Το ΙΚΥ, προβάλλοντας τύπους παρά ουσία, απάντησε μεταξύ άλλων: «ουδεμία παρανομία έχει διαπιστωθεί στη λειτουργία του Ιδρύματος από τους ελέγχους… [σ.σ. και από] τα προβλεπόμενα θεσμικά όργανα, όπως το Ελεγκτικό Συνέδριο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή».
Η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών πείθεται μόλις βλέπει ότι το Ελεγκτικό Συνέδριο και οι Ευρωπαίοι ασκούν τους ελέγχους νομιμότητος. Όμως θα ήταν ιδιαίτερα ανήσυχοι, εάν είχαν διαβάσει το βιβλίο «Παιχνίδι με το Σύστημα» του Γεωργίου Μπούτου, από τις εκδόσεις Πατάκη, προλογιζόμενο από τον Αρεοπαγίτη ε.τ. Λέανδρο Ρακιντζή. Θα διαπίστωναν τεκμηριωμένα ότι ουσιαστικός έλεγχος πολύ δύσκολα γίνεται από το ανώτατο δημοσιονομικό δικαστήριο, όπως και από τους Ευρωπαίους.
Το βιβλίο αποτελεί μια άκρως στοιχειοθετημένη καταγγελία απίστευτης διαφθοράς του ιδίου του Ελεγκτικού Συνεδρίου για τον έλεγχο κακοδιαχείρισης στον ΟΕΕΚ (Οργανισμό Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης). Αναφέρεται σε δειγματοληπτική διαπίστωση και τεκμηρίωση ζημίας του Δημοσίου ύψους έξι εκατομμυρίων ευρώ. Σύμφωνα με τον συγγραφέα, αν γινόταν καθολικός έλεγχος η ζημία θα έφθανε σε αρκετές δεκάδες εκατομμυρίων ευρώ.
Ο Γεώργιος Μπούτος διαπίστωσε τη ζημία αυτή ως ένας εκ των οικονομικών επιθεωρητών του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους που διενήργησαν τον έλεγχο, το 2001. Ωφελημένοι από την ζημία του κράτους ήταν μεταξύ άλλων ο διευθυντής του πολιτικού Γραφείου του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, τέκνο πρώην Υπουργού Παιδείας, Υπουργός και διευθύντρια του πολιτικού του γραφείου, πρόεδρος και αντιπρόεδρος οργανισμού, στελέχη του Ελεγκτικού Συνεδρίου καθώς και σύζυγοι κάποιων εξ αυτών.
Κατόπιν αυτού ο συγγραφέας έκανε έναν άοκνο 19ετή αγώνα για την επιστροφή της ζημίας στο κράτος, με εκατοντάδες αναφορές προς το Ελεγκτικό Συνέδριο, το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, Υπουργούς, Υφυπουργούς κλπ, χωρίς να φέρει το αποτέλεσμα που θα περίμενε κανείς από μια ευνομούμενη πολιτεία. Παραθέτουμε λίγα χαρακτηριστικά αποσπάσματα αναφορών που υπέβαλε.
Γράφει προς την Υπηρεσία καταπολέμησης της διαφθοράς της ΕΕ: «… διαδοχικές ηγεσίες του Ε.Σ. (σ.σ. Ελεγκτικού Συνεδρίου), … αντί να υποστηρίξουν τα συμφέροντα του Δημοσίου, ουσιαστικά λειτούργησαν ως συνήγοροι υπεράσπισης όλων όσοι ευθύνονται για το γεγονός ότι επί σειρά ετών, μεγάλο μέρος των κονδυλίων που προορίζονταν για την επαγγελματική εκπαίδευση , κατέληγε σε τραπεζικούς λογαριασμούς ημετέρων, οι οποίοι ουδεμία σχέση είχαν με την εκπαίδευση». Αποτέλεσμα η παραπομπή της υπόθεσης από τους Ευρωπαίους στο… καταγγελλόμενο Ε.Σ.!
Απευθυνόμενος σε πρόεδρο του Ελεγκτικού συνεδρίου: «… ελπίζω να διαφοροποιηθείτε από τους προκατόχους σας, οι οποίοι, … αντί να υπερασπιστούν τη θέση τους, αλλά και το (σ.σ. Ελεγκτικό) Συνέδριο ασκώντας έγκληση εναντίον μου για συκοφαντική δυσφήμιση, αποδέχονταν ανερυθρίαστα προσβολές από την πλευρά μου σε βάρος τους περί ανικανότητας και διαφθοράς στο Συνέδριο και απροκάλυπτης συγκάλυψης της διαφθοράς από τους ίδιους. Ελπίζω έτσι να έχετε την τόλμη που απαιτεί η θέση σας είτε να καθαρίσετε την κόπρο του Αυγείου από το Συνέδριο είτε να με μηνύσετε». Παρότι και άλλες φορές είχε προκαλέσει να του κάνουν μήνυση, ουδείς Πρόεδρος του Ε.Σ. απετόλμησε κάτι τέτοιο.
