Η πανδημία σάρωσε όλους τους τομείς της ζωής. Εθνικές οικονομίες, κοινωνικές επαφές και εργασιακές σχέσεις.
Όταν επηρεάζονται ολόκληρες οικογένειες και επιβαρύνονται ψυχολογικά οι άνθρωποι, η ενορία και η καθημερινότητα του ιερέα δεν θα μπορούσαν να μείνουν εκτός υπολογισμών. Κάθε Μητρόπολη και η Ιερά Σύνοδος έχουν αρχίσει να μετρούν τις πληγές που θα αφήσει στο πέρασμά του ο κορωνοϊός.
Ύστερα από πολλές συζητήσεις με πολλούς μητροπολίτες και στελέχη της Εκκλησίας ανά την Ελλάδα, η «δημοκρατία» σταχυολογεί τα τέσσερα σοβαρά μέτωπα που έχουν να αντιμετωπίσουν πια στον κλήρο σε επίπεδο ενορίας:
- Ο κόσμος έφυγε και είναι άγνωστο αν και πότε θα επιστρέψει. Έφυγαν «διά νόμου» και πρέπει να υπάρξει ένας εμπνευσμένος πια λόγος για να επιστρέψουν. Ιδιαίτερα οι νέοι.
- Το έλλειμμα της επίσημης Εκκλησίας να αρθρώσει έναν ενιαίο και σύγχρονο λόγο μπροστά στα προβλήματα της εποχής και στις κρίσεις που εμφανίζονται. Ιδιαίτερα η έλλειψη κοινής συνισταμένης και η πολυφωνία αποκάλυψαν τη γύμνια της διοικούσας Εκκλησίας να βοηθήσει τον απλό παπά να διαχειριστεί το μεγάλο αυτό πρόβλημα. Ο σύγχρονος ιερέας δεν έχει ούτε βοήθειες ούτε τα εργαλεία που απαιτούνται για να επικοινωνήσει με τη διοικούσα Εκκλησία, τον μητροπολίτη του και την Ιερά Σύνοδο.
- Το «κραχ» των ενοριών. Με μείωση των εσόδων μέχρι και 80%, οι ενορίες έχουν αρχίσει την παύση πληρωμών, το φιλανθρωπικό έργο γίνεται με «αίμα» και ο κληρικός προσπαθεί να καλύψει τις λειτουργικές δαπάνες και να κρατήσει ανοιχτό τον ναό κάτω από πολύ αντίξοες οικονομικές συνθήκες.
- «Έσπασε» η οικογενειακή ενοριακή ζωή. Με τον νόμο να υποχρεώνει ελάχιστο κόσμο μέσα στον ναό, οι οικογένειες πια δεν εκκλησιάζονται στο σύνολο. Άλλοτε οι γονείς, άλλοτε μόνο τα παιδιά, η ενοριακή ζωή έχει αλλάξει πια και πολύ δύσκολα τα πράγματα θα πάνε προς το καλύτερο. Χρειάζεται εμπνευσμένους και ιερείς με διάθεση για δημιουργία και δουλειά.