της Μαρίνας Νικολάκη
Εχει χυθεί αρκετό μελάνι τις τελευταίες ημέρες για το θέμα του Κυπριακού, γι΄αυτό δεν θα επεκταθώ παραπάνω στα γεγονότα που ήδη έχουν καταγραφεί. Από κει που δεν μαθαίναμε τίποτα για τις «κεκλεισμένων των θυρών» διαπραγματεύσεις και ο Ν.Αναστασιάδης μετέφερε μόνο ένα χαρούμενο και αισιόδοξο κλίμα ξαφνικά διαρρέουν συνομιλίες με τον Κύπριο πρόεδρο «στα γόνατα» να παρακαλάει τον Ακιντζί για μια λύση (διάλυση) και στο Μαξίμου διαρρέουν non papers (για 2-3 ώρες) από το υπ. Εξωτερικών σε θέματα που αφορούν το Κυπριακό (!).
Να θέσουμε όμως μερικές ερωτήσεις, γιατί ωραία είναι η εικόνα της Αθήνας και του Κοτζιά σε ρόλο «κακού μπάτσου» ώστε να πιέσει τη Τουρκία για το εδαφικό, αλλά γιατί δεν μας πείθει;
Το ελληνικό κράτος εξάλλου δεν τόλμησε ποτέ, ούτε για μία ημέρα, να ανακαλέσει τον Έλληνα πρέσβη από την Άγκυρα, παρά την εισβολή και παρά τις αναρίθμητες τουρκικές προκλήσεις (παραμονή των τούρκικων στρατευμάτων, εποικισμός, εξαφάνιση των «αγνοουμένων», δολοφονίες Ελλήνων (Σολωμός Σολωμού, Τάσος Ισαάκ, Θεόφιλος Γεωργιάδης).
Kάπως ύποπτο δεν μοιάζει το σκηνικό που έχει στηθεί, με έναν Ερντογάν να συμπεριφέρεται πιο αλαζονικά από ποτέ τη στιγμή που η ελληνοκυπριακή πλευρά έχει ήδη «παραδώσει τα όπλα»;
18 μήνες τώρα που γίνονται οι διαπραγματεύσεις ο κ. Αναστασιάδης δεν γνώριζε ότι η Τουρκία θα έφερνε κώλυμα ως προς το εδαφικό; Την τελευταία στιγμή περίμενε να το «μάθει»; (Τα έχουμε γράψει και εδώ «Ετσι θα υφαρπάξει πανέξυπνα η Τουρκία την Κύπρο»- Το δόλιο σχέδιο και οι αποκαλύψεις… που δεν «βλέπει» ο Αναστασιάδης;)
Aπό πότε το θέμα των εγγυητριών δυνάμεων και της ασφάλειας, αποτελούν τα μόνα εμπόδια για την επίτευξη λύσης;
Η απαίτηση των Τουρκοκυπρίων για εκ περιτροπής προεδρίας έγινε αποδεκτή, όπως γράφει ο Τουρκοκυπριακός Τύπος;
Υπάρχει περίπτωση να θέσει βέτο ο Τουρκοκύπριος που θα συμμετέχει στην κυβερνητική επιτροπή ακόμα σε θέματα που δεν είναι της αρεσκείας της Άγκυρας;
Kαι αν ο πρόεδρος δεν είναι Τουρκοκύπριος αλλά Ελληνοκύπριος και έχει ήδη συνάψει συμμαχία με την Αίγυπτο, στην οποία είναι αντίθετος ο Ερντογάν, τι θα συμβεί;
Και με το γεγονός ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δε αναγνωρίζει το Κοσσυφοπέδιο, το οποίο όμως ο Τούρκος πρόεδρος έχει συμπεριλάβει στα εδάφη της οθωμανικής αυτοκρατορίας που ονειρεύεται, τι θα γίνει;
Το χειρότερο. Αν τελικά καταλήξουν στον αγωγό μεταφοράς αερίου Ισραήλ - Ελλάδας - Ευρώπης, και με δεδομένη την συμφωνία Κύπρου - Ισραήλ για συνεργασία στο θέμα αυτό ώστε η ποσότητα του αερίου που θα έρθει να είναι επαρκής, τι θα συμβεί αν ο Τουρκοκύπριος σύμβουλος -με το βέτο- απαιτήσει το αέριο να μεταφερθεί μέσω Τουρκίας;
Ο Τουρκικός τύπος διαρρέει διάφορα... να τα πιστέψουμε; Mε άρθρο του Τούρκου δημοσιογράφου Γιουσούφ Κανλί στην Χουριέτ, αναφέρεται μεταξύ άλλων: «Φυσικά ο Τσίπρας, όπως και ο Αναστασιάδης επικεντρώνονται στο εδαφικό και στο περιουσιακό ζητώντας την επιστροφή στους Ελληνοκυπρίους των περιουσιών που κατείχαν πριν το 1974. Προσπαθούν να αγοράσουν την τουρκική συναίνεση στο εδαφικό προσφέροντας κάποια συμμετοχή στη διακυβέρνηση του νησιού».
