17η Μαρτίου 2021 : 200 χρόνια από την έναρξη της Επανάστασης του 1821 στην Αρεόπολη Λακωνίας και η Εκκλησία μας τιμά τον Άγιο Αλέξιο, αυτόν που όπως δηλώνει και τ’ όνομά του διώχνει μακριά κάθε κακό
Μνήμη του Αγίου Αλεξίου, του Ανθρώπου του Θεού
Χαίρεται και αγάλλεται σήμερα η αγία μας Εκκλησία, επί τη ιερά μνήμη του Οσίου και Θεοφόρου πατρός ημών Αλεξίου, του Ανθρώπου του Θεού. Αυτός, αδελφοί μου, είναι ο ακριβής τίτλος, με τον οποίον ο Άγιός μας έμεινε στη μνήμη της Εκκλησίας και εις την παράδοσιν αυτής, ο Όσιος Αλέξιος, ο Άνθρωπος του Θεού.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
«Ο Μέγας Άγιος του 20ου αιώνος, Άγιος Νεκτάριος ο Θαυματουργός»
Ο άνθρωπος, ο οποίος έζησε αποκλειστικά και μόνον για τον Θεό, άγνωστος, όχι μόνον μέσα στο πλήθος των ανθρώπων, αλλά ακόμα και ανάμεσα στους πιο δικούς του. Τόσον ο βίος, όσον και η πολιτεία του αγίου και θεοφόρου πατρός ημών Αλεξίου μόνον σαν ένα καλογραμμένο, σαν ένα σπουδαίο μυθιστόρημα μπορεί να φανεί σε όσους δεν μπορούν να μελετήσουν και να εξηγήσουν εις βάθος την άσκησή του. Μάλιστα, πολύ περισσότερο, που ο Άγιος Αλέξιος δεν έφυγε βαθιά στην έρημο, συντροφιά με τα άγρια θηρία, αλλά έζησε μέσα στον κόσμο, μέσα στους ανθρώπους, κρατώντας τελείως άγνωστο τον εαυτό του.
Λίγα λόγια για τον βίο του Αγίου Αλεξίου
Γεννήθηκε στη Ρώμη από πατέρα Γερουσιαστή και μητέρα αριστοκράτισσα. Όλα αυτά όμως δεν τον συγκινούσαν, δεν είχαν καμία απολύτως σημασία για τον Όσιο Αλέξιο. Όταν ενηλικιώθη, δέχθηκε να νυμφευθεί για να μη δυσαρεστήσει τους γονείς του. Αλλά αμέσως μετά τον γάμο εγκατέλειψε τη νύφη και έφυγε. Μπήκε στο πλοίο και κατέπλευσε εις την Έδεσσα της Συρίας. Εκεί ντύνεται φτωχικά και παριστάνει τον ζητιάνο. Κάθεται πάντοτε έξω από μια Εκκλησία και κάτω από την εικόνα της Παναγίας. Μια ημέρα, περνώντας ένας ιερέας από το σημείο εκείνο, είδε να λάμπει η εικόνα της Παναγιάς και άκουσε μια φωνή να του λέει: «Ετοιμάστε κάποιο τόπο να μείνει ο φτωχός αυτός δούλος μου». Αυτό διεδόθη αστραπιαία σε όλην την πόλιν και όλοι έτρεχαν να δουν τον φτωχό ζητιάνο. Ο Αλέξιος τότε για να αποφύγει και να γλυτώσει από τον κόσμον έφυγε και χάθηκε. Μπήκε σε πλοίο με προορισμό την Ταρσό, μα η μεγάλη θαλασσοταραχή που ξέσπασε παρέσυρε το πλοίο και το έφερε στις ακτές της Ιταλίας. Έτσι και πάλι ο Αλέξιος ευρίσκεται στη Ρώμη. Κάποια ημέρα συναντά στον δρόμο τον πατέρα του. Εκείνος δεν τον αναγνώρισε και ο όσιος του ζητά κάπου να μείνει σε μια γωνιά του αρχοντικού του. Ο πατέρας έχοντας τον αβάσταχτο πόνο μέσα του, που είχε χάσει το παιδί του, δεν του αρνήθηκε. Τον έβαλε να μείνει σε ένα μικρό δωμάτιο κάτω από τη σκάλα του σπιτιού του και τον παρεκάλεσε θερμά, με πόνο ψυχής, να προσεύχεται για την επιστροφή του χαμένου παιδιού του. 17 ολόκληρα χρόνια έμεινε ο Άγιος Αλέξιος κάτω από τη σκάλα του πατρικού του σπιτιού και παντελώς άγνωστος από όλους. Μπαινόβγαιναν οι γονείς του και η γυναίκα του θλιμμένοι και κλαμένοι για τον άνθρωπό τους, που τον είχαν χάσει, χωρίς να γνωρίζουν που βρίσκεται. Το ίδιο και οι υπηρέτες, περνούσαν από μπροστά του κι έβλεπαν περιφρονητικά το φτωχό ζητιάνο. Ο Άγιος σιωπά, πονάει και κλαίει κι αυτός μέσα του, μα για την αγάπη του Χριστού πνίγει την αγάπη του για τα πιο δικά του πρόσωπα. Ο Θεός, όταν ήλθε το πλήρωμα των ημερών της επί της γης ζωής του, του φανέρωσε την ημέρα του θανάτου του και του είπε να γράψει το όνομά του σ’ ένα χαρτί. Όταν οι γονείς του τον βρήκαν νεκρόν, διάβασαν στο χαρτί που σφιχτά κρατούσε στα χέρια του: «Εγώ είμαι το παιδί σας, ο Αλέξιος».
