Ο Χριστός μας προσφέρει το πολυτιμότερο, το μεγαλύτερο, το σπουδαιότερο που μπορούμε να αποκτήσουμε, την ιδιότητα του μέλους της Εκκλησίας του, αναφέρει μεταξύ άλλων στο Πασχαλινό μήνυμά του ο Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιερώνυμος.
Διαβάστε ολόκληρη την εγκύκλιο:
Ἀγαπητοί μου,
Καί νά πού πάλι ἀξιωνόμαστε νά πανηγυρίσουμε τό μοναδικό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας. Καί μάλιστα μέ τόν ὑπέ-ροχο τρόπο πού ἡ Ἐκκλησία γνωρίζει, ὥστε νά ἀναδεικνύεται ἡ λα-μπρότητα καί ἡ φωτεινότητα τῆς νίκης τῆς αἰώνιας ζωῆς ἐπί τοῦ προσωρινοῦ θανάτου. Ὁ Χριστός μας ὡς ὁ ἀπόλυτος θριαμβευτής, προβάλλει πανηγυρικά ἀπό τό ἄδειο μνῆμα, τραβῶντας κυριαρχικά τόν προπάτορα Ἀδάμ καί μαζί του ὅλην τήν ἀνθρώπινη φύση, ἀνε-βάζοντάς μας μοναδικά σέ ὕψη δυσθεώρητα, ἀφάνταστα, ἀπόλυτα!
Κι εἶναι ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ὄχι κάτι πού ἀφορᾶ σέ Αὐτόν ἀποκλειστικά καί μόνον, ἀλλά ἀντανακλᾶ σέ ὅλους μας καί ἀποτε-λεῖ τήν βέβαιη, τήν ὑποστασιοποιημένη ἐλπίδα μας ὅτι τελικά, ἀκό-μη κι ἄν συμβοῦν πολλά καί δύσκολα, τραγικά καί ἀποκαρδιωτικά, φρικτά καί παράλογα, τελικά ὁ Χριστός κι ἡ Ἐκκλησία Του θά παρα-μένουν νικητές εἰς τόν αἰῶνα, νά διασαλπίζουν τό σωστικό μήνυμα τῆς νέας ζωῆς πού ἀνέτειλε ἀπό τόν ἄδειο τάφο.
Ὁ θρίαμβος τοῦ Χριστοῦ εἶναι θρίαμβος τῆς Ἐκκλησίας Του, χάριν της ὁποίας ἐνήργησε τά πάντα. Τό ἀναφαίρετο μεγαλεῖο Της δέν στηρίζεται σέ ἀνθρώπινες ἐνέργειες ἤ τήν ἱκανότητά μας να τό κατανοήσουμε. Εἶναι κεφάλαιο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἐν χρόνῳ Σάρκωση τοῦ Αἰωνίου. Εἶναι αὐτό πού προσδιορίζει ὁ Πρωτοκορυ-φαῖος τῶν Ἀποστόλων Πέτρος ὡς «ἄφθαρτο καί ἀμίαντο καί ἀμάρα-ντο (…) τετηρημένην ἐν οὐρανοῖς» κληρονομιά μας (Α´ Πετρ. α´,4)!
