Το τελευταίο χρονικό διάστημα υπάρχει συνεχής αναφορά στις ισορροπίες που υπάρχουν ή δεν υπάρχουν ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία.
Αυτό όμως για το οποίο όμως υπάρχουν στην Ελλάδα από ελάχιστες ή και καθόλου ουσιαστικές αναφορές γιατί δεν συμφέρει πολλούς είναι η μεγαλύτερη επί της ουσίας ανισορροπία που υπάρχει ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία. Η πληθυσμιακή.
Αν κοιτάξει κανείς στα στοιχεία που υπάρχουν για το 2021 και στις προβλέψεις για τα επόμενα χρόνια μόνο περίσκεψη και στενοχώρια μπορεί να προκληθεί.
Για το 2021 ο αριθμός των γεννήσεων στην Τουρκία σύμφωνα με την στατιστική υπηρεσία της γειτονικής χώρας ήταν 1 εκατομμύριο 79 χιλιάδες 842. Το 51,3% των γεννήσεων ήταν αγόρια και το 48,7% των γεννήσεων ήταν κορίτσια. Το συνολικό ποσοστό γονιμότητας ήταν 1,70 παιδιά
Αντίστοιχα οι γεννήσεις στην Ελλάδα κατά το 2021 ανήλθαν σε 85.346 (43.998 αγόρια και 41.348 κορίτσια) καταγράφοντας αύξηση κατά 0,7% σε σχέση με το 2020 που ήταν 84.764 (43.531 αγόρια και 41.233 κορίτσια). Στις γεννήσεις δεν συμπεριλαμβάνονται οι γεννήσεις νεκρών βρεφών, οι οποίες κατά το 2021 ανήλθαν σε 453, αυξημένες κατά 2,3% σε σχέση με το 2020 που ήταν 443 .
Κι ακόμη χειρότερα, σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Eurostat, το 2080, με 7,2 εκατομμύρια ανθρώπους, η Ελλάδα θα αποτελεί το μικρότερο τμήμα της ΕΕ.
Την ίδια στιγμή σύμφωνα με την ιστοσελίδα της Τουρκικής Στατιστικής Υπηρεσίας αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά στους δημογραφικούς δείκτες της χώρας, η Τουρκία που είχε το 2017, 80.810.525 κατοίκους αναμένεται να φτάσει τα 86.907.3067 το 2023.
Ο πληθυσμός της σύμφωνα με τις ίδιες μελέτες θα φτάσει το 2040 τα 100.331.233 κατοίκους. Σύμφωνα με την ίδια υπηρεσία ο τουρκικός πληθυσμός θα συνεχίσει να αυξάνεται μέχρι το 2069 φτάνοντας τα 107.664.079. Σε αυτό το σημείο θα μειωθεί ελαφρά λόγω δημογραφικών παραγόντων. Παρά ταύτα το 2080 που η Ελλάδα θα διαθέτει σύμφωνα με την Eurostat 7,2 εκατομμύρια κατοίκους η Τουρκία θα είναι μια δύναμη 107,1 εκατομμυρίων κατοίκων. Η αντιστοιχία δηλαδή θα έχει ξεφύγει πολύ πιο πάνω από το 1 προς 10…
Είναι χαρακτηριστικό πως μόνο ο πληθυσμός της Κωνσταντινούπολης θα είναι το 2023 στα 16,1 εκατομμύρια!
Πίσω από αυτή την πληθυσμιακή έκρηξη βρίσκεται ένας νεανικός πληθυσμός και ένα σημαντικός ρυθμός γεννήσεων. Σύμφωνα πάντα με την τουρκική στατιστική υπηρεσία ο μέσος όρος ηλικίας στην γειτονική χώρα είναι τα 32 έτη για το 2018, τα 33,5 για το 2023, τα 38,5 για το 2040, τα 42,3 για το 2060 και τα 45 για το 2080.
Σε δημοσίευμά της η εφημερίδα Sabah αναφέρει πως ο ρυθμός γεννήσεων ήταν 3,41 ανα μητέρα το 1970 και παρά την μείωσή του λόγω της αύξησης του εισοδήματος ήταν στις 2,14 γέννες ανά μητέρα το 2015. Όπως γίνεται αντιληπτό ακόμα και με έναν τέτοιο ρυθμό «γήρανσης», η Τουρκία θα διατηρεί το πληθυσμιακό πλεονέκτημα εσαεί.
Το γιατί η Ελλάδα έχει δημογραφικό πρόβλημα δεν χρειάζεται και μεγάλη ανάλυση. Η πιο «διπλωματική» απάντηση είναι μάλλον πως πρόκειται για πολυπαραγοντικό πρόβλημα.
Την ίδια στιγμή που οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις έχουν δείξει από μια παγερή στάση έως και παντελή αδιαφορία για ουσιαστικές λύσεις, χρησιμοποιώντας παλαιότερα το απόφθεγμα των κοινωνικών προτύπων και στα χρόνια της κρίσης την οικονομική δυσχέρεια, η Τουρκία δείχνει από τα παλιά χρόνια να έχει εντελώς διαφορετική προσέγγιση στο θέμα.
Είτε παλαιότερα λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων είτε στην σύγχρονη εποχή λόγω της κατανόησης της ανάγκης για εργατικά χέρια οι τουρκικές κυβερνήσεις πριμοδότησαν την γέννηση πολλών παιδιών.
Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της ανάλυσης του καθηγητή Φρανσέσκο Μπιλάρι από το Πανεπιστήμιο Μποκόνι στο Μιλάνο, η οποία αναφέρει πως η πολιτική Ερντογάν έφερε 10% περισσότερα παιδιά στην Τουρκία.
