, πού εἶναι «ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν», πού εἶναι πλούσιος σέ ὅλα τά ἐπίπεδα πού μπορεῖ νά φαντασθεῖ καί νά σκεφθεῖ ὁ ἄνθρωπος, «ἐπτώχευσε». Τά παραμέρισε ὅλα, ἄδειασε τόν ἑαυτό του ἀπό τά πάντα, «ἐκένωσεν ἑαυτόν», γιά νά γίνει ἄνθρωπος, γιά νά ἔλθει στή γῆ καί νά κάνει ἐμᾶς, τούς ἀνθρώπους, πλούσιους. Καί αὐτό συνέβη, γιατί ὁ Θεός δέν εἶναι πλούσιος, ὅπως οἱ πλούσιοι ἄνθρωποι πού κρατοῦν τόν πλοῦτο γιά τόν ἑαυτό τους, ἀλλά εἶναι γεμάτος ἀπό ἀγάπη γιά τό πλάσμα του, εἶναι «πλούσιος ἐν ἐλέει» καί θέλει νά κάνει καί ἐμᾶς μετόχους τοῦ πλούτου του.
Αὐτοῦ τοῦ πλούτου του ἔγινε μέτοχος καί ἡ ἁγία μεγαλομάρτυς Ἀνυσία πού τιμοῦμε καί ἀπόψε, ὅπως καί κάθε χρόνο, μέ τήν ἑσπερινή θεία Λειτουργία γιά τούς συνεργάτες τοῦ πνευματικοῦ ἔργου τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως.
Καί πῶς τό κατόρθωσε αὐτή ἡ νεαρή μάρτυς; Τό κατόρθωσε μέ τόν τρόπο πού μᾶς περιγράφει ὁ ἱερός ὑμνογράφος, λέγοντας: «Χειρί σου πλουσιωτάτῃ νείμασα, πλοῦτον ἐπίκηρον, πλουτοποιόν ἐκέρδησας ζωήν … καί θησαυρόν ἀκήρατον, Μάρτυς».
Ἦταν γόνος μιᾶς πλούσιας οἰκογενείας τῆς Θεσσαλονίκης ἡ ἁγία Ἀνυσία, ἀλλά δέν κράτησε τόν ὑλικό πλοῦτο γιά τόν ἑαυτό της. Τόν μοίρασε σέ ὅσους εἶχαν ἀνάγκη καί κράτησε γιά τόν ἑαυτό της τόν πραγματικό καί ἄφθαρτο πλοῦτο τῆς πίστεως στόν Χριστό. Μέ αὐτόν τόν πλοῦτο ὡς ἐφόδιο βάδισε ἡ ἁγία Ἀνυσία στό μαρτύριο. Θυσίασε τή ζωή της γιά τόν Χριστό καί κέρδισε ὄχι μόνο τήν αἰώνιο ζωή ἀλλά καί τούς οὐρανίους θησαυρούς πού ἔχει ἑτοιμάσει ὁ Θεός γιά ὅλους ὅσους τόν πιστεύουν καί τόν ἀγαποῦν.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μητροπολίτης Βεροίας: «Εξομολόγηση: κορύφωση της μετανοίας»
Ἄς μήν νομίσουμε ὅμως ὅτι αὐτό πού ἔκανε ἡ ἁγία Ἀνυσία ἦταν κάτι εὔκολο. Ἄς μήν νομίσουμε ὅτι ἡ ζωή της κοντά στόν Χριστό ἦταν κάτι ἁπλό καί δέν εἶχε δυσκολίες καί ἐμπόδια. Ἡ ἁγία Ἀνυσία ζοῦσε σέ μία εἰδωλολατρική ἐποχή, σέ μία ἐποχή πού οἱ ἄνθρωποι γύρω της πίστευαν σέ ψεύτικους θεούς καί ἦταν βυθισμένοι στήν ἁμαρτία, σέ μία ἐποχή κατά τήν ὁποία κυριαρχοῦσε ἡ κακία, ἡ σκληρότητα καί ἡ ἀνηθικότητα, καί ἦταν ἐξαιρετικά δύσκολο γιά μία νέα κοπέλα καί μάλιστα γιά μία νέα χριστιανή, ὅπως ἦταν ἡ ἁγία Ἀνυσία, νά ζήσει τήν ἐν Χριστῷ ζωή.
