Με το στρατιωτικό τέλος του ISIS να βρίσκεται πλέον προ των πυλών, όλο και περισσότεροι μαχητές επιστρέφουν στις πατρίδες τους – Περίπου 300 φέρονται να έχουν επιστρέψει στο μεταξύ στη Γερμανία επισημαίνει η Deutsche Welle.
Αυτό ισχύει και για τη Γερμανία. Σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Προστασίας του Συντάγματος, περίπου 1.000 ισλαμιστές ταξίδεψαν τα τελευταία χρόνια στις περιοχές που ήλεγχαν οι τρομοκράτες του αυτοαποκαλούμενου Ισλαμικού Κράτους για να πολεμήσουν στο πλευρό του. Περίπου 150 εξ΄ αυτών σκοτώθηκαν ενώ 300 περίπου φέρονται να έχουν επιστρέψει στο μεταξύ στη Γερμανία. Πόσο επικίνδυνοι είναι τελικά όλοι αυτοί; Όπως εκτίμησε μιλώντας προς τη Deutsche Welle ο πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Προστασίας του Συντάγματος της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας Μπούρκχαρντ Φράιερ:
«Ο κίνδυνος που απορρέει από αυτούς που επιστρέφουν είναι μεγάλος. Αφενός διότι πολλοί έχουν εμπειρίες από τα πεδία των μαχών. Έχουν μεγάλο βαθμό ιδεολογικοποίησης και, κυρίως, έχουν μάθει να στήνουν και να συντηρούν δίκτυα και εκτός Γερμανίας. Πολλοί έχουν ψυχικά τραύματα και άλλοι έχουν χάσει τελείως τον προσανατολισμό τους. Οι περισσότεροι όμως παραμένουν καλά δικτυωμένοι. Όταν δεν είναι δυνατή η ποινική τους δίωξη και σύλληψη, τότε επιστρέφουν στους πυρήνες αυτούς και λειτουργούν πλέον ως πρότυπα και ήρωες».
Τα παιδιά η νέα γενιά των ισλαμιστών
Μεταξύ αυτών που επιστρέφουν βρίσκονται και πολλές γυναίκες και παιδιά. Από αυτούς απορρέει ένας ιδιαίτερος κίνδυνος, σύμφωνα με τον Μπούρκχαρντ Φράιερ:
«Η επιστροφή γυναικών και παιδιών συνιστά μια ιδιαίτερη πρόκληση. Από τις αρχές του 2018 επιστρέφουν πολλές γυναίκες και παιδιά και λιγότερο οι άνδρες που συνεχίζουν να κρατούνται ή να κρύβονται στα τελευταία προπύργια του ISIS. Πολλές από τις γυναίκες αυτές όμως δεν επιστρέφουν διότι βαρέθηκαν το ISIS ή την ιδεολογία του, αλλά λόγω των συνθηκών κράτησης και των συνθηκών υγιεινής. Όπως οι άνδρες έτσι και αυτές επιστρέφουν στο γνώριμο σαλαφιστικό περιβάλλον τους. Εκεί ελλοχεύει ο κίνδυνος να μεγαλώσουν τα παιδιά τους στη βάση του φονταμενταλιστικού και ακραίου τους δόγματος. Φτάνουν στο σημείο να δίνουν στα παιδιά όπλα και πολεμικά εφόδια για να παίζουν και να μαθαίνουν την αλφαβήτα και τους αριθμούς. Δεν τους μαθαίνουν παιδικά τραγούδια και δεν τα στέλνουν στον παιδικό. Απομονώνονται και δημιουργούν τη δική τους ομάδα. Κατά την άποψή μας εδώ ακριβώς γεννιέται η νέα γενιά των σαλαφιστών».
Οι γερμανικές αρχές προσφέρουν φυσικά ειδικά προγράμματα επανένταξης των ανθρώπων αυτών στην κοινωνία, όπως λέει ο πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Προστασίας του Συντάγματος της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας, όπου, σημειωτέον, ζει σήμερα μεγάλος αριθμός σαλαφιστών: «Το πρόγραμμα αποτελείται από δυο μέρη: καταρχήν πρέπει να προσπαθήσουμε να τους απομακρύνουμε από την ιδεολογία τους. Και, κατά δεύτερον, πρέπει να τους επαναφέρουμε στην κοινωνία. Το τελευταίο είναι το κοινωνικό κομμάτι, οι συμβουλές για την αναζήτηση κατοικίας, δουλειάς […]. Αυτό διαρκεί από τρία έως πέντε χρόνια και είναι ιδιαίτερα δύσκολο [..]».
