Η προσοχή μεγάλου μέρους των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης στη Δύση έχει επικεντρωθεί στις εχθροπραξίες στην Ουκρανία για πάνω από ενάμιση χρόνο, ενώ άλλες εστίες έντασης λαμβάνουν λιγότερη προσοχή. Δύο πρόσφατες εξελίξεις, εν τούτοις, υποδηλώνουν ότι η κατάσταση στην Ουκρανία, η οποία γίνεται όλο και ευνοϊκότερη για τη Ρωσία, θα τύχει στο εξής λιγότερης προσοχής: το πάγωμα της χρηματοδότησης της Ουκρανίας από το Κογκρέσο των ΗΠΑ και ο πόλεμος μεταξύ της Παλαιστίνης και του εβραϊκού κράτους. Ο στενότερος σύμμαχος των ΗΠΑ - στρατιωτικά, οικονομικά και συναισθηματικά - είναι φυσικά το Ισραήλ και η χρηματική και εξοπλιστική συνδρομή της Ουάσινγκτον δεν πρόκειται να σταματήσει ποτέ. Πράγματι, μπορεί κανείς να αναρωτηθεί που τελειώνει το Ισραήλ και ξεκινάνε οι ΗΠΑ. Πέρα από τους Χριστιανούς Σιωνιστές και το ισχυρό εβραϊκό λόμπι, η πλειοψηφία των Αμερικανών υποστηρίζει το Ισραήλ σθεναρά και συναισθηματικά, ενώ πολλοί δεν γνωρίζουν ιδιαίτερα την Ουκρανία. Έτσι, είναι πιθανό ότι η αμερικανική οικονομική υποστήριξη θα είναι εφεξής τμηματική, περισσότερο μια εκστρατεία δημοσίων σχέσεων, αφήνοντας τους Ευρωπαίους φορολογούμενους να πληρώσουν τα σπασμένα.
Η ουκρανική κυβέρνηση θα μπορούσε να έρθει αντιμέτωπη με έλλειψη κονδυλίων και να μην έχει τη δυνατότητα να πληρώσει τους μισθούς του δημοσίου αν οι ΗΠΑ δεν καταφέρουν να συνεχίσουν να ρίχνουν τεράστια ποσά σε αυτό που μοιάζει όλο και περισσότερο με μια μαύρη τρύπα, από την οποία αποκομίζουν οφέλη κυρίως πλούσιοι Αμερικανοί μέτοχοι και κάποιοι διεφθαρμένοι Ουκρανοί, αλλά όχι ο μέσος Αμερικανός. Η Wall Street Journal ανέφερε στις 3 Οκτωβρίου ότι οι ΗΠΑ και άλλα κράτη-χορηγοί πληρώνουν επί του παρόντος τους μισθούς περίπου 150,000 Ουκρανών δημοσίων υπαλλήλων, άνω του μισού εκατομμυρίου δασκάλων, καθηγητών, σχολικών υπαλλήλων, καθώς και δεκάδων χιλιάδων στρατιωτικού προσωπικού. Για άλλη μια φορά, η ΕΕ θα αναγκαστεί να καταβάλει μεγαλύτερο τίμημα απ’ ό,τι στο παρελθόν, τη στιγμή που οι οικονομίες της υποφέρουν ήδη από πληθωρισμό, αποτέλεσμα των μαζοχιστικών κυρώσεων, ενώ χρηματοδοτούν και εξοπλίζουν μια χώρα που είναι συνδεδεμένη στο σύστημα υποστήριξης ζωής, με το σύστημα να είναι το ίδιο το ΝΑΤΟ.
Ανεξαρτήτως της ρωσικής στρατιωτικής επάρκειας και τακτικής, ένας από τους λόγους πίσω από την αποτυχημένη επίθεση της Ουκρανίας είναι η διαφθορά. Η Ουκρανία είναι ένα από τα πιο διεφθαρμένα κράτη του κόσμου. Η διαφθορά στη χώρα είναι ενδημική, τόσο στο προσωπικό όσο και στο θεσμικό επίπεδο. Όσο μεγαλύτερα κονδύλια εισρέουν στη χώρα τόσο αυτή μεγαλώνει. Στο πιο πρόσφατο σκάνδαλο που καταγράφηκε στη χώρα οι αξιωματικοί αξιολόγησης πιάστηκαν να δωροδοκούνται και να φυγαδεύουν φυγόστρατους στο εξωτερικό. Η Transparency International δήλωσε ότι ο κυριότερος φόβος του μέσου Ουκρανού είναι η διαφθορά: 73% του πληθυσμού και 80% των επιχειρήσεων αναγνώρισαν την ‘αποκατάσταση μηχανισμών διαφθοράς’ ως τον κύριο φόβο τους, με την ‘έλλειψη διαφάνειας και τη διασπάθιση δημόσιου χρήματος’ να ακολουθούν, στο 68% και 73% αντίστοιχα.
