Ιδρυμένος από δύο φίλους το 2013, ο Ναός του Σατανά αρχικά σχεδιάστηκε ως ένα αστείο, μια βλάσφημη κίνηση κατά του Αμερικανικού χριστιανικού συντηρητισμού.
Μια από τις πρώτες ενέργειες του Ναού ήταν να οργανώσει μια σατανική ψευδολειτουργία σε ένα νεκροταφείο, για να κάνει λεσβία – μετά θάνατον - τη μητέρα του Φρεντ Φελπς, ιδρυτή της εκκλησίας των βαπτιστών Westboro, μιας χριστιανικής αίρεσης γνωστής για την βίαιη ομοφοβία της. Ομοφυλοφιλικά ζευγάρια φιλιούνταν κοντά στον τάφο και ο συνιδρυτής του ναού, ο Λούσιεν Γκρίιβς, έτριβε του όρχεις του απέναντι από την επιθανάτια στήλη.
Η τοπική αστυνομία είχε κινητοποιηθεί και η εφημερίδα Vice δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο "Η αστυνομία του Μισισιπί θέλει να συλλάβει τους Σατανιστές που κάνουν τους νεκρούς γκέι". Από τότε, αυτό το μη-θεϊστικό σατανικό κίνημα - όχι για να λατρεύει τον Σατανά, αλλά για να υπερασπιστεί τη λογική, την επιστήμη και την ελευθερία της έκφρασης - έχει φρονηματιστεί σε μεγάλο βαθμό και έχει γίνει γνωστό περισσότερο για την πολιτική του δραστηριότητα.
Ο Ναός έχει τώρα περισσότερες από εκατό χιλιάδες μέλη, που οργανώνονται σε δεκαοκτώ τμήματα, μεταξύ των οποίων ένα στον Καναδά. Τον Απρίλιο του 2019, απέκτησε το επίσημο καθεστώς της θρησκείας ενώπιον των αμερικανικών φορολογικών αρχών και αποτέλεσε αντικείμενο ντοκιμαντέρ με τίτλο Χαίρε Σατανά;, το οποίο θα προβληθεί στη Γαλλία το φθινόπωρο του 2019.
Σύμφωνα με την Σάλις Μπλάιθ, μέλος της Εθνικής Επιτροπής του Σατανικού ναού, ο αριθμός των μελών αυξήθηκε σημαντικά μετά την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ το 2016. "Οι φανατικοί θρησκευόμενοι που σήμερα βρίσκονται στην κυβέρνηση θέλουν να περιορίσουν τον διαχωρισμό μεταξύ Εκκλησίας και Κράτους, παραπονείται. Ο Ναός του Σατανά οργάνωσε πολλές εκστρατείες υποστήριξης για τα μέλη μας ενάντια σε αυτές τις επιθέσεις, ιδιαίτερα στον τομέα των αναπαραγωγικών δικαιωμάτων και του δικαιώματος δημόσιας έκφρασης, και οι προσπάθειες αυτές απέσπασαν την προσοχή και την εκτίμηση του κοινού".
Οι σατανιστές έχουν, παράδειγμα, καταθέσει αγωγή (σε εκκρεμότητα) εναντίον των περιορισμών κατά της άμβλωσης που εφαρμόζονται στην πολιτεία του Μισσούρι. Σύμφωνα με τον Σατανικό ναό, ο νόμος του κράτους παραβιάζει τη σατανιστική πεποίθηση ότι η ζωή δεν αρχίζει με τη σύλληψη.
Η νομική τους αντίρρηση βασίζεται στην περίπτωση της Hobby Lobby, μιας εταιρείας η διοίκηση της οποίας πρόσφατα απέκτησε το δικαίωμα να μην χρηματοδοτεί την αντισύλληψη των υπαλλήλων της, υποστηρίζοντας ότι αυτή παραβιάζει τη χριστιανική τους πίστη.
Όπως και πολλά μέλη του Ναού, η Μπλάιθ χρησιμοποιεί ψευδώνυμο για να αποφύγει τις διακρίσεις και να ξεφύγει από τις απειλές θανάτου ή βιασμού που δέχτηκαν μερικές φορές οι Σατανιστές.
