Ἀγαπητοί ἀδελφοί καί πατέρες
Ὑπό συνθῆκες καί πάλι ὄχι εὐχάριστες ἑορτάζουμε ἐφέτος τή μεγάλη ἑορτή εἰς τιμήν τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ἡ φοβερή πανδημία δέν ἔφυγε ἀπό προσώπου γῆς. Συνεχίζει νά ταλανίζει τήν ἀνθρωπότητα, ἔστω καί μέ μικρότερη ἔνταση. Ὁ φόβος τοῦ θανάτου δέν ἔπαυσε νά πλανᾶται στήν κοινωνία μας. Ἡ πολυπόθητη κανονικότητα δέν ξαναγύρισε στή ζωή μας. Τό ἄγχος ἀπό τήν ἀπειλή της δέν ἐξαφανίσθηκε παρά τίς φιλότιμες προσπάθειες τῆς Ἰατρικῆς Ἐπιστήμης.
Ὡς χριστιανοί, πού πιστεύουμε στό Θεό καί στίς μεσιτεῖες τῆς Παναγίας καί τῶν Ἁγίων ἐλπίζουμε μέ ὑπομονή καί καρτερία στό μέγα Ἔλεος. Στό τέλος αὐτῆς τῆς δοκιμασίας.
Προπάντων ὀφείλουμε ὅλοι μας αὐτές τις ἅγιες ἡμέρες νά συνειδητοποιήσουμε, ὅτι γιά κάποιο ἀγαθό σκοπό ἐπιτρέπει ὁ Θεός τέτοιες θλίψεις, ὅπως εἶναι ἡ πανδημία τῆς ἐποχῆς μας. «εἰς τό μεταλαβεῖν τῆς ἁγιότητος αὐτοῦ» (Ἑβραίους 12,10) μᾶς πληροφορεῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Ὅλοι μας ξεχνᾶμε, δυστυχῶς, ὅτι γιά τό Θεό, τόν Πλάστη καί Δημιουργό μας, ἡ ζωή δέν εἶναι χαρές καί γέλια καί γλέντια, ἀλλά προπάντων ἀγώνας γιά τήν ἁγιότητα, τήν κάθαρση ἀπό τά πάθη καί τήν ἠθική τελειότητα. Καί ὁ ὕψιστος αὐτός σκοπός τῆς ζωῆς δέν ἐπιτυγχάνεται μέ τήν διαρκῆ ἄνεση καί τήν κοσμική εὐτυχία. Βέβαια σήμερα ὁ πολύς κόσμος, ἀκόμη καί ὁ χριστιανικός, θέλει νά ἀγνοεῖ αὐτά τά ἠθικά ἰδεώδη τοῦ Ευαγγελίου. Παραξενεύεται μάλιστα καί χάνει τή διάθεσή του, ὅταν ἀκούσει γιά ἁγιότητα καί ἠθική τελειότητα. Διαρκῶς ἔχει στραμμένο τό βλέμμα στή γῆ, καί οὐδέποτε τό ὑψώνει στόν οὐρανό.
Ὅμως ὁ Θεός ὡς στοργικός Πατέρας δέν ἀφήνει τό πλάσμα Του νά χάσει ἔτσι μέ τέτοια νοοτροπία τό ἀληθινό νόημα τῆς ζωῆς καί τόν τελικό του προορισμό, πού δέν εἶναι ἡ γῆ καί ὁ τάφος. Γι’ αὐτό θέλοντας νά μᾶς διορθώσει, νά μᾶς ἐπαναφέρει στό σωστό δρόμο τῆς ζωῆς, θέλοντας νά μᾶς θεραπεύσει ἀπό τά πάθη τῆς ψυχῆς μας ἐπιτρέπει θλίψεις καί δοκιμασίες πού μᾶς φέρουν «εἰς ἑαυτόν» καί μᾶς ὁδηγοῦν σέ ἀλλαγή πλεύσης.
Μέσα σ αὐτό τό πλαίσιο τῆς χριστιανικῆς θεωρίας γιά τή ζωή καί τόν προορισμό μας ἂς δοῦμε καί τήν σημερινή δοκιμασία. Ἐξάλλου κανείς Ἅγιος μηδέ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐξαιρουμένης πέρασε τή ζωή του χωρίς θλίψεις καί δοκιμασίες. Τό συμπέρασμά τους, μέ τό ὁποῖο κάθε φορά στίς θλίψεις μας μᾶς παρηγοροῦν εἶναι, ὅτι «διά πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» (Πράξεις 14,22).
Ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἂς στηρίζουμε τίς ἐλπίδες μας στήν πίστη μας, ἐκεῖ ἂς βρίσκουμε ἀνάπαυση καί ἀναψυχή καί ἂς παρακαλοῦμε τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο ποτέ νά μή μᾶς ἐγκαταλείψει, ἀλλά νά ἐπιταχύνει τίς πρεσβεῖες καί ἱκεσίες της πρός τόν Ἠγαπημένο Υἱό της ὑπέρ πάντων ἡμῶν. Ἀμήν
Εὐχέτης πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο πάντων Ὑμῶν
† Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
