Το όνομα του δεν θα το βρούμε πουθενά στα Ευαγγέλια. Αναφέρεται απλά ως Ρωμαίος εκατόνταρχος ή Κεντυρίων. Όμως πληροφορίες για τον άνθρωπο αυτόν μας δίνει ο Νικόδημος στο απόκρυφο του Ευαγγέλιο.
Ο Λογγίνος
Όταν ο Ιησούς άφησε την τελευταία του κοσμική πνοή επάνω στον σταυρό, ο Λογγίνος ήταν εκείνος που έπρεπε να πιστοποιήσει το θάνατο του. Πήρε στο χέρι τη λόγχη του τη σήκωσε και κάρφωσε στα πλευρά το σώμα του Θεανθρώπου.
Από την πληγή έτρεξε αίμα και νερό. Κάποιες σταγόνες βρήκαν μάλιστα τον Λογγίνο στο πρόσωπο. Όταν τις σκούπισε και άνοιξε τα μάτια είχε γίνει ένα θαύμα. Ο Λογγίνος έπασχε από κάποια οφθαλμική ασθένεια και είχε μειωμένη όραση. Μόλις τον έραναν οι σταγόνες αίματος του Ιησού μπορούσε να βλέπει κανονικά.
Και τότε σύμφωνα με τους Ευαγγελιστές αναφώνησε: «Αληθώς ο άνθρωπος ούτος, Υιός ην Θεού». Μέσα του από εκείνη τη στιγμή κάτι άλλαξε. Από ειδωλολάτρης πίστεψε στον έναν και μοναδικό Θεό.
Μετά τον θάνατο του Ιησού ο Λογγίνος ήταν πάλι στην ομάδα των στρατιωτών που θα φρουρούσαν τον τάφο του. Ήταν ο άνθρωπος που μπροστά του εκτυλίχθηκε το μεγαλύτερο θαύμα που έχει γίνει στον κόσμο. Η Ανάσταση.
Αυτό που συνέβη ήταν κάτι που δεν έπρεπε να μάθει κανείς και οι δολοπλόκοι Αρχιερείς αποφάσισαν να δωροδοκήσουν τους Ρωμαίους στρατιώτες που ήταν παρόντες στο θαύμα, για να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό.
Έτσι το ψέμα που είχαν σκοπό να πουν – ότι δηλαδή οπαδοί του Ιησού πήγαν το βράδυ και έκλεψαν το σώμα του – δεν θα κινδύνευε. Όμως ο Λογγίνος έχοντας μέσα σε λίγες ώρες βιώσει δυο θαύματα δεν είχε σκοπό να παίξει το παιχνίδι των Αρχιερέων.
Παραιτήθηκε αμέσως από τον στράτευμα και έφυγε. Τις επόμενες ημέρες σύμφωνα με τον Νικόδημο βαπτίστηκε Χριστιανός και κίνησε για την πατρίδα του την Καππαδοκία. Μαζί του και άλλοι δυο ρωμαίοι στρατιώτες που πίστεψαν.
Οι Ιουδαίοι Αρχιερείς δεν είχαν σκοπό όμως να αφήσουν τον άνθρωπο αυτόν να ζήσει. Τους είχε προσβάλλει που αρνήθηκε το χρυσάφι τους και επίσης γνώριζε πολλά.
Έστειλαν επιστολή στον ίδιο τον αυτοκράτορα της Ρώμης τον Τιβέριο με την οποία κατηγορούσαν τον πρώην Εκατόνταρχο του Ρωμαϊκού στρατού Λογγίνο, ότι πρόδωσε τη Ρώμη και τάχτηκε στο πλευρό του «νεκρού παράφρονα που αποκαλούσε τον εαυτό του Βασιλιά της Ιουδαίας».
Η αγιοποίηση του
Η διαταγή του Τιβέριου προς τον επιτηρητή της περιοχής, τον Πόντιο Πιλάτο ήταν ρητή: «Τιμωρείστε παραδειγματικά τον αποστάτη εκατόνταρχο». Ο Πιλάτος έστειλε ένα απόσπασμα να εκτελέσει τον Λογγίνο.
Το απόσπασμα έφτασε στην κωμόπολη Σανδιάλη της Καππαδοκίας και στο πρώτο μεγάλο και πολυτελές σπίτι που βρήκε και το οποίο θα ανήκε σε κάποιον αξιωματούχο, χτύπησαν την πόρτα και ζήτησαν να τους υποδείξει που μένει ο εκατόνταρχος Λογγίνος.
Δεν γνώριζαν όμως ότι το σπίτι που χτύπησαν την πόρτα ήταν του Λογγίνου και ότι ο άνθρωπος που τους άνοιξε την πόρτα ήταν ο άνθρωπος που έψαχναν να σκοτώσουν μαζί με τους άλλους δυο Ρωμαίους στρατιώτες που είχαν φύγει μαζί του.
