Από τις εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά διαφαίνεται άλλο ένα θερμό καλοκαίρι,η διάθεση των απέναντι άκρως εχθρική, ενώ καθημερινά είμαστε αναγκασμένοι να δεχόμαστε και να ανεχόμαστε προσβλητικά και απαξιωτικά σχόλια.
Την αμηχανία της κυβέρνησης δεν μπόρεσαν να την καλύψουν,ούτε οι προσδοκίες από την επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Αμερική, ενώ ο "εκωφαντικός" ήχος από το χειροκρότημα στην ομιλία του πρωθυπουργού στο Αμερικάνικο κογκρέσο, καλύφθηκε από τις μηχανές των Τούρκικων μαχητικών που τόλμησαν να πετάξουν δυόμιση μίλια από την Αλεξανδρούπολη.
Ο επικίνδυνος εφησυχασμός που προσπαθούν να επιβάλλουν τα μέλη της κυβέρνησης εξαπλώνεται σαν συστημικός ιός στα έδρανα της βουλής μας ,παραθέτοντας τις ελπίδες για ίαση στην "θεϊκή" παρέμβαση συμμάχων και ετέρων . Ευτυχώς η μόλυνση περιορίζεται αυστηρά και μόνο στους χώρους της βουλής, καθώς ο συγκεκριμένος ιός τα βρίσκει σκούρα στα αντισώματα περηφάνειας που έχουν φροντίσει οι προγόνοι μας να φυτέψουν με ηρωισμό και εθνικό ανάστημα στο Ελληνικό DNA.
Το φοβικό σύνδρομο κατά της Τουρκίας είναι ένας μύθος που τρέφεται από την ανυπαρξία και την ανικανότητα των ολιγοβαρών πολιτικών μας που μεθοδικότητα δίνουν την εντύπωση στους γείτονες πως η ανεκτικότητά μας δεν έχει όρια και ότι είμαστε έτοιμοι να "προσκυνήσουμε" κάθε επεκτατική και αναθεωρητική πολιτική τους.
Το Ελληνικό πρόβλημα που ίσως αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία, είναι το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών δεν αντιπροσωπεύουν το κοινό αίσθημα.
Στα εθνικά ζητήματα δε χωράει η πολιτική και τα συμφέροντα αυτού του τόπου ,δεν μπορούν και δεν πρέπει να χρωματιστούν από τις κομματικές αποχρώσεις.Η θέση μας στα εθνικά μας θέματα πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτη,σταθερή και να συνεχίζεται με σθένος από την κάθε κυβέρνηση που ο λαός της δίνει την τιμή να πράξει τα δέοντα εξασφαλίζοντας κάθε σπιθαμή γης.
Η σοφία του λαού αντιστέκεται στην διάθεση εταίρων κ μεγάλων δυνάμεων, να εξομαλύνουν την κρίση που στοχευμένα δημιουργεί η Τουρκία και μη επιθυμώντας τον πόλεμο, δεν παραδίνονται αμαχητή σε ότι φέρει το κουτί της Πανδώρας, έτοιμοι ακόμη και για το αυτονόητο σε ένα σενάριο ακραίας αντιπαράθεσης.
Κύριε Πρωθυπουργέ στους ώμους σας φέρετε την κληρονομιά και την ιστορία ενός Ηρωικού Έθνους και για αυτόν τον λόγο υποχρεούστε και επιβάλλεται όταν ομιλείτε εξ ονόματος του και τον αντιπροσωπεύετε να στέκεστε στο ύψος που αρμόζει στον ηγέτη που έχει την τιμή να γοητεύει το παγκόσμιο γίγνεσθαι, χωρίς να χρειαστεί να κάνει κάτι περισσότερο απ΄το να αναφέρει το λαό που εκπροσωπεί...
Ο πρωθυπουργός μας θα πρέπει να κολακεύεται περισσότερο απ'όλα, από το χειροκρότημα του λαού του.Εκείνο είναι αληθινό και πέρα από τα όρια της βουλής, χαρίζεται με αγνότητα και προσύλωση σε αυτόν που πραγματικά το αξίζει.
Μην προσκυνάτε κανέναν,εμείς και στον Θεό όρθιοι μιλάμε.
Μην πουλάτε με ευκολία την προίκα που απλόχερα μας χάρισαν οι Ήρωες του 1821 .
Μην καταστρέφετε την Ελλάδα που οραματίστηκαν οι Μακεδονομάχοι.
Σεβαστείτε τα σύνορα που με το αίμα τους στο έπος του 1940 οι στρατιώτες μας τα έκαναν αδιαπραγμάτευτα.
Μην λησμονάτε το θάρρος που επέδειξαν οι μαχητές της ΕΛΔΥΚ και χρησιμοποιήστε το βλέμμα τους, το βλέμμα του Έλληνα μαχητή που δεν χαμηλώνει ακόμη κι όταν έχει να αντικρύσει τον βέβαιο θάνατο.
Αισθάνομαι την ανάγκη να γίνω για λίγο ένας από τους συμβούλους σας "εξωτερικός" αν θέλετε, καθώς ζω πέραν της μεμβράνης που σας εξασφαλίζει το αλάνθαστο και ωραιοποιεί κάθε πίσω βήμα που κάνετε και να μου επιτρέψετε να σας μεταφέρω χωρίς να χρειαστεί να κάνετε δημοσκόπηση,την θέση του μέσου Έλληνα.
Είναι σαφές ότι ο λαός αυτός που ξέρει τι σημαίνει πόλεμος, να μην τον επιθυμεί και αυτό επισφραγίζεται από την δημοκρατική του εξέλιξη.
Όμως το ποτήρι ξεχείλισε δεν ανεχόμαστε άλλες προσβολές και περιμένουμε επιτέλους να σταθείτε στο ύψος των περιστάσεων.
Να οριοθετήσετε πραγματικά κόκκινες γραμμές, στην απέλπιδα προσπάθεια να αποφύγετε κάθε πολεμική σύγκρουση.
Αν οι απέναντι τις περάσουν, απλά ζητήστε μας να κάνουμε το καθήκον μας και να είστε σίγουρος ότι θα το πράξουμε τα δέοντα...
Η μόνη συμμαχία που έχετε είμαστε εμείς,έτοιμοι να προασπιστούμε μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματός μας την σημαία όπου κι αν κυματίζει στην επικράτεια.
Έχετε το χρέος να φροντίσετε να κυματίζει πάντα με περηφάνεια.