Με την Τουρκία να απειλεί ακόμη και με πόλεμο την Ελλάδα (γιατί αυτό πρακτικά σημαίνει όταν κάποιος δηλώνει ότι θα εισβάλει στο Αιγαίο και θα υψώσει την τουρκική σημαία σε 18 νησιά ή ζητάει την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης) και με την χώρα να εξωθείται από τους δανειστές σε αφοπλισμό η συμμαχία με την Αίγυπτο και το Ισραήλ είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό αντίδοτο. Σε καμία περίπτωση δεν υποκαθιστά την αποτρεπτική ικανότητα της Ελλάδας, αλλά τέτοιου είδους συμμαχίες στην ανατολική Μεσόγειο μπορεί να αποδειχθούν πολλαπλά ωφέλιμες.
Στην άσκηση «Μέδουσα» που πραγματοποιήθηκε μεταξύ των ελληνικών και αιγυπτιακών Ένοπλων Δυνάμεων στο νοτιοανατολικό Αιγαίο (ολοκληρώθηκε χθες), πέραν του ότι για πρώτη φορά συμμετείχαν μεγάλες δυνάμεις και από τις δύο χώρες ξεχώρισε η παρουσία της γαλλικής φρεγάτας Fremm που έχει στο οπλοστάσιο της εδώ και μερικούς μήνες η Αίγυπτος.
Η φρεγάτα, με την ονομασία «Tahya Misr» είναι ουσιαστικά η μεταβίβαση της γαλλικής «Normandie» μετά την αφαίρεση των εκτοξευτών A70 (αδυναμία χρήσης των Scalp-Naval). Είναι εκτοπίσματος 6.000 τόνων, μήκους 142 μέτρων, με σύστημα πρόωσης CODLΟG για μέγιστη ταχύτητα 27 κόμβων, ραντάρ διαθέτει πολλαπλών ρόλων Heracles και οπλισμό 16 VLS Α43 για 16 ASTER-15, πυροβόλο των 76mm, δύο πυροβόλα Nexter Narwhal των 20mm, 8 EXOCET BlockIII, δυο διπλούς τορπιλοσωλήνες για τορπίλες MU-90 και ένα ελικόπτερο μέσου βάρους.
Το βασικό χαρακτηριστικό της φρεγάτας Fremm είναι οι δυνατότητες αντιαεροπορικής άμυνας. Για το σκοπό αυτό ήθελε να προμηθευτεί τον συγκεκριμένο τύπο πλοίου και το Πολεμικό Ναυτικό αλλά τα σχέδια τελικώς ναυάγησαν λόγω υψηλού κόστους. Το σενάριο του leasing δεν προχώρησε επίσης και έτσι το ΠΝ έχει μείνει με τις MEKO (που θέλουν εκσυγχρονισμό) και βεβαίως της «S» που τα «ψωμιά» τους είναι λίγα. Ο προγραμματισμός ήταν να αναπτυχθούν τα πλοία αυτά στο νοτιοανατολικό Αιγαίο και μέχρι την Κυπριακή ΑΟΖ για να θωρακίσουν την άμυνα της ευαίσθητης από πλευράς τουρκικών προκλήσεων αυτής περιοχής.
Το γεγονός ωστόσο ότι στην «Μέδουσα» έλαβε μέρος η εν λόγω φρεγάτα του αιγυπτιακού Ναυτικού, σε συνδυασμό με τα σενάρια που αναπτύχθηκαν αναβάθμισε την άσκηση και τα στελέχη του Ναυτικού αντάλλαξαν πληροφορίες και είδαν τις δυνατότητες ενός σύγχρονου πλοίου. Όπως και να έχει κέρδισαν σε γνώσεις και σε εμπειρία. Το ίδιο θα συμβεί και αν στο οπλοστάσιο της Αιγύπτου ενταχθεί και το αεροσκάφος Rafale (η Αίγυπτος έχει παραγγείλει 2 Fremm και συνολικά 20 Rafale).
Ακόμη πιο σημαντική ωστόσο στον αεροπορικό τομέα θα είναι η συνεργασία με το Ισραήλ και αυτό λόγω της επικείμενης προμήθειας των F-35. Η χώρα θα είναι η πρώτη της ανατολικής Μεσογείου που θα παραλάβει τα stealth μαχητικά (εντός των ημερών όπως λένε οι τελευταίες πληροφορίες) και δεδομένης της αμυντικής συνεργασίας και του υψηλού επιχειρησιακού επιπέδου των Ελλήνων αεροπόρων που αναγνωρίζουν οι Ισραηλινοί η Πολεμική μας Αεροπορία και κατά συνέπεια η χώρα έχουν πολλά να κερδίσουν.
Πόσο μάλιστα όταν σε ενάμιση χρόνο θα έχει να αντιμετωπίσει τον συγκεκριμένο τύπου αεροσκάφους στο Αιγαίο. Οι Τούρκοι έχουν ανακοινώσει πώς τον Απρίλιο του 2018 θα έχουν ήδη την πρώτη Μοίρα F-35 (το ποιοι θα τα πετούν αυτό είναι άλλο θέμα).
Θα έχει λοιπόν η Πολεμική Αεροπορία τη δυνατότητα προηγουμένως να συνασκηθεί με τα αεροσκάφη F-35 στην ανατολική Μεσόγειο και να μάθει από τους Ισραηλινούς τα βασικά γνωρίσματα τους (το Ισραήλ θα παραλάβει συνολικά 50 F-35). Αν μη τι άλλο θα ξέρουν οι Έλληνες πιλότοι τι θα έχουν να αντιμετωπίσουν στο Αιγαίο.
Να σημειωθεί ότι μέχρι την Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2016 πραγματοποιείται στο Ισραήλ η άσκηση «Viper Valley 2016», όπου η Ελλάδα συμμετέχει με κλιμάκιο πέντε F-16 Block 50 και ανάλογο προσωπικό της 341Μ και της 347M, το οποίο μεταστάθμευσε στην αεροπορική βάση «Ramat David».
Υπάρχει λοιπόν μια στρατηγική συνεργασία της Ελλάδας με την Αίγυπτο και το Ισραήλ, η οποία ενδυναμώνεται και ενισχύεται στη βάση μάλιστα του ότι και οι τρεις χώρες μπορούν να συνεργαστούν μαζί με την Κύπρο για την αξιοποίηση των ενεργειακών κοιτασμάτων στη λεκάνη της Μεσογείου κόντρα στην Τουρκία που δημιουργεί προβλήματα (με κάθε χώρα αυτά είναι εντελώς διαφορετικά και κανείς δεν γνωρίζει αν και πότε οι σχέσεις με τον Ερντογάν μπορούν να αποκατασταθούν).
Το να υπάρχει λοιπόν ένας άξονας σε πολιτική και στρατιωτικό επίπεδο από την Αθήνα, τη Λευκωσία, το Κάϊρο και το Τελ Αβίβ είναι εξαιρετικές συμμαχίας επίτευγμα για τα συμφέροντα της Ελλάδας. Είναι ίσως η μόνη πολιτική γραμμή που έμεινε ακέραια τα τελευταία χρόνια από τις κυβερνήσεις.