Μήνυση όμως του έκαναν κάποιοι που είχαν ωφεληθεί οικονομικώς. Να τι γράφει ο συγγραφέας σε μια από τις υπηρεσιακές αναφορές του για αυτούς: «… μετά από 15ετή δικαστικό αγώνα ο κ. Ι.Π., η σύζυγός του, τέκνο πρώην Υπουργού, σύζυγος στελέχους του Ε.Σ. και ακόμα εννέα (9) ομότεχνοί τους, που είχαν το απύθμενο θράσος να με μηνύσουν, …. μου κατέβαλαν αποζημίωση ύψους 45.000 ευρώ, κατόπιν αμετάκλητων δικαστικών αποφάσεων με παράλληλη δημόσια δήλωσή τους ότι με υπολήπτονται και ότι οι ενέργειές τους εις βάρος μου ήταν προϊόν πεπλανημένων αντιλήψεων.»
Εμπλεκόμενοι Υπουργοί
Ένα από τα ενδιαφέροντα στοιχεία του βιβλίου είναι η εμπλοκή σχετικών με την υπόθεση Υπουργών οι οποίοι ενημερώθηκαν με λεπτομερείς αναφορές, από τον συγγραφέα. Άλλοι εξ αυτών αδιαφόρησαν ή δια παραλείψεων εμπόδισαν την δικαίωση του Δημοσίου, ενώ άλλοι με τις ενέργειές τους βοήθησαν προς την κατεύθυνση αυτής της δικαίωσης.
Στην πρώτη κατηγορία ανήκει ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος κατηγορούσε τη «διαφθορά των Ελλήνων» δημοσίως στους ξένους, αλλά την απέκρυπτε όταν αφορούσε στον διευθυντή του πολιτικού του γραφείου. Στην ίδια κατηγορία, σύμφωνα με λεπτομερή τεκμήρια του συγγραφέα, ανήκουν και οι διατελέσαντες υπουργοί ή υφυπουργοί: Χάρης Καστανίδης, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, Φίλιππος Σαχινίδης, Γιάννης Βαρουφάκης, Ευκλείδης Τσακαλώτος, Δημήτρης Μάρδας, Θεόδωρος Σκυλακάκης και Γιώργος Γεραπετρίτης. Δηλαδή ο, κατά Γιώργο Ρωμανό, «Ενιαίος Κ»υβερνητισμός» σε όλο του το μεγαλείο.
Στη δεύτερη κατηγορία, αυτών που έδειξαν ενδιαφέρον, σύμφωνα με τον συγγραφέα, ανήκουν οι διατελέσαντες υπουργοί ή υφυπουργοί Γιώργος Αλογοσκοφης, Ιωάννης Πανάρετος, Γιάννης Στουρνάρας, Γκίκας Χαρδούβελης, Γιώργος Χουλιαράκης και Χρήστος Σταϊκούρας. Επίσης ο Λέανδρος Ρακιντζής, ως Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης.
Διαφορά Γεραπετρίτη - Σταϊκούρα
Λόγω του ρόλου που παίζει αυτή την εποχή ξεχωρίσαμε τον Γιώργο Γεραπετρίπη. Έδειξε χαλαρότητα στην κομματική συνείδηση και από το σημιτικό ΠΑΣΟΚ μεταπήδησε στη ΝΔ. Χαλαρότητα για τα θαλάσσια δικαιώματα της Ελλάδας και είπε το έξι μίλια, κόκκινη γραμμή». Χαλαρότητα στην αντιμετώπιση του Μένιου Φουρθιώτη και αντάλλασσε μηνύματα μαζί του. Χαλαρότητα στα όσα του κατήγγειλε με αναφορά ο Γεώργιος Μπούτος για διασπάθιση εκατομμυρίων ευρώ και δεν έδωσε ποτέ απάντηση.
Φαίνεται ότι, μεταξύ άλλων, και αυτή τη χαλαρότητα εξετίμησε ο πρωθυπουργός και του ανέθεσε να διαπραγματεύεται κρυφά με το Τούρκο Πρέσβυ σε ιδιωτικές κατοικίες για εθνικά θέματα, προφανώς πάλι χαλαρά. Λόγω της τόσης εκτίμησης ο Κυριάκος Μητσοτάκης του ανέθεσε και το Υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών, για το οποίο δεν ευελπιστούμε ότι θα αλλάξει τις συνήθως χαλαρές θέσεις του. Έτσι όμως θα αποφευχθεί η αποκάλυψη των κυβερνητικών ευθυνών στην υπόθεση των τρένων.
Όμως για να μην αδικούμε την κυβέρνηση, ένας άλλος επίσης επίκαιρος υπουργός, ο Χρήστος Σταϊκούρας, έδειξε ενδιαφέρον για τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι έδειξε ενδιαφέρον και για την κατασκευή του ελληνικού drone, χρηματοδοτώντας, με δική του αθόρυβη πρωτοβουλία την έρευνα στην ΕΑΒ. Διαφορετική ποιότητα στο ίδιο κόμμα…
Μετά από τη διαπλοκή που περιγράφεται πολύ τεκμηριωμένα στο εν λόγω εξαιρετικό βιβλίο του κ. Μπούτου, με επίκεντρο την αδιανόητη στάση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, πόση εμπιστοσύνη μπορούμε να έχουμε ότι οι έλεγχοι στο ΙΚΥ, αλλά και σε όλο το κράτος, θα είναι αυστηροί, λεπτομερείς και θα διασφαλίζουν το δημόσιο χρήμα;