Η ανάληψη νομικής δράσης εκ μέρους του κ. Ζελένσκι εναντίον διαφόρων αξιωματούχων είναι απλά για το θεαθήναι, σαχλαμάρες, μέρος απλά μιας εκστρατείας δημοσίων σχέσεων με την υποστήριξη των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης, με στόχο να πειστούν τα αφελή και ευκολόπιστα δυτικά ακροατήρια ότι η διαφθορά στη χώρα είναι υπό έλεγχο. Τώρα, όμως, τα χαρτιά είναι ανοιχτά, όπως επισημαίνουν οι σοβαροί πολιτικοί της ΕΕ, μέχρι και ο πρώην πρόεδρος της Επιτροπής, Γιούνκερ. Ο τελευταίος δήλωσε στις 5 Οκτωβρίου: ‘οποιοσδήποτε είχε ποτέ πάρε δώσε με την Ουκρανία γνωρίζει ότι αυτή αποτελεί μια χώρα διεφθαρμένη σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας. Παρόλες τις προσπάθειές της δεν είναι έτοιμη για ένταξη. Χρειάζεται μαζικές εσωτερικές μεταρρυθμίσεις.’ Όσο για τον Ζελένσκι, ο τελευταίος έχει κάνει το ψέμα συνήθεια, ισχυριζόμενος ότι η διαφθορά δεν έχει καθόλου να κάνει με τους εταίρους της Ουκρανίας. Η πραγματικότητα είναι ότι τα κεφάλαια που εισρέουν στη χώρα και αυτά που συλλέγονται από τις ουκρανικές δημοσιονομικές αρχές δε μπορούν να διαχωριστούν στον προϋπολογισμό, παρά μόνο θεωρητικά. Χωρίς τη ζωτικής σημασίας χρηματοδότηση για αυτό το αποτυχημένο κράτος, η ουκρανική κρατική δομή θα κατέρρεε.
Ως μέρος ενός σουρεαλιστικού προϋπολογισμού για το επόμενο έτος, η ουκρανική κυβέρνηση σχεδιάζει να δαπανήσει 1.2 δισεκατομμύρια ευρώ για την αγορά στρατιωτικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών που θα χρησιμοποιηθούν για επιθέσεις εναντίον πολιτικών δομών της Ρωσίας, 350 εκατομμύρια ευρώ για υποστήριξη των βετεράνων και σχεδόν 12 δισεκατομμύρια ευρώ για την υποστήριξη χαμηλοεισοδηματιών, επιπλέον των σχεδίων αύξησης της χρηματοδότησης για την εκπαίδευση και την υγεία κατά περίπου ένα δισεκατομμύριο. Επιπρόσθετα, πάνω από 200 εκατομμύρια ευρώ αναμένεται να δαπανηθούν για τις δραστηριότητες του Υπουργείου Εξωτερικών. Αυτά ζητείται από τους Ευρωπαίους να χρηματοδοτήσουν.
Σύμφωνα με στοιχεία από την ευρωπαϊκή κοινωνιολογική επιθεώρηση Ευρωβαρόμετρο, δημοσιευμένη το Σεπτέμβρη, υπάρχει εμφανής τάση μειούμενης στήριξης της Ουκρανίας μεταξύ των Ευρωπαίων. Συγκεκριμένα, στη Βουλγαρία αντιτίθεται το 51%, στην Τσεχία το 48%, στην Ελλάδα το 49%, στην Κύπρο το 52% και στη Σλοβακία το 50%. Σε πολλές χώρες η πλειονότητα των πολιτών τάσσεται ήδη εναντίον της συνέχισης της στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία: στην Κύπρο το 65%, στην Ουγγαρία το 57%, στη Σλοβακία και τη Βουλγαρία το 56%, στην Αυστρία και την Ελλάδα το 55% και στη Σλοβενία το 52%.
Οι πρόσφατες εξελίξεις είναι ενδεικτικές. Στη Σλοβακία, η νέα κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι δεν θα διατεθεί άλλη χρηματοδότηση για όπλα, ενώ ακόμα και η Πολωνία δήλωσε ότι μόλις εξαντληθούν τα τρέχοντα αποθέματα, οι προμήθειες όπλων θα διακοπούν.
Είναι εμφανές ότι η Δύση οπισθοχωρεί, προσπαθώντας να τηρήσει τα προσχήματα και αναζητεί μια διέξοδο που θα ικανοποιήσει τις ανησυχίες ασφαλείας της Μόσχας. Οι λαοί της ΕΕ δε βλέπουν με θετικό μάτι την απόπειρα των ΗΠΑ να τους φορτώσει το πρόβλημα. Τουλάχιστον είναι απίθανο ότι οι ΗΠΑ θα ζητήσουν από την ΕΕ να χρηματοδοτήσει το εβραϊκό κράτος!
Οι ενδείξεις είναι πλέον εμφανείς. Οι μέρες της σύγκρουσης στην Ουκρανία είναι μετρημένες. Έχει έρθει πλέον ο καιρός για διαπραγματεύσεις βασισμένες στα εδαφικά κέρδη της Ρωσίας, για να τερματιστεί η σήψη.