Κι ὅταν μιλᾶμε γιά τήν κληρονομιά αὐτή, στήν Ὀρθόδοξη Ἐκ-κλησία, δέν ἐννοοῦμε τά πολιτιστικά μεγέθη πού στό διάβα τῆς ἐκ-κλησιαστικῆς ἱστορίας παρήχθησαν. Οἱ Ἐκκλησιαστικές Τέχνες, ὅσο κι ἄν διασώζουν ἕνα ἀνυπέρβλητο μεγαλεῖο, δέν εἶναι τό περιεχό-μενο τῆς κληρονομιᾶς μας. Κληρονομιά μας εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὅπως μᾶς Τόν δίδαξαν οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ Θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως Τόν δογμάτισαν οἱ Ἁγίες Ἑπτά Οἰκουμενικές Σύνοδοι, ὅπως Τόν ἀναδεικνύουν καί Τόν προβάλλουν βιωματικά τά ἀπαράμιλλα μνημεῖα τῆς Θείας Λατρείας. Εἶναι ἐπιπλέον τό ὑπό-δειγμα βίου πού διαχρονικά μᾶς παρέδωκαν οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, ὡς καθαρότητα διδασκαλίας καί ἀγνότητα ζωῆς. Εἶναι ἡ λάμψη τῆς ἀλήθειας καί ἡ εὐωδία τῆς Ἁγιότητας. Εἶναι τό Σύμβολο τῆς Πίστε-ως ὑποστασιοποιούμενο στήν καθημερινή ζωή. Εἶναι τό πνεῦμα τῆς θυσίας καί τῆς αὐταπαρνήσεως καί τέλος, ἡ διακονία τῆς πρώτης καί μεγάλης ἐντολῆς, τῆς διπλῆς ἀγάπης πρός τόν Θεό καί τόν ἄν-θρωπο. Αὐτήν τήν κληρονομιά διασφαλίζει γιά τήν Ἐκκλησία Του ὁ Ἀναστημένος Χριστός μας! Μᾶς προσφέρει τό πολυτιμότερο, τό με-γαλύτερο, τό σπουδαιότερο πού μποροῦμε νά ἀποκτήσουμε, τήν ἰδι-ότητα τοῦ μέλους τῆς Ἐκκλησίας Του, μέ ὅλα τά προνόμια τῆς ἀτε-λεύτητης Βασιλείας Του καί ζητᾶ νά ἀνταποκριθοῦμε.
Δηλαδή, τί ζητᾶ νά κάνουμε; Νά Τόν ἀντιγράψουμε κι ὄχι νά Τόν προσαρμόσουμε στά δικά μας ἀνθρώπινα πάθη. Εἶναι δυστυχῶς πολλοί ἐκεῖνοι πού στενεύουν τήν εὐρύτητα τοῦ πνεύματος τῆς Ὀρ-θοδοξίας στά περιορισμένα ὅρια τῶν στενῶν τους ἀντιλήψεων, κα-ταδυναστεύοντας τήν ἄνετη Ὀρθόδοξη σκέψη καί σμικρίνοντάς την στή μικρόλογη διάνοιά τους. Εἶναι ἐπίσης πολλοί, ὅσοι προδίδουν τόν πλοῦτο τῆς Ὀρθόδοξης καρδιᾶς γιά νά τόν ἐγκλωβίσουν στά ὅ-ρια τῆς μικροψυχίας τους, ἐγκαταλείποντας κάθε καρπό τοῦ Πνεύ-ματος, τήν ἀγάπη, τήν εἰρήνη, τή χαρά, τή μακροθυμία, τήν ἀγαθω-σύνη, τήν πραότητα, τήν ταπεινοφροσύνη, τήν εὐσπλαγχνία, τήν ἑ-νότητα.
Ὅμως, παρά ταῦτα ἡ Ἀλήθεια καί ἡ Ἁγιότητα πού ἀνέβλυσαν ἀπό τόν ἄδειο τάφο καί στερεώθηκαν στό γεγονός τῆς Ἀναστάσε-ως, δέν καταβάλλονται. Ἐξακολουθεῖ νά ἐπαναλαμβάνεται καί νά ἰ-σχύει ἡ διαβεβαίωση τοῦ Ἀναστημένου Σωτῆρα μας: «πιστεύεις; μεί-ζω τούτων ὄψει» (Ἰω. Α´,51). Εὔχομαι τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως νά φωτίσει τό νοῦ καί τήν καρδιά τοῦ καθενός μας, ὥστε νά ἀνοίξουν, νά μεγαλώσουν καί νά πλατύνουν, γιά νά χωροῦν μέσα τήν πλη-σμονή τῆς ἀγάπης τοῦ νικητῆ τοῦ θανάτου.
Μέ ἀναστάσιμους ἀσπασμούς.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
†Ὁ Λαρίσης καί Τυρνάβου Ἱερώνυμος
