Ο ιερέας Valery Dukhanin τοποθετήθηκε για το πολύκροτο ζήτημα των τελευταίων ημερών στα εκκλησιαστικά δρώμενα της Ελλάδας και αφορά τον αποσχηματισμό του Ανδρέα Κονάνου.
Σε άρθρο του δηλώνει εξ αρχής πως δεν συμφωνεί ούτε με όσους τον επαίνεσαν ούτε με όσους τον κατέκριναν.
“Είναι αδύνατο να τον επαινέσω, αλλά δεν έχει νόημα να τον καταγγείλουμε. Μπορούμε να λυπηθούμε μόνο για τον Ανδρέα Κανόνο - ενώ πρέπει να προσευχόμαστε γι 'αυτόν, δύσκολα μπορούμε να εγκρίνουμε την κίνηση του. Σε όλη την ιστορία μας δεν υπήρχε ούτε ένας ιερέας που παραιτήθηκε από την ιεροσύνη του ούτε ένας μοναχός που παραιτήθηκε από τους όρκους του που να ήταν χαρούμενος μετά. Μόλις ένας κληρικός της Εκκλησίας παρασυρθεί από τον κόσμο, όλα τα ίχνη του ταλέντου, των δώρων και των καλών δεσμεύσεών του καταστρέφονται. Ελπίζουμε να δούμε εξαιρέσεις, αλλά όλες οι περιπτώσεις που γνωρίζουμε παρουσιάζουν μια θλιβερή εικόνα” σχολιάζει.
Κατόπιν θέτει το ερώτημα αν “Υπάρχει εύλογη εξήγηση για την απόφασή του” και επιχειρεί να δώσει απάντηση: .
“Μπορεί να αποδειχθεί πολύ απλή: ο Ανδρέας Κανόνος είναι άνθρωπος, όπως και οποιοσδήποτε από εμάς. Και όλοι οι άνθρωποι υποχωρούν σε πειρασμούς. Δεν μπορείτε να ζήσετε στον κόσμο χωρίς να μπείτε στον πειρασμό από αυτόν. Αυτός είναι ο νόμος του αμαρτωλού κόσμου μας, και οι παραλλαγές του είναι αναρίθμητες. Ο διάβολος έχει έναν μοναδικό ατομικό πειρασμό να προσφέρει σε κάθε παιδί του Θεού.
Για παράδειγμα, εάν ένας μοναχός ζει έξω από το μοναστήρι, εμφανίζεται καθημερινά στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο, προσκαλείται σε δημόσιες διαλέξεις, συνομιλίες και συναντήσεις και συναντά τους φίλους του στο καφέ το βράδυ, αναπόφευκτα θα ασχοληθεί με το πνεύμα αυτού του κόσμου, θα δει άτομα του αντίθετου φύλου, θα συσχετιστεί μαζί τους και θα υποκύψει στον πειρασμό. Εάν το μόνο που βλέπει είναι ο κόσμος με τους κανόνες της ζωής αντί για το μοναστήρι, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να αλλάξει τον τρόπο ζωής του και η συνείδησή του, η καρδιά και ο εσωτερικός του κόσμος θα αναδιαμορφωθούν σταδιακά. Πόσο καιρό θα διαρκέσουν τα πνευματικά του αποθέματα εάν αντί να προσεύχεται ξοδεύει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του στα κοινωνικά μέσα, απαντώντας σε μηνύματα και γράφοντας σχόλια; Με κόπωση και κοσμική φροντίδα, δεν έχει καθόλου χρόνο για προσευχή. Έχοντας χάσει την προσευχή, χάνει το πιο σημαντικό πράγμα: κοινωνία με τον Θεό. Η απώλεια προσευχής καταστρέφει τα πάντα. Και ακολουθείται από κάτι που δεν μπορεί να εξηγηθεί από τη λογική”.
Στην συνέχεια επισημαίνει πως υπάρχει μόνο ένας λόγος για την εγκατάλειψη της ιεροσύνης. “Ένας ιερέας εγκαταλείπει την ιεροσύνη του όταν το θεωρεί επαχθές. Ένα άτομο ξαφνικά αισθάνεται ότι το χρίσμα του έχει γίνει κάτι ξένο, εξωτερικό γι 'αυτόν. Έχοντας απορροφήσει ένα διαφορετικό πνεύμα και μια διαφορετική κοσμοθεωρία, αισθάνεται ότι τώρα ο ίδιος είναι ξένος στην ιεροσύνη. (...) Η εγκατάλειψη της ιεροσύνης είναι αποτέλεσμα προηγούμενων πειρασμών και η ίδια η εγκατάλειψη προκαλεί καταστροφικές αλλαγές στην ψυχή. Συγκρίνετε τη φωτογραφία Instagram του Andreas (Konanos) πριν από την παραίτησή του, όταν (αν και με μικρή γενειάδα) φορούσε ακόμα ένα κασκόλ, με μια φωτογραφία μετά την παραίτησή του, όπου φοράει κοντό μανίκι (αν και χαμογελά με το ίδιο χαμόγελο). Θα δείτε ένα διαφορετικό πρόσωπο με διαφορετικά μάτια, τα οποία είναι τώρα κενά, χωρίς το προηγούμενο βάθος και γεμάτα με κάτι άλλο. Δυστυχώς, βλέπουμε ένα διαφορετικό άτομο που δεν γνωρίζαμε πριν”.
