Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος, αναφέρθηκε στα βιογραφικά στοιχεία των τριών Αγίων που τιμάται η μνήμη τους, στην Αγία Βαρβάρα, στον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό και στον Άγιο Σεραφείμ επίσκοπο Φαναρίου.
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στους Νεομάρτυρες, αναλύοντας την ύπαρξή τους κατά την πρόσφατη περίοδο της Τουρκοκρατίας, σε όλη την επικράτεια και δη στο Πήλιο, «για να αποδεικνύεται μέσα από αυτό το μαρτύριο, και την πλειάδα των μαρτύρων ότι δεν ήταν εύκολη περίοδος, δεν ήταν καθόλου εύκολα τα πράγματα. Το θαύμα ήταν ότι παραμείναμε ως Έλληνες και ως έθνος έτοιμοι να αποκτήσουμε την ελευθερία μας. Οι νεομάρτυρες πήγασαν μέσα από την ίδια τη ζωή της Εκκλησίας. Έμεινε ένας θεσμός, η Εκκλησία, υπό το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, αυτή η Εκκλησία που συνέχισε υπό δυσμενέστατες συνθήκες.. συνέχισε να λειτουργεί, κρατώντας ζωντανή την ορθόδοξη πίστη ζωντανή. Πήγασαν μέσα από τις ελληνικές οικογένειες, οι Έλληνες δεν δέχτηκαν τον εξισλαμισμό…δεν δέχτηκε η πίστη τους μικτούς γάμους. Συνέχισαν οι γονείς να μεταδίδουν στα παιδιά τους, τα ήθη και τα έθιμα.»
Χαρακτηριστική ήταν η αναφορά του στο κρυφό σχολειό. «Ελάτε να μάθετε να διαβάζετε, να μάθετε να ψάλλετε.. έγιναν τα κρυφά σχολειά, μικρές κοιτίδες της ελληνικής γλώσσας».
Επεσήμανε τον κίνδυνο της εκκοσμίκευσης «που απειλεί κάθε τι το ξεχωριστό, κάθε τι που ενώνει ένα Γένος, ένα Έθνος, μια Πατρίδα, όπως είναι η δική μας Ορθόδοξη Πίστη ως ενοποιός δύναμη σε αυτόν τον τόπο».
Αναρωτήθηκε: «Θα έχουμε Μάρτυρες της Αλήθειας; Της πίστεως, αυτής που χρειάζεται για να παραμείνει ζωντανός αυτός ο τόπος; Έχουμε τη δύναμη -έστω και οι λίγοι- να κρατήσουμε ζωντανά «κρυφά σχολειά» για την Πίστη, για την ελληνικότητα, για την Ενότητα, για την Αγάπη, για την Αλληλεγγύη και την Προσφορά, για τη θυσία και θα είναι κι αυτό μια μαρτυρία βαδίζοντας προς το μέλλον».
Ολοκληρώνοντας τον λόγο του, ο Σεβασμιώτατος τόνισε: «Θα συνεχίσουν να υπάρχουν παιδιά, που θα ακολουθούν τα χνάρια των αγίων και των νεομαρτύρων!».