Ο οικοδεσπότης χωρίς να πει τίποτε τους καλωσόρισε και τους είπε να περάσουν. Τους σέρβιρε φαγητό και τους είπε να μείνουν στο σπίτι του μια δυο μέρες μέχρι να εμφανιστούν και οι άλλοι δυο στρατιώτες που έψαχναν και τότε θα τους υποδείκνυε και τους τρεις.
Ύστερα από κάποιες μέρες που οι άνδρες του αποσπάσματος έμειναν σπίτι του Λογγίνου, είχε έρθει η ώρα της αποκάλυψης. Όταν έφτασαν μάλιστα και οι δυο σύντροφοι του, ο Λογγίνος κάλεσε το απόσπασμα στο σπίτι του και τους είπε πως ήταν εκείνος ο οποίος έψαχναν.
Οι άνδρες του αποσπάσματος τα έχασαν. Θα μπορούσε να τους πει ψέματα, θα μπορούσε να τους στείλει αλλού, θα μπορούσε να γλιτώσει και όμως εκείνος τους φιλοξένησε και τώρα τους λέει ποιος είναι.
Με βαριά καρδιά οι άνδρες του αποσπάσματος αποκεφάλισαν τους τρεις και πήγαν τα κεφάλια τους στον Πόντιο Πιλάτο ως απόδειξη του θανάτου τους. Η Ορθόδοξη εκκλησία όσο και η Καθολική έχουν αγιοποιήσει τον Λογγίνο. Η μνήμη του γιορτάζεται στις 16 Οκτωβρίου κάθε χρόνο. Στις αγιογραφίες παριστάνεται σοβαρός, με μαύρο γένι, στρατιωτική ενδυμασία, κάποιες φορές κρατάει λόγχη και φέρει φωτοστέφανο.
Η Ιερή Λόγχη
Ένας ακόμα θρύλος δημιουργήθηκε γύρο από την λόγχη του Αγίου Λογγίνου, η οποία όπως πιστευόταν έδινε δύναμη εξουσίας στον κάτοχό της και φυσικά αποτελεί ένα σημαντικό κειμήλιο για τον χριστιανισμό, όπως το Ακάνθινο Στεφάνι και το Ιερό Δισκοπότηρο. Μόνο που ανά τους αιώνες παρουσιάστηκαν πολλές λόγχες, των οποίων οι κάτοχοι υποστήριζαν ότι ήταν οι αυθεντικές. Σήμερα μία από τις λόγχες φυλάσσεται στο παλάτι του Χόφμπουργκ στη Βιέννη και υποστηρίζεται ότι έχει φτιαχτεί από ένα από τα καρφιά που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη Σταύρωση του Χριστού.
Το μεγαλύτερο μέρος μιας άλλης λόγχης, της οποίας η αιχμή έχει χαθεί, βρίσκεται από το 1492 κάτω από τον τρούλο του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό. Μία άλλη λόγχη φυλάσσεται στην καθολική εκκλησία του Εχμιατζίν, στην Αρμενία.
Τι είναι τα Απόκρυφα Ευαγγέλια
Με τον γενικό όρο Απόκρυφα, ονομάζονται αρχαία κείμενα θρησκευτικού περιεχομένου που έχουν αποκλεισθεί από τον Κανόνα της Αγίας Γραφής. Οι χριστιανικές εκκλησίες θεωρούν ότι τα κείμενα αυτά έχουν συνταχθεί κατ’ απομίμηση των κανονικών βιβλίων της Αγίας Γραφής και έχουν αποκλειστεί από τους κανόνες τους.
Κατά κύριο λόγο, οι ερευνητές θεωρούν ότι τα βιβλία αυτά συντάχθηκαν μεταξύ του 2ου π.Χ. και του 4ου μ.Χ. αιώνα από Ιουδαίους και χριστιανούς συγγραφείς, οι οποίοι με απομίμηση του τίτλου, του ονόματος του συγγραφέα, της μορφής και του περιεχομένου, επιδίωκαν να εξασφαλίσουν στα έργα τους κανονικό κύρος. Τα βιβλία αυτά διακρίνονται σε απόκρυφα της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης.
Νικόδημος
Το συγκεκριμένο Απόκρυφο Ευαγγέλιο του Νικόδημου είναι από τα σημαντικότερα κείμενα της απόκρυφης χριστιανικής γραμματείας που χρονολογείται από την περίοδο της Ύστερης Αρχαιότητας (4ος μ.Χ. αι.). Παρουσιάζει λεπτό προς λεπτό τη δίκη του Ιησού από τον Πόντιο Πιλάτο, εμπλουτίζοντας με άγνωστες λεπτομέρειες τη διήγηση των κανονικών Ευαγγελίων.
Ο στόχος του είναι πρώτα απ’ όλα απολογητικός: να χυθεί φως στα αίτια που οδήγησαν στη δίωξη του Ιησού και στη θανατική καταδίκη του. Όλη η συνωμοσία που εξύφαναν οι γραμματείς και οι αρχιερείς έρχεται στην επιφάνεια με την εξέταση των μαρτύρων που καταθέτουν.
