Ο προορισμός του τέταρτου Τουρκικού γεωτρύπανου μοιάζει σαν εφιάλτης για την Ελληνική κυβέρνηση η οποία σε κατάσταση "ελεγχόμενου" πανικού επεξεργάζεται τα σενάρια και προσδοκεί τη Θεϊκή παρέμβαση που θα κρατήσει το ερευνητκό πλοίο μακρυά από τις "κόκκινες" γραμμές.
Η Τουρκία χρησιμοποιεί τον απόπλου του συγκεκριμένου πλοίου ως μηχανισμό διατήρησης έντασης, την οποία έχει την πολυτέλεια να την αυξομειώνει βάσει των γεωπολιτικών εξελίξεων και της εξωτερικής της πολιτικής ,εκβιάζοντας και διαμορφώνοντας το περιβάλλον από θέση υπεροχής.
Η Ελλάδα μέχρι στιγμής επιτρέπει με την αναποφασιστικότητά της το παιχνίδι των γειτόνων και συντηρείμια επικίνδυνη κατάσταση με μόνη της στρατηγική, ανεύθυνους ελιγμούς και εναποθέτει το ρου των εξελίξεων στην ευσπλαχνία των εταίρων και στην διορατικότητα των ΗΠΑ.
Ένα από τα σενάρια το οποίο πλανάται πάνω από το Μαξίμου σαν φάντασμα, είναι η Τουρκία να τολμήσει εξόριξη στο οικόπεδο 6 της Κυπριακής ΑΟΖ, συντελώντας με αυτόν τον τρόπο μια κατάφορη καταπάτηση της εδαφικής ακεραιότητας της Κύπρου.
Η ερώτηση αν και θα έπρεπε να ήταν ρητορική με ειρωνική ερμηνεία ,είναι : Αν η Ελλάδα θα σπεύσει προς βοήθειά της αφήνοντας στο χρονοντούλαπο της ιστορίας το "Η Κύπρος κείται μακράν" .
Μετά την εισβολή στην Κύπρο μας και την διχοτόμισή της, ο Ελληνισμός είναι επόμενο να επιδιώκει γέφυρες με το μαρτυρικό νησί ,γέφυρες με γερά θεμέλια που στηρίζονται στην κοινή γλώσσα ,κοινή θρησκεία και στην άσβεστη φωτιά του Ελληνισμού .
Η Κύπρος είναι Ελλάδα και η Ελλάδα έχει χρέος να υπερασπιστεί τους αδερφούς μας , ειδικότερα απέναντι στην Τουρκία που με περηφάνεια διατηρεί την θέση της μόνιμης απειλής του απανταχού Ελληνισμού.
Η Ελλάδα είναι Κύπρος και τα δύο κράτη είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία πρέπει να συσπειρωθεί με την ίδια ευαισθησία που επέδειξε στην πρόσφατη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και με την ίδια σθεναρότητα και διάθεση υποστήριξης του αδύναμου μπροστά στο δίκαιο να αποτρέψει με κάθε μέσο, κάθε προσπάθεια της Τουρκίας να προβεί σε γεώτρηση στο συγκεκριμένο οικόπεδο.
Η Κύπρος είναι Ελλάδα για αυτό και η κυβέρνηση οφείλει να σταθεί φάρος στην "αναμενόμενη" στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε μια πιθανόν προκλητική ενέργεια της Τουρκίας και να εξαντλήσει όλα τα αποθέματα ρομαντισμού και ιπποτισμού που επέδειξε στην Ουκρανία.
Η Κύπρος είναι Ελλάδα και στην περίπτωση έντασης στην Κυπριακή ΑΟΖ δεν χρειάζεται να στείλουμε στρατιωτικό υλικό από τα αποθέματα του Ελληνικού στρατού,καθώς η ένδοξη ΕΛΔΥΚ βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια στην Μεγαλόνησο. Οι Κύπριοι αδερφοί μας έχουν ανάγκη από αποθέματα αγάπης,αλληλεγγύης και έμπρακτης στήριξης δίνοντάς τους την αίσθηση ότι για ακόμη μια φορά θα ματώσουμε μαζί ,κάτω από την ίδια σημαία ,την ίδια θρησκεία, την ίδια γλώσσα.
Ελλάδα είναι και η Κύπρος,είναι άρρηκτα συνδεδεμένες οι δύο χώρες με ένα συμβόλαιο το οποίο φροντίζει ο Ελληνισμός να ανανεώνεται ,με το ίδιο του το αίμα στα πεδία των μαχών, διατηρώντας ανεξίτιλο το δέσιμο τους,επιβεβαιώνοντας την κοινή κουλτούρα,παράδοση και πιστεύοντας στον ίδιο Θεό,που η ευλογία του φτάνει μέχρι και στο τελευταίο εκκλησάκι της μαρτυρικής Κύπρου.
Έχουμε χρέος το συμβόλαιο κοινής πορείας και συμπόρευσης στο μέλλον με τους αδερφούς μας Κυπρίους να το υπογράψουμε με την κάθετη και αδιαπραγμάτευτη στάση μας,απέναντι σε οποιαδήποτε τάση αναθεωρητισμού της Τουρκίας.
Στην μαρτυρική μας Κύπρο εδώ και δεκαετίες συντελείται ένα έγκλημα. Η επιλεκτική τύφλωση των εταίρων μας επιτρέπει στην Τουρκία να αναθεωρεί καθημερινά τις πολεμικές της επιδιώξεις και προβάλλοντας τον ρόλο του ισχυρού στην περιοχή ,αδιαφορεί για τις κτηνωδίες και τον πόνο που έχει προκαλέσει. Με τις ευλογίες των "ειρηνοποιών" που έσπευσαν να στηρίξουν με κάθε μέσο την Ουκρανία, επιτρέπουν στους γείτονες να τολμούν να θέτουν ζήτημα γεώτρησης στο οικόπεδο 6 της Κυπριακής ΑΟΖ, σαν να επιδιώκουν να αποτελειώσουν ότι απέμεινε από τον Αττίλα το 1974.
Είναι χρέος μας απέναντι στους νεκρούς και τους αγνοούμενους μας, να ακολουθήσουμε το ενδοξο μονοπάτι της ένωσης που οι ήρωες της ΕΛΔΥΚ με περηφάνεια περπάτησαν χωρίς επιστροφή. Η Κύπρος ΔΕΝ κείται μακράν,αρκεί να μείνει μακρυά η πολιτική συνείδηση που διαχωρίζει τα δυο κράτη και ευνοεί καλύτερες πολιτικές εξελίξεις σε βάρος της Κύπρου.
Η Ελληνική συνείδηση δεν μπορεί να σηκώσει αυτό το βάρος, αλλά ούτε μπορεί να προδώσει για δεύτερη φορά την Κύπρο μας.