To παράδειγμα του Αγίου Αλεξίου
Ο Απόστολος Παύλος εις την προς Εβραίους Επιστολήν, όπου ομιλεί για τους αγίους του Θεού και για τα κατορθώματα της πίστεως, λέγει: «ων ουκ ην άξιος ο κόσμος». Το οποίον σημαίνει, πως όλος ο κόσμος δεν αξίζει όσο η πίστης και η θυσία των αγίων και όχι μόνον δεν αξίζει, αλλά και δεν μπορεί να αντιληφθεί και να καταλάβει ο κόσμος και να εκτιμήσει την αυταπάρνηση και το θαυμαστό και ηρωικό έργο των αγίων.
Πολύ περισσότερο στις μέρες μας, που επιτυχία και κατόρθωμα θεωρείται το υλικό κέρδος και η αισθησιακή απόλαυση. Τέτοιου είδους πράξεις, σαν αυτή του Αγίου Αλεξίου, εμείς δεν τις καταλαβαίνουμε και όχι μόνον αυτό, αλλά και τις ειρωνευόμαστε και τις καταδικάζουμε. Ο Άγιος Αλέξιος θέλησε να είναι απόλυτα συνεπής προς όσα διδάσκει ο Ιησούς Χριστός, για τέλεια υποταγή και ταπείνωση. Στο παράδειγμα του Αγίου Αλεξίου υπάρχει απροσμέτρητο πνευματικό βάθος και θείος έρωτας, που νικάει κάθε άλλη επίγεια σχέση και αγάπη. Τέτοιες πράξεις, εάν δεν μπορούμε να τις μιμηθούμε, τουλάχιστον ας τις θαυμάζουμε. Αλλά και να λυπούμεθα, διότι εμείς δεν έχουμε την υπομονή και την πίστη των Αγίων. Για αυτό και η εκκλησία μας εορτάζει και τιμά τους Αγίους, για να μας δίνει ευκαιρίες να είμαστε πάντα μαζί τους, να βλέπουμε το παράδειγμά τους και να προσπαθούμε να τους μιμηθούμε. Εκείνοι είναι οι φίλοι του Χριστού και οι ευεργέτες μας, κι εμείς με την ευχή και τις πρεσβείες τους ζητούμε από τον Θεόν «ἵνα καί τῶν τῆς δόξης στεφάνων αὐτοῖς κοινωνήσωμεν».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Σήμερα εορτάζει ο Άγιος Σώζων: Ο πράος και ζηλωτής βοσκός
17 Μαρτίου 1821-2021: 200 χρόνια από την έναρξης της Επανάστασης στη Μάνη
Η σημερινή ημέρα όμως είναι επετειακή και για έναν ακόμη λόγο. Σαν σήμερα, 200 χρόνια μετά εορτάζουμε την κήρυξη της Ελληνικής Επαναστάσεως στη Μάνη, στην ιστορική αυτή περιοχή της Πελοποννήσου, όπου δεν εγνώρισε 400 χρόνια τη σκλαβιά των Τούρκων. Για αυτό και η Σημαία της δεν αναγράφει ελευθερία ή θάνατος, αλλά ΝΙΚΗ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ, διότι ελεύθεροι παρέμεναν όλα αυτά τα χρόνια, που με σθένος λεόντων απέκρουαν τον εχθρό στα άγονα χώματά της. Στις 17 Μαρτίου του 1821 όλοι οι Μανιάτες οπλαρχηγοί, με πρωτεργάτη τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη συγκεντρώθηκαν στην Τσίμοβα, τη σημερινή Αρεόπολη και κήρυξαν την έναρξη του Αγώνα κατά των Τούρκων.
Ακολούθησε η απελευθέρωση της Καλαμάτας στις 23 Μαρτίου και εν συνεχεία την 25η Μαρτίου, που είχε ορισθεί και ως επίσημη ημερομηνία έναρξης της Επαναστάσεως ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε το λάβαρο της Επαναστάσεως στο Μοναστήρι της Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων.
Η 17η Μαρτίου δεν είναι τυχαία μέρα έναρξης του Αγώνα, καθώς η Εκκλησία μας εορτάζει τον Άγιο Αλέξιο, που σημαίνει προστάτης, υπερασπιστής, βοηθός και αυτός που διώχνει μακριά κάθε κακό. Αυτή την ημέρα της μνήμης του κήρυξαν την έναρξη της επαναστάσεως οι πρόγονοί μας. Αυτή την ημέρα του εορτασμού των 200 χρόνων από της λαμπρής εκείνης ημέρας, επικαλούμεθα κι εμείς τις πρεσβείες του, να δεχθεί τις προσευχές και παρακλήσεις μας, να τις μεταφέρει στον θρόνο του Θεού και να τύχουμε της λυτρώσεων όλων των δεινών που μαστίζουν την Πατρίδα μας. Αμήν
