Την μνήμη των Μαρτύρων της Μικρασιατικής Καταστροφής, Κληρικών και Λαϊκών, προεξάρχοντος του Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης τίμησε και φέτος η Τοπική μας Εκκλησία, με επίκεντρο τον Ναό της προσφυγιάς, την Ευαγγελίστρια της Νέας Ιωνίας, την Κυριακή 20/9.
Την παραμονή της εορτής τελέστηκε ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός, προεξάρχοντος του Αρχιμ. Επιφανίου Οικονόμου, Ιεροκήρυκος, ο οποίος μίλησε με θέμα «Η συμβολή του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου στην Αγιοκατάταξη του Χρυσοστόμου Σμύρνης». Ανήμερα της εορτής τελέστηκε πανηγυρική Θεία Λειτουργία, ιερουργούντος του Σεβ. Ποιμενάρχου μας κ. Ιγνατίου, παρουσία εκπροσώπων των Αρχών, των Μικρασιατικών Σωματείων της πόλης και πλήθους πιστών, τηρουμένων των μέτρων για την προστασία της δημόσιας υγείας.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος αναρωτήθηκε «τί ήταν αυτό που έκανε τον Χρυσόστομο να σταθεί άξιος του Μαρτυρίου της πίστεως, ώστε να γίνει φάρος στην Εκκλησία και στο Γένος μας; το γεγονός ότι γεννήθηκε σε τόπους, όπου ο Ελληνικός πολιτισμός διατηρούταν ζωντανός, παρά την μακραίωνη σκλαβιά. Αγάπησε και τον Χριστό και τον Ελληνισμό. Σπούδασε στην περίφημη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, εκεί όπου διεσώζετο η αυθεντικότητα και η οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας, αλλά και η εμπειρία της Εθναρχούσας Μεγάλης Εκκλησίας, που είχε αναλάβει την ευθύνη να σώσει το Γένος των Ελλήνων. Ο Χρυσόστομος, με αυθεντικό Εκκλησιαστικό και εθνικό φρόνημα, τοποθετήθηκε στην ευαίσθητη Μακεδονική γη, για να προστατέψει τους Ελληνικούς πληθυσμούς από τον εκβουλγαρισμό. Εργάστηκε για την διατήρηση της εκκλησιαστικής ομαλότητας και την διαμόρφωση Εθνικής Αντίστασης, για την αναπτέρωση του εθνικού φρονήματος του λαού, που έφερε την απελευθέρωση. Το Πατριαρχείο τον μετακίνησε στην Σμύρνη, εκεί που η ζύμωση Ορθοδοξίας και Ελληνισμού είχε φθάσει στο αποκορύφωμά της, για να επιτελέσει ανάλογο έργο. Ο Χρυσόστομος έγινε ο Ποιμενάρχης της Σμύρνης στην πιο δύσκολη στιγμή της ιστορίας της, διαβλέποντας την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Εργάστηκε για την Παιδεία και την ευρύτερη φροντίδα των νέων. Δεν στέρησε από κανένα το έργο της φιλανθρωπίας κι ας μην ήταν Χριστιανοί. Διακόνησε άπαντες, κράτησε, όμως, ζωντανό και το φρόνημα των Ελλήνων. Προανήγγειλε την έλευση του Ελληνικού Στρατού στη Σμύρνη, οραματίστηκε την ένωση με την Μητέρα Ελλάδα και έζησε με τον λαό την απελευθέρωση. Όμως, γρήγορα την χαρά διαδέχθηκε η αγωνία του Επισκόπου. Αντιλήφθηκε το σκοτεινό ρόλο του Ύπατου Αρμοστή, διέβλεψε τον διχασμό που ερχόταν, που ξεκίνησε από την Αθήνα, έγινε εθνικός, με τραγικά αποτελέσματα για την Μικρά Ασία. Ο Χρυσόστομος κατάλαβε ότι έρχεται η καταστροφή. Μπροστά στον επικείμενο κίνδυνο προστάτευσε το ποίμνιό του και ενώ του δόθηκε η ευκαιρία να γλιτώσει, εκείνος έμεινε πιστός στο καθήκον του. Ήταν η κρίσιμη στιγμή, όπου όλη διαδρομή του, όλη η πίστη του και η αγάπη του στον Χριστό και στην Πατρίδα υπερίσχυσαν της σωτηρίας της ζωής του. Η απόφασή του να μείνει σταθερός στη θέση του δεν ήταν τυχαία, αλλά το καταστάλαγμα μιας ολόκληρης ζωής. Γνώριζε ότι, ως αληθινός Επίσκοπος, έπρεπε να μείνει και να μαρτυρήσει. Γνώριζε ότι η θυσία του θα προσέφερε πολλά περισσότερα από την προσωπική του φυγή και σωτηρία. Ο Χρυσόστομος πήρε συνειδητά την ηρωική απόφαση, έχοντας ως πρότυπο τον Σταυρό του Χριστού. Γνώριζε ότι η δική του σταύρωση θα διέσωζε την φλόγα της αγάπης για την πατρίδα και την πίστη της Ανάστασης».
Ο κ. Ιγνάτιος, επεσήμανε, στην συνέχεια, ότι «σήμερα, εδώ στον τόπο της προσφυγιάς, γινόμαστε εμείς οι συνεχιστές του έργου, που οι πρόσφυγες πρόγονοί μας επετέλεσαν και τιμούμε το αίμα των Μαρτύρων της Μικράς Ασίας, που έμειναν πιστοί στην Πατρίδα και στην Ορθοδοξία. Καλούμαστε να εμπνευστούμε από το δικό τους σταυρικό παράδειγμα, που, όμως, οδηγεί στην Ανάσταση, γιατί διασώζει αυτό που είναι η Ορθοδοξία, μια σταυρωμένη πορεία, αλλά κι αυτό που είναι η Ελλάδα, το Γένος των Ορθοδόξων πιστών. Η Εκκλησία μας δικαίως και αξίως τους κατέταξε στους Αγίους Της, διασώζοντας ένα προνόμιο μοναδικό στον κόσμο, να διαθέτουμε ήρωες της Πατρίδος και Αγίους της Πίστεως. Χρειαζόμαστε ζωντανή την μνήμη τους, γιατί κανείς δεν έχει προδιαγράψει την ιστορία…».
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση για τους μάρτυρες του Μικρασιατικού Ολοκαυτώματος και κατάθεση στεφάνων στο μνημείο, που βρίσκεται το προαύλιο του Ναού. Παράλληλα, ο Σεβασμιώτατος ανακοίνωσε, επισήμως, την ανέγερση ιερού Παρεκκλησίου, επ’ ονόματι του Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης, πλησίον της Ευαγγελίστριας, με πρωτοβουλία των τοπικών Μικρασιατικών Σωματείων, σε οικόπεδο που παραχώρησε ο Δήμος Βόλου.