Διασύνδεση με Διαφωτισμό
Επισημαίνει ότι αυτή η μη-θεϊστική θρησκεία δεν αποτελεί απλώς πρόσχημα για πολιτική δράση. Ο Ναός έχει επτά βασικές αρχές, οι οποίες εκφράζουν ένα συγκεκριμένο πνεύμα του Διαφωτισμού. Μπορεί κανείς να εκτελεί σ’ αυτόν τελετουργίες, κατά μίμηση της «Μαύρης Λειτουργίας», που περιγράφεται ως «εορτασμός της βλασφημίας, θεωρούμενης ως έκφραση της προσωπικής ελευθερίας». Εκείνοι που υπερβάλλουν καταδικάζονται αμέσως: όταν μια διευθύντρια τμήματος του Ντιτρόιτ ζήτησε σε τελετή τη δολοφονία του Ντόναλντ Τραμπ, απομακρύνθηκε από το κίνημα.
Σατανιστικό τελετουργικό στο Λος Αντζελες.| Via Magnolia Pictures
Αλλά αυτό που έκανε το κίνημα γνωστό, και το οποίο περιγράφεται στο ντοκιμαντέρ της σκηνοθέτιδας Πένυ Λέιν, είναι ο αγώνας εναντίον της παρουσίας του Χριστιανισμού στον αμερικανικό δημόσιο χώρο.
Η πρώτη εντυπωσιακή ενέργεια έγινε το 2012 στην Οκλαχόμα, μετά την τοποθέτηση πινακίδων με τις Δέκα Εντολές μπροστά στο κοινοβούλιο της Πολιτείας στην Οκλαχόμα Σίτι. Ο Σατανικός Ναός δήλωσε ότι αν οι Χριστιανοί είχαν το δικαίωμα να τοποθετούν τα σύμβολά τους στον δημόσιο χώρο, οι Σατανιστές θα πρέπει να μπορούν να στήσουν το δικό τους γλυπτό.
Τα μέλη απηύθυναν έκκληση για δωρεές με σκοπό τη δημιουργία ενός μπρούτζινου αγάλματος του Μπαφομέτ, μιας θεότητας με κεφάλι κατσίκας, προσωποποίηση του Σατανά, με ένα στήθος εμπνευσμένο από τον Iγκυ Ποπ και δύο παιδιά σε στάση λατρείας δίπλα του.
Στόχος των Σατανιστών και τα παιδιά του Δημοτικού!...
Όταν το 2015 το Ανώτατο Δικαστήριο της Οκλαχόμα αποφάνθηκε ότι το μνημείο των Δέκα Εντολών ήταν αντίθετο με το Σύνταγμα του κράτους, το οποίο απαγορεύει τη χρήση του δημόσιου χώρου για την προώθηση θρησκείας, το άγαλμα του Μπαφομέτ - που ζυγίζει περισσότερο από έναν τόνο - στάλθηκε στο Ντιτρόιτ.
Σήμερα εκτίθεται στη νέα έδρα του Σατανικού ναού στο Σάλεμ, την πόλη της Μασαχουσέτης που είναι γνωστή για τις δίκες μαγείας τον 17ο αιώνα.
Το 2018, το μνημείο τοποθετήθηκε για λίγο μπροστά από το Καπιτώλιο του Αρκάνσας στο Λιτλ Ροκ ως διαμαρτυρία για την τοποθέτηση άλλων πινακίδων των Δέκα Εντολών.
Ένα πλήθος θυμωμένων κατοίκων διαδήλωσε με κομποσχοίνια, αγιασμό και πλακάτ "ο Σατανάς δεν έχει δικαιώματα" ή ακόμα "Κορνάρετε αν απορρίπτετε τον Σατανά".
Διαδήλωση αντισατανιστών στο Αρκάνσας.
Αυτό το είδος αντίδρασης είναι χαρακτηριστικό των παρεξηγήσεων γύρω από τους σατανιστές, σημειώνει η Σάλις Μπλάιθ, που επισημαίνει ότι ο Σατανάς δεν είναι μια πραγματική οντότητα για τον Σατανικό Ναό που πρέπει να λατρεύεται με θυσίες: «Είμαστε αθεϊστές και εμπνεόμαστε από τον ρομαντικό λογοτεχνικό Λούσιφερ του Μίλτον, που ενσαρκώνει την τελική εξέγερση ενάντια στην τυραννία, καθώς και τις αξίες του Διαφωτισμού, όπως η λογική, η επιστήμη, η πρόοδος και η ελευθερία ».
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η αντι-σατανιστική υστερία δεν έχει μεγάλη ιστορία. Στη δεκαετία του 1980, η χώρα καταλήφθηκε από «σατανικό πανικό», που τροφοδοτείται από το συντηρητικό χριστιανικό ρεύμα.