Και να το δούμε κι από την άλλη πλευρά. Γιατί άραγε ο Ερντογάν φέρεται ξαφνικά τόσο εγωκεντρικά και αυτόνομα την στιγμή μάλιστα που όλα πηγαίνουν καλά γι'αυτόν; Τι τον κάνει να βιάζεται;
Ίσως έχει αποφασίσει ότι η μόνη λύση πλέον είναι η στρατιωτική εισβολή στην Κύπρο και Ελλάδα. Με μια εισβολη΄στα Ελληνικά κράτη θα ακύρωνε κάθε σκέψη για τον αγωγό east med και φυσικά ακόμα και εάν δεν καταλάμβανε μόνιμα κάποιο επιπλέον κομμάτι της Κύπρου θα ισχυροποιούσε την θέση του στην διαπραγμάτευση του κυπριακού.Ίσως προηγηθεί κάποιο δημοψήφισμα παρωδία στην τουρκοκρατούμενη Κύπρο με το οποίο θα προκριθεί η προσάρτηση με την Τουρκία.Τότε η Τουρκία θα μπορέσει με λίγη διπλωματική προεργασία να απειλήσει με πλήρη προσάρτηση του ψευδοκράτους και όταν συναντήσει την αντίσταση της η ελληνοκυπριακής πλευράς να δημιουργήσει θερμό επεισόδιο στην πράσινη γραμμή με τους 45000 άνδρες των Τ.Ε.Δ. που σταθμεύουν στο νησί.Παράλληλα θα μπορούσε να κάνει το ίδιο με την Θράκη.
Ο Ερντογάν χρησιμοποιεί την απειλή της ενίσχυσης των σχέσεων με την Ρωσία, και της προσχώρησης στο ρωσοκινεζικό σύμφωνο της Σαγκάης, για να κερδίσει, σε αντάλλαγμα της νομιμοφροσύνης του, όσα περισσότερα μπορεί έναντι της Ελλάδας και του ελληνισμού, αρχικώς στην Κύπρο και εν συνεχεία στη Θράκη, το Αιγαίο και τα νησιά.
Επιχειρείται λοιπόν, να οργανωθεί και το τελευταίο βήμα στην τελεσίδικη απομάκρυνση του ελληνικού κράτους από την Κύπρο, έτσι ώστε να μπορούν ανενόχλητοι να την ελέγχουν οι Τούρκοι. Με κατάργηση της παρουσίας –έστω και ισχνής– του ελληνικού στρατού ως εγγυήτριας δύναμης, από την Κύπρο, ενώ θα παραμένουν σε μια «μεταβατική περίοδο» οι τουρκικές δυνάμεις. Εάν τελικά αυτό γίνει πράξη, η Κύπρος, θα παραδοθεί άμεσα στους Τούρκους και το μεγαλύτερο, η Ελλάδα, να μεταβληθεί σε τουρκικό προτεκτοράτο. Ο Ερντογάν τα λέει ξεκάθαρα με την Συνθήκη της Λωζάνης αλλά εμείς δεν τον ακούμε...
Το θέμα είναι ότι το παιχνίδι παίζεται είναι σκοτεινό και οι συνομιλίες στο Μόντ Πελεράν έχουν προχωρήσει πολύ περισσότερο από ότι μας αφήνουν να δούμε και το αδιέξοδο των συνομιλιών Ακιντζί- Αναστασιάδη... δεν αφορά σίγουρα τις διαφορές που έχουν για τον αριθμό ελληνοκυπρίων (πολλοί δε, είναι νεκροί πλέον) που θα επιστρέψουν στα εδάφη που θα δοθούν πίσω.
Και κάτι ακόμα. Υπάρχουν Έλληνες και Κύπριοι, (και η υπογράφουσα το άρθρο) που τούτες τις μέρες αγωνιούν, προβληματίζονται, πονάνε, για τις εξελίξεις στο Κυπριακό και για μια ενδεχόμενη Τουρκοποίηση του νησιού μας.
Είναι προφανές ότι οποιαδήποτε λύση και να υπάρξει, αν υπάρξει, δεν θα αποχωρήσει πλήρως ο στρατός κατοχής. Κι όμως κάποιοι, (που ο κ. Αναστασιάδης έχει ξεγράψει) ήταν και είναι έτοιμοι να δώσουν το αίμα τους γι΄αυτό...