“Αυτό που μας συγκλονίζει περισσότερο είναι η αντίθεση μεταξύ της αγωνίας μας και της αυξημένης διάθεσης του Ανδρέα Κανάνου. Εάν διαβάσετε τη δήλωσή του, θα δείτε ότι δεν περιέχει απολύτως καμία ένδειξη για τον εσωτερικό πόνο ή την αγωνία του. Αντιθέτως, εμείς - οι αναγνώστες των βιβλίων του και οι ακροατές των κηρυγμάτων του - αισθανόμαστε αυτόν τον πόνο. Εν τω μεταξύ, χαμογελά ακόμα. Το κήρυγμα του «χαρούμενου χριστιανισμού» και η εξάλειψη της αίσθησης ενοχής είχε ως αποτέλεσμα να εγκαταλείψει την ιεροσύνη τόσο εύκολα χωρίς ίχνος θλίψης ή λύπης; Τι γίνεται αν το πάθος για τη σύγχρονη ψυχολογία έχει καταστρέψει την αίσθηση του ιερού στην ψυχή του ποιμένα;” σχολιάζει ο Ρώσος ιερέας και συνεχίζει:
“Η στάση του απέναντι στην ιεροσύνη που δηλώνει στη δήλωσή του είναι επίσης περίεργη.(...) πώς θα διδάξετε στους άλλους να μην παίρνουν διαζύγιο εάν έχετε «πάρει διαζύγιο» από την ιεροσύνη σας; Πώς μπορείτε να ζητήσετε πίστη στα μυστήρια του Βαπτίσματος, της Εξομολόγησης, της Θείας Κοινωνίας και του Γάμου, εάν αποκηρύξατε τόσο εύκολα τη χειροτονία σας; Είναι δύσκολο να ξεπεραστεί αυτή η αντίφαση. Όμως, από όλες τις εμφανίσεις, το δημιουργικό έργο του Ανδρέα δεν πρόκειται πλέον για αυτό. Θα ασχοληθεί με την καθαρά κοσμική ψυχολογία, την ανακούφιση του συναισθηματικού στρες και την αντιμετώπιση των εσωτερικών αντιφάσεων, την επιστροφή μιας θετικής διάθεσης στους απαισιόδοξους και την καλλιέργεια θετικών συναισθημάτων ως κύριου σκοπού της ανθρώπινης ζωής. Το μόνο που μένει σε αυτόν είναι η επιθυμία να επικοινωνήσει και να διδάξει. Αυτό που έχει εξαφανιστεί είναι η συμμετοχή στο ιερό, στο οποίο ο άνθρωπος συνδιαλέγεται με το Θείο, δημιουργώντας χώρο για τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Στην πραγματικότητα, αυτή είναι η ουσία του να είσαι ιερέας”.
Ο Ρώσος ιερέας σημειώνει ακόμη ότι το δημιουργικό έργο του Ανδρέα Κονάνου έχει επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από την ψυχολογία. “Του δώσαμε το πλεονέκτημα της αμφιβολίας ως προς αυτό, διαβάζοντας και ακούγοντας τις συζητήσεις του με χαρά. Πιστεύαμε ότι ήταν μια επιτυχής συμβίωση μεταξύ της εμπειρίας της ζωής στην Εκκλησία, της γνώσης της πατερικής παράδοσης και της εμπειρίας της κοσμικής ψυχολογίας. Τώρα είναι σαφές ότι κάναμε λάθος. Το κοσμικό περιβάλλον μας έχει πάρει έναν άνθρωπο που κάποτε άφησε τον κόσμο για να αφιερωθεί στον Θεό” αναφέρει με νόημα.
Τονίζει ακόμη πως υπήρξαν στιγμές που οι άνθρωποι θυσίασαν τη ζωή τους για να διατηρήσουν την ιεροσύνη τους και πως η πίστη τους στην Εκκλησία τους έφερε στο ικρίωμα, αλλά δεν εγκατέλειψαν την ιεροσύνη. Το μαρτύριο ήταν το κήρυγμά τους μέσω της ζωής τους παρά ο λόγος.
“Αυτό το κήρυγμά τους είναι μια σιωπηλή επίπληξη σε όλους μας, οι οποίοι συνηθίζουμε να μιλάμε για τον Χριστιανισμό εύκολα και χαρούμενα. Η πίστη είναι μια ξεχασμένη, «υποτιμημένη» και γελοία λέξη. Σύντομα θα είναι περίεργο να μιλάμε για πίστη στο μυστήριο του γάμου. Οι κοσμικοί ψυχολόγοι θα εξαλείψουν αυτήν την αντίφαση, λέγοντας: «Αποδεχτείτε ό, τι έχετε, απλά ζήστε και απολαύστε τη ζωή σας - όλα είναι καλά μαζί σας. Τα καθημερινά χαμόγελα στις σελίδες κοινωνικών μέσων είναι το πιο σημαντικό πράγμα" λέει ο π.Valery
Κλείνοντας χαρακτηρίζει την δράση του Ανδρέα Κονάνου ως “ένα τεράστιο μάθημα για εμάς”. “Αυτό μας αφορά κυρίως - ιερείς που κηρύττουν δημόσια, μιλούν στα μέσα ενημέρωσης, διαχειρίζονται τα ιστολόγιά μας και άλλες κοινωνικές πλατφόρμες προσεκτικά και ικανά, ειδικά εκείνους που είναι παθιασμένοι με την κοσμική ψυχολογία, παραμερίζοντας την εμπειρία της Εκκλησίας και των Αγίων Πατέρων. Διατρέχουμε τον κίνδυνο να επέλθει η πτώση σαν τον Ανδρέα Κονάνο”