Αρκετοί υπάλληλοι βρεφονηπιακών σταθμών κατηγορήθηκαν ότι συμμετείχαν σε βίαιες σατανικές τελετουργίες και φυλακίστηκαν. Ενθαρρυνόμενα από ερευνητές και ψυχολόγους, πολλά παιδιά είχαν κάνει ψευδείς κατηγορίες με βάση τις τεχνικές ύπνωσης για να αποκτήσουν πρόσβαση σε τραυματικές "μνήμες" πρακτικών που αγωνίζονται στον Ναό του Σατανά.
Η διαφορά μεταξύ των πιστών στο Χριστό, που πιστεύουν ότι έχουν να κάνουν με φανατικούς του διαβόλου, και των σατανιστών που απαντούν με πολύ σοβαρούς νομικούς όρους είναι μια από τις κωμικές πηγές του ντοκιμαντέρ Χαίρε Σατανά;
Αρκετές σκηνές είναι ιδιαίτερα κωμικές, όπως εκείνη όπου ο συνιδρυτής του Nαού περιγράφει το σχέδιό του για το άγαλμα του Σατανά στο δημοτικό συμβούλιο του Λίτλ Ροκ. Εξηγεί ότι το μνημείο θα τοποθετηθεί δίπλα στις Δέκα Εντολές, δίνει τις ακριβείς διαστάσεις και καθορίζει τα κίνητρα: «Προσπαθούμε να αποφύγουμε ότι μια συγκεκριμένη θρησκευτική άποψη επιλέγει την εξουσία και την αρχή των κυβερνητικών θεσμών».
Πρόκειται για μια εξελιγμένη του trolling, η οποία θέτει τoυς συντηρητικούς σε αντιφάσεις έναντι του νόμου: ευνοώντας ορισμένες θρησκευτικές πεποιθήσεις έναντι άλλων παραβιάζει την Πρώτη Τροποποίηση του Συντάγματος των ΗΠΑ.
Γι 'αυτό, όταν ένας νομός της Φλόριδας ενέκρινε τη διανομή Βίβλων στο δημόσιο σχολείο το 2014, ο Ναός του Σατανά κατάφερε να διανείμει σατανιστικά σχέδια για ζωγραφική, τα οποία περιείχαν μηνύματα όπως "Έχετε το δικαίωμα να μην πιστεύεται στον Θεό "- γεγονός που έπεισε έπειτα τον νομό να σταματήσει τη διανομή των Βίβλων.
Και όταν ένα δημόσιο σχολείο στο Όρεγκον δημιούργησε μια χριστιανική εξωσχολική λέσχη το 2016, οι Σατανιστές έστησαν τη δική τους λέσχη, η οποία δεν προωθούσε τον διάβολο, αλλά τη λογική και την επιστήμη.
Ο Ναός του Σατανά έχει επιτύχει επίσης αρκετές νίκες στον τομέα των Χριστουγεννιάτικων διακοσμήσεων ακολουθώντας πάντοτε τον ίδιο συλλογισμό: εάν μια φάτνη εκτίθεται σε ένα δημαρχείο ή σε ένα τοπικό κοινοβούλιο, τότε οι σατανιστές πρέπει να μπορούν να βάλουν εκεί και τα δικά τους σύμβολα.
Το 2014, ένας άγγελος που πέφτει σε φλόγες εκτέθηκε στο Καπιτώλιο της Tαλαχάσι στη Φλόριδα δίπλα σε μια φάτνη και το 2018 ένα άγαλμα φιδιού με το μήνυμα «Η γνώση είναι το μεγαλύτερο δώρο» τοποθετήθηκε μέσα στο Κοινοβούλιο του Ιλλινόις.
Τα μέλη του Ναού συμμετέχουν σε αυτές τις πολιτικές ενέργειες, οι οποίες αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της "θρησκείας" τους. Πολλοί έχουν μεγαλώσει σε συντηρητικά θρησκευτικά περιβάλλοντα και βρίσκουν σε αυτό το κίνημα έναν τρόπο να απελευθερωθούν από την επήρεια κάποιας μορφής δεισιδαιμονίας. Πέρα από τον αθεϊσμό, ο Ναός του Σατανά τους προσφέρει μια αποστολή και μια κοινωνική ταυτότητα.
Για παράδειγμα, η Πένυ Λέιν, παραγωγός του ντοκιμαντέρ Χαίρε Σατανά; περιέγραψε την έλξη του κινήματος σε μια συνέντευξη: "Παίρνουμε τις καλύτερες κοσμικές και Διαφωτιστικές αξίες και προσθέτουμε λίγο μυθολογία, τέχνη, τελετουργίες , κοινοτικό πνεύμα. Ο,τιδήποτε είναι θετικό στη θρησκεία, αλλά απορρίπτοντας την υπακοή σε παράλογες ιδέες."