Καί ὄχι μόνο γι᾽ αὐτό, ἀλλά καί γιατί ἡ πίστη στόν Χριστό βρισκόταν ὑπό διωγμό, σκληρό καί ἀνελέητο, καί ὅποιος πίστευε στόν Χριστό, παραβίαζε τίς ἐντολές τοῦ αὐτοκράτορος, ὁδηγεῖτο στό μαρτύριο καί καλεῖτο εἴτε νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη του εἴτε τή ζωή του.
Μέσα σέ αὐτές ὅμως τίς δύσκολες συνθῆκες, μέσα στά τόσα ἐμπόδια, ἡ ἁγία Ἀνυσία ὄχι μόνο τόλμησε νά πιστεύει στόν Χριστό καί νά ὁμολογεῖ τήν ἀγάπη της πρός Αὐτόν, ἀλλά καί νά θυσιάσει τά νιάτα της καί τή ζωή της γιά νά μήν τόν ἀρνηθεῖ καί νά μήν χωρισθεῖ ἀπό τήν ἀγάπη του.
Καί αὐτό πού ἔχει νά πεῖ ἡ ἁγία Ἀνυσία καί σέ μᾶς πού τήν τιμοῦμε ἀπόψε εἶναι ὅτι δέν θά πρέπει νά φοβούμεθα ἀπό τίς δυσκολίες πού συναντοῦμε στόν κόσμο καί στή ζωή μας, δέν θά πρέπει τά ἐμπόδια ἤ οἱ πειρασμοί καί οἱ δοκιμασίες πού θά ἀντιμετωπίσουμε νά μειώσουν τήν πίστη μας καί τήν ἀγάπη μας πρός τόν Χριστό. Δέν θά πρέπει οἱ εἰρωνεῖες ὅσων δέν πιστεύουν, τά σχόλια ἤ ἡ κριτική πού μποροῦν νά κάνουν εἰς βάρος τῆς Ἐκκλησίας καί εἰς βάρος μας, γιατί ἀγαποῦμε τόν Χριστό, γιατί ἀγωνιζόμεθα νά εἴμεθα καθαροί καί στήν ψυχή καί στό σῶμα, γιατί μετέχουμε στή μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας, ἐξομολογούμεθα, κοινωνοῦμε Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ, γιατί θέλουμε νά ζοῦμε τήν ἐν Χριστῷ ζωή, νά μᾶς ἀποθαρρύνουν καί νά μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπό τήν προσπάθειά μας αὐτή.
Ἀντίθετα μάλιστα, ὅσο θά βλέπουμε τά ἐμπόδια γύρω μας, τόσο περισσότερο θά πρέπει νά μένουμε σταθεροί, νά μένουμε ἑδραῖοι καί ἀμετακίνητοι στήν πίστη καί τήν ἀγάπη μας στόν Χριστό· τόσο περισσότερο θά πρέπει νά ἀγωνιζόμεθα νά ὑπερβαίνουμε αὐτά τά ἐμπόδια, ἀδιαφορώντας γιά τή στάση καί τίς ἐπιλογές τῶν ἄλλων ἀνθρώπων. Καί ἔτσι, μιμούμενοι τό παράδειγμα τῆς ἁγίας Ἀνυσίας, ἡ ὁποία ἀκολούθησε μέχρι τέλους τόν Χριστό, θυσιάζοντας τά πάντα, ἀκόμη καί τή ζωή της, ὥστε νά ἀπολαμβάνει στόν οὐρανό τήν αἰώνιο ζωή καί τά ἀγαθά πού ἑτοίμασε ὁ Θεός «τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν», θά μπορέσουμε καί ἐμεῖς μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ νά πλησιάσουμε τόν Χριστό καί νά ζήσουμε ἑνωμένοι μαζί του καί ἐδῶ στή γῆ ἀλλά καί στόν οὐρανό.
